Έκσταση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Επεξεργασία από εφαρμογή κινητού επεξεργασία από εφαρμογή Android |
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 2A02:214B:8205:A400:64D7:68D1:30A9:8637 (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό Gerakibot Ετικέτα: Επαναφορά |
||
Γραμμή 1:
Με τον όρο '''έκσταση''' εννοείται στην [[θρησκειολογία]] η αίσθηση ή το συναίσθημα της απόσπασης από την καθημερινή συνείδηση και υπονοεί πιθανώς μία εκτεταμένη αίσθηση αγαλλίασης, όπως απαντάται τουλάχιστον στον [[Σαμανισμός|Σαμανισμό]]. Ο [[Νεοπλατωνισμός|νεοπλατωνικός]] φιλόσοφος [[Πλωτίνος]] αντελήφθη αρχικά την έκσταση ως ανάδυση της συνείδησης πέραν των ορίων της [[ατομικότητα|ατομικότητας]] και μυστική ένωση με την υπερβατική Οντότητα. Παρόμοιες ιδέες αναπτύχθηκαν από τον Χέγκελ και ειδικά από τον [[Φρίντριχ Νίτσε]], ο οποίος μετέφερε στη σύγχρονη εποχή τη [[μύθος|μυθική]] μορφή του [[Διόνυσος|Διονύσου]], ως συμβόλου της έκστασης<ref>Kocku von Stuckrad (ed), (2006) ''The Brill Dictionary of Religion'', Vol A, Brill Leiden - Boston, δ. 582.</ref>
Στο σύγχρονο [[ψυχολογία|ψυχολογικό]] πλαίσιο η έκσταση είναι μία διευρυμένη [[ψυχή|ψυχική]] κατάσταση με συμπτώματα άμβλυνσης της συνείδησης, ευτυχίας, απόσπασης από την πραγματικότητα. Σε μια τέτοια κατάσταση συνείδησης είναι δυνατόν να ακούει κανείς φωνές ή να έχει [[ψευδαίσθηση|ψευδαισθήσεις]] ως αποτέλεσμα είτε χρήσης ψυχότροπων ουσιών, είτε νηστείας ή εντατικού ρυθμικού χορού. Στη βαρύτερη μορφή της η έκταση υπονοεί μερικές φορές ψυχοπαθολογικές καταστάσεις όπως είναι η [[σχιζοφρένεια]
Αρκετοί συγγραφείς θεωρούν πως η έκσταση είναι ταυτόσημη με την θρησκευτική εμπειρία ενώ άλλοι θεωρούν την έκταση διαφορετική από την υπνωτική καταληπτική κατάσταση<ref>Για παράδειγμα ο Rouget G. 1985, ''Music and Trance: A Theory of
| |||