Ικέτιδες (Ευριπίδη): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
||
Γραμμή 19:
| Πρεμιέρα = 424 BCE
}}
Οι '''''Ικέτιδες''''' είναι [[τραγωδία]] που έγραψε ο [[Ευριπίδης]] και διδάχτηκε (παίχτηκε) το [[422 π.Χ.]] με διαφορετική υπόθεση από την [[Ικέτιδες (Αισχύλου)|ομώνυμη τραγωδία]] του [[Αισχύλος|Αισχύλου]] που γράφτηκε το [[461 π.Χ.]]
Το [[424 π.Χ.]], δύο χρόνια πριν τη δημιουργία των Ικέτιδων, οι Θηβαίοι -σύμμαχοι της Σπάρτης- νίκησαν τους Αθηναίους στο [[Δήλιο]] και δεν άφηναν για μέρες και μέρες να πάρουν και να θάψουν τους νεκρούς τους. Το έργο αποτελεί εγκώμιο των [[Αρχαία Αθήνα|Αθηναίων]] και στιγματισμό των [[Αρχαία Θήβα|Θηβαίων]] που δεν επέτρεψαν τη ταφή των επτά στρατηγών που φονεύθηκαν εκεί. Παρά ταύτα οι μητέρες των πεσόντων στρατηγών με τη συνδρομή του βασιλιά [[Άδραστος|Αδράστου]] του [[Αρχαίο Άργος|Άργους]] και με τη βοήθεια του [[Θησέας|Θησέα]] κατορθώνουν να παραλάβουν και να μεταφέρουν τους νεκρούς στην Ελευσίνα όπου και τους έκαψαν. Ο μεν Άδραστος ορκίζεται αιώνια φιλία του Άργους προς την Αθήνα, η δε [[Ευάδνη]], Βασίλισσα των [[Μυκήνες|Μυκηνών]] μέσα σε μια δραματική σκηνή ρίπτεται στη πυρά του καιγόμενου συζύγου της [[Καπανέας|Καπανέα]].<ref>Σύμφωνα με τη ''[[Βιβλιοθήκη Απολλοδώρου]]'', όταν έκαιγαν τη σορό του Καπανέως, έπεσε και η Ευάδνη στη νεκρική πυρά και κάηκε μαζί του, πράξη που την ανύψωσε σε σύμβολο συζυγικής αφοσιώσεως. </ref>
| |||