Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ →Τέκνα: αποσαφήνιση νοήματος |
|||
Γραμμή 45:
Αρχικά ασχολήθηκε με τον [[λογισμός των μεταβολών|Λογισμό των Μεταβολών]] και η διδακτορική διατριβή του (Γκέτινγκεν, 1904) φέρει τον τίτλο «Περί των ασυνεχών λύσεων στον Λογισμό των Μεταβολών». Στη συνέχεια, καταπιάστηκε με όλους σχεδόν του κλάδους των Μαθηματικών: θεωρία πραγματικών συναρτήσεων, θεωρία [[μιγαδική συνάρτηση|μιγαδικών συναρτήσεων]], [[διαφορική εξίσωση|διαφορικές εξισώσεις]], [[θεωρία συνόλων]] και [[διαφορική γεωμετρία]], [[σύμμορφη απεικόνιση|σύμμορφες απεικονίσεις]] κ.ά.
Οι μαθηματικές του αποδείξεις χαρακτηρίζονται από «κομψότητα και απλότητα», αλλά και αυστηρότητα που δίνει απόλυτη ασφάλεια στα συμπεράσματα που προκύπτουν. Με τη συμβολή του στον Λογισμό των Μεταβολών βοήθησε στην ανάπτυξη της [[Σχετικότητα|Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας]] προκαλώντας τον
<blockquote>
«Αν θέλετε να μπείτε στον κόπο να μου εξηγήσετε ακόμα και τους κανονικούς μετασχηματισμούς θα βρείτε έναν ευγνώμονα και ευσυνείδητο ακροατή. Αν όμως λύσετε και το πρόβλημα των κλειστών γραμμών του χρόνου, θα σταθώ μπροστά σας με σταυρωμένα χέρια. Πίσω από αυτό υπάρχει κρυμμένο κάτι που είναι αντάξιο του ιδρώτα των καλυτέρων.» — ''Επιστολή του [[Άλμπερτ Αϊνστάιν|Αϊνστάιν]] προς τον Καραθεοδωρή, [[1916]]''
</blockquote>
Όμως ο Καραθεοδωρή εκείνη την περίοδο είχε εστιάσει την έρευνά του σε άλλα σημεία της επιστήμης και άργησε να ασχοληθεί με το θέμα αυτό. Έτσι ο ίδιος ο Αϊνστάιν τελικά κατάφερε και έλυσε το πρόβλημα των κλειστών γραμμών με συνέπεια να έχει την αποκλειστική πατρότητα της Γενικής θεωρίας της Σχετικότητας.
Η συμβολή του στη Θεωρητική [[Φυσική]] ήταν ουσιαστική στη μαθηματική θεμελίωση τομέων της Φυσικής όπως η [[Θερμοδυναμική]], η [[γεωμετρική οπτική]], η [[Μηχανική (φυσική)|μηχανική]] και η [[σχετικότητα]].
| |||