Δίκη του Χάρκοβο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ετικέτα: επεξεργασία κώδικα 2017 |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Konstantin Michailowitsch Simonow 1943.jpg|thumb|Ο Κωνσταντίν Σιμόνοφ υπηρέτησε ως ανταποκριτής πολέμου κατά τη διάρκεια της δίκης.]]
Η '''''Δίκη του Χάρκοβο''''' ('''[[αγγλικά]]: Kharkov Trial''')ήταν
==Ιστορικό==
Οι μονάδες του γερμανικής [[Βέρμαχτ]] κατέλαβαν για πρώτη φορά το Χάρκοβο στις [[23 Οκτωβρίου|23]]-[[24 Οκτωβρίου]] [[1941]]. Οι γερμανικές δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένων των [[Einsatzgruppen]] (κινητών ομάδων θανάτου), σκότωσαν δεκάδες χιλιάδες Εβραίους, καθώς και κομμουνιστές, σοβιετικούς αιχμάλωτους πολέμου και άλλους «ανεπιθύμητους». Χρησιμοποιήθηκαν όπλα, κρεμάλες και φορτηγά αερίου. Δεκαπέντε χιλιάδες [[Εβραίοι]] δολοφονήθηκαν στις [[15 Δεκεμβρίου]] [[1941]] σε μαζική εκτέλεση στο [[Ντρομπίτσκυ Γιαρ]].{{sfn|Bazyler|Tuerkheimer|2014|pp=18–21}}
Η πόλη ανακτήθηκε προσωρινά από τον [[Κόκκινος Στρατός|Κόκκινο Στρατό]] τον Φεβρουάριο του [[1943]] και έπειτα από τη Βέρμαχτ τον Απρίλιο του 1943. Ήδη την άνοιξη του 1943 οι σοβιετικές αρχές ανακάλυψαν μαζικούς τάφους των θυμάτων, κυρίως Εβραίων. Μέχρι τη στιγμή που το Χάρκοβο απελευθερώθηκε για τον Αύγουστο του 1943, ουσιαστικά κανένας Εβραίος δεν επέζησε στην πόλη.{{sfn|Bazyler|Tuerkheimer|2014|pp=18–21}}
==Ακροαματική Διαδικασία==
Γραμμή 11 ⟶ 12 :
Κατηγορήθηκαν τόσο βάσει του σοβιετικού όσο και του διεθνούς δικαίου, αλλά και των [[Διακηρύξεις της Μόσχας|Διακηρύξεων της Μόσχας]]. Οι κατηγορούμενοι κατηγορήθηκαν για συμμετοχή στις δολοφονίες Σοβιετικών πολιτών, ενώ ο συνεργάτης κατηγορήθηκε για προδοσία. Εισαγγελείς, δικηγόροι υπεράσπισης και δικαστές ήταν όλοι στρατιωτικοί. Μια ιατροδικαστική ομάδα έξι ατόμων παρείχε μαρτυρίες εμπειρογνωμόνων και μια έκθεση που κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο τρόπος των δολοφονιών ήταν συνέπεια των εκτελέσεων και την χρήση αερίου.{{sfn|Bazyler|Tuerkheimer|2014|pp=22–25}}
Οι κατηγορούμενοι παραδέχθηκαν τα εγκλήματα και τα περιέγραψαν λεπτομερώς, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης των φορτηγών αερίου, των μαζικών εκτελεσεων και των δολοφονίων γυναικών και παιδιών, που ενθαρρύνονταν και επιβραβεύτηκαν στη συνέχεια από τους ανωτέρους τους.
Η στρατηγική του δικηγόρου υπεράσπισης ισοδυναμούσε με το επιχείρημα ότι οι κατηγορούμενοι ακολουθούσαν εντολές. Η εισαγγελία αναγνώρισε ότι οι κατηγορούμενοι ενεργούσαν κατ' ανώτατο όριο, αλλά το απέρριψαν ως βάσιμη υπεράσπιση, χρησιμοποιώντας την απόφαση των δικών για εγκλήματα πολέμου της [[Λειψία|Λειψίας]] ως προηγούμενο. Η δίκη ολοκληρώθηκε στις [[18 Δεκεμβρίου]] [[1943]] με καταδικαστικές αποφάσεις. Οι καταδικασθέντες εκτελέστηκαν την επόμενη μέρα.{{sfn|Bazyler|Tuerkheimer|2014|pp=26–34}} Ολα τα έγγραφα της δίκης δημοσιεύθηκαν στα Αγγλικά για ένα διεθνές κοινό.
Γραμμή 31:
==Παραπομπές==
<references />
==Εξωτερικοί σύνδεσμοι==
* [https://archive.org/stream/peoplesverdictfu00unse/peoplesverdictfu00unse_djvu.txt "The people's verdict : a full report of the proceedings at the Krasnodar and Kharkov German atrocity trials"]
{{DEFAULTSORT:Δικη του Χαρκοβο}}
[[Κατηγορία:Ολοκαύτωμα]]
[[Κατηγορία:Δίκες για εγκλήματα πολέμου]]
|