Ισαάκ Νεύτων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Minisberg (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Ετικέτες: Αναιρέθηκε μεγάλη αφαίρεση Οπτική επεξεργασία
Γραμμή 73:
 
== Χρονολογικός πίνακας ==
Κάποια από τα ιστορικά ενδιαφέροντα γεγονότα της ζωής του Νεύτωνα έχουν συγκεντρωθεί στον παρακάτω πίνακα: (Όπου σημειώνεται τίτλος συγγράμματος θα εννοείται η ημερομηνία έκδοσης και όχι συγγραφής, εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά)συγγ
<div style="clear: both; width: 680px;" class="NavFrame"><div class="NavContent" style="backgroundtext-align: whitecenter; colordisplay: #0044AAnone;" class="NavHead">'''Χρονολόγιο''' </div></div>
</div>
<div class="NavContent" style="text-align:center; display:none;">
<timeline>
ImageSize = width:900 height:1000
PlotArea = left:40 right:10 top:10 bottom:10
DateFormat = yyyy
TimeAxis = orientation:vertical order:reverse format:yyyy
Period = from:1640 till:1730
AlignBars = early
ScaleMajor = unit:year increment:15 start:1640
ScaleMinor = unit:year increment:1 start:1640
Colors =
id:gray value:gray(0.7)
Define $dx = 20 # shift text to right side of bar
PlotData =
bar:event width:25 color:blue shift:($dx,-4)
from:start till:end color:blue
mark:(line,white)
at:1643 text:"4 Ιανουαρίου 1643 Γέννηση στο Γούλσθορπ"
at:1661 text:"5 Ιουνίου 1661 Εισαγωγή στο Κολέγιο Τρίνιτι του Καίμπριτζ"
at:1663 text:"1663 Επαφή με τα ''Στοιχεία'' του Ευκλείδη και τη ''Γεωμετρία'' του Ντεκάρτ"
at:1665 text:"1665 Πτυχίο"
at:1666 text:"1665-6 «Anni Mirabiles» (διωνυμικό θεώρημα, απειροστικός λογισμός, θεωρία χρωμάτων)"
at:1667 text:"1667 Μέλος του Κολεγίου Τρίνιτι"
at:1668 text:"1668 Μεταπτυχιακό"
at:1669 text:"1669 Λουκασιανή έδρα"
at:1670 text:"1670 Προσέγγιση του π"
at:1671 text:"1671 Ανακλαστικό τηλεσκόπιο στη Βασιλική Εταιρεία του Λονδίνου, ''De Methodis Fluxionum et Serierum Infinitarum'' (εκδ. 1736)"
at:1676 text:"1676 Επιστολές στον Λάιμπνιτς για το διωνυμικό θεώρημα"
at:1684 text:"1684 Συνάντηση με τον Χάλεϊ"
at:1687 text:"1687 ''Philosophiæ Naturalis Principia Mathematica''"
at:1689 text:"1689 Μέλος Κοινοβουλίου"
at:1693 text:"1693 Νευρική κατάπτωση"
at:1696 text:"1696 Παραίτηση από τη Λουκασιανή έδρα, Διευθυντής Νομισματοκοπείου"
at:1699 text:"1699 Αντεπιστέλλον μέλος στην Ακαδημία Επιστημών Παρισιού"
at:1704 text:"1704 Πρόεδρος της Βασιλικής Εταιρείας του Λονδίνου, ''Opticks, Tractatus de Quadratura Curvarum, Enumeratio Linearum Tertii Ordinis''"
at:1705 text:"16 Απριλίου 1705 Χρίζεται ιππότης από τη βασίλισσα Άννα"
at:1707 text:"1707 ''Arithmeticæ Universalis''"
at:1711 text:"1711 ''De Analysi per Equationes Numero Terminorum Infinitas, Methodis Differentialis''"
at:1716 text:"1716 Πεθαίνει ο Λάιμπνιτς"
at:1727 text:"31 Μαΐου 1727 Πεθαίνει και ενταφιάζεται στο Westminister Abbey"
TextData =
tabs:(25-left)
pos:(100,1010)
fontsize:12
text:"Χρονολόγιο"
</timeline>
</div></div>
 
Σε καθαρά επιστημονικό επίπεδο, το έργο του είχε ευρεία και άμεση απήχηση στην Αγγλία και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Στα επόμενα χρόνια οι επιστήμονες προσπαθούσαν να εφαρμόζουν τους νόμους του ''Principia Mathematica'' μαζί με τις απειροστικές μεθόδους σε κάθε σχεδόν πρόβλημα φυσικής, ελέγχοντας παράλληλα με τον τρόπο αυτό την εγκυρότητα της θεωρίας και τα όριά της. Ο προσδιορισμός του σχήματος της Γης το 1735, ο υπολογισμός της τροχιάς της [[σελήνη]]ς από τον Κλερό (Alexis-Claude Clairaut, 1713-1765) και η ακριβής χρονική πρόβλεψη της επανόδου του [[Κομήτης του Χάλεϋ|κομήτη Χάλεϊ]] ήταν τα τρία αποφασιστικά βήματα που δικαίωσαν τη θεωρία του Νεύτωνα. Με μεγαλύτερη πίστη και περισσότερες ελπίδες κατόπιν, οι φυσικοί της εποχής συνέχιζαν να εφαρμόζουν τη θεωρία εξάγοντας πολλά σημαντικά αποτελέσματα, όπως του [[Λέοναρντ Όιλερ]] (Leonhard Euler, 1707-1783) στην [[υδροδυναμική]], του [[Ζοζέφ Λουί Λαγκράνζ]] (Joseph Louis Lagrange, 1736-1813) στην [[Μηχανική (φυσική)|αναλυτική μηχανική]] ή του [[Πιέρ Σιμόν Λαπλάς]] (Pierre Simon Laplace, 1749-1827) στην [[ουράνια μηχανική]] του.
== Πνευματικοί κληρονόμοι και βιογράφοι ==
[[File:Newton_25.jpg|σύνδεσμος=https://en.wikipedia.org/wiki/File:Newton_25.jpg|αριστερά|μικρογραφία|
Ο Ισαάκ Νεύτων σε προχωρημένη ηλικία το 1712, σε πορτραίτο του [[Τζέιμς Θόρνχιλ]].
]]
Όταν πέθανε ο Νεύτων, το 1727, στη χώρα του ήδη τον θεωρούσαν εθνική μορφή, έτσι ώστε να ευνοηθεί στα ανώτερα λαϊκά στρώματα ένα επιστημονικό - φιλοσοφικό ρεύμα που είναι γνωστό ως «νευτωνιανισμός» και το οποίο βασιζόταν επιφανειακά στη μεθοδολογική νοοτροπία που διέπνεε το έργο του. Πολύ περισσότερο, σε συνδυασμό με τις φιλοσοφικές ιδέες των Ντεκάρτ και Λοκ, βοήθησε να σφυρηλατηθεί το λεγόμενο [[Ρασιοναλισμός|ρασιοναλιστικό πνεύμα]] του [[Διαφωτισμός|Διαφωτισμού]].{{fn|9}}
 
Σε καθαρά επιστημονικό επίπεδο, το έργο του είχε ευρεία και άμεση απήχηση στην Αγγλία και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Στα επόμενα χρόνια οι επιστήμονες προσπαθούσαν να εφαρμόζουν τους νόμους του ''Principia Mathematica'' μαζί με τις απειροστικές μεθόδους σε κάθε σχεδόν πρόβλημα φυσικής, ελέγχοντας παράλληλα με τον τρόπο αυτό την εγκυρότητα της θεωρίας και τα όριά της. Ο προσδιορισμός του σχήματος της Γης το 1735, ο υπολογισμός της τροχιάς της [[σελήνη]]ς από τον Κλερό (Alexis-Claude Clairaut, 1713-1765) και η ακριβής χρονική πρόβλεψη της επανόδου του [[Κομήτης του Χάλεϋ|κομήτη Χάλεϊ]] ήταν τα τρία αποφασιστικά βήματα που δικαίωσαν τη θεωρία του Νεύτωνα. Με μεγαλύτερη πίστη και περισσότερες ελπίδες κατόπιν, οι φυσικοί της εποχής συνέχιζαν να εφαρμόζουν τη θεωρία εξάγοντας πολλά σημαντικά αποτελέσματα, όπως του [[Λέοναρντ Όιλερ]] (Leonhard Euler, 1707-1783) στην [[υδροδυναμική]], του [[Ζοζέφ Λουί Λαγκράνζ]] (Joseph Louis Lagrange, 1736-1813) στην [[Μηχανική (φυσική)|αναλυτική μηχανική]] ή του [[Πιέρ Σιμόν Λαπλάς]] (Pierre Simon Laplace, 1749-1827) στην [[ουράνια μηχανική]] του.
 
Στα μαθηματικά από την άλλη, μία μεγάλη περιοχή είχε ανακαλυφθεί και περίμενε τους κατοπινούς επιστήμονες να τη χαρτογραφήσουν, η περιοχή της [[Μαθηματική ανάλυση|μαθηματικής ανάλυσης]]. Βασισμένοι στον απειροστικό λογισμό - αν και προτιμώντας την έκφρασή του από τον Λάιμπνιτς - πολλοί γνωστοί μαθηματικοί επέκτειναν την επιστήμη προς νέες κατευθύνσεις: οι Γιόχαν και [[Γιακόμπ Μπερνούλι|Γιάκομπ Μπερνούλι]] (Bernoulli) με το [[Λογισμός μεταβολών|λογισμό μεταβολών]], ο Γκασπάρ Μονζ (''Gaspard Monge'') με τη [[διαφορική γεωμετρία]], ο Λαγκράνζ στις [[Διαφορική εξίσωση|διαφορικές εξισώσεις]] και την αναλυτική μηχανική, μία καθαρά αλγεβρική θεώρηση όπου εκμεταλλεύεται με άμεσο τρόπο τις άπειρες σειρές, και βέβαια ο Όιλερ σε μία πληθώρα προβλημάτων. Ήταν, μάλιστα, η γονιμότητα του λογισμού που έπεισε σταδιακά τους επιστήμονες να παραμερίσουν την κλασική γεωμετρία και μαζί με αυτήν και τα ελαττώματά της.
Γραμμή 191 ⟶ 127 :
{{βικιφθέγματα|Ισαάκ Νεύτων}}
* Χειρόγραφα του Ισαάκ Νεύτωνα ([http://cudl.lib.cam.ac.uk/collections/newton Newton Papers]), Ψηφιακή Βιβλιοθήκη Πανεπιστημίου Κέμπριτζ
* Χειρόγραφο του Ισαάκ Νεύτωνα στην Ελληνική Γλώσσα : http://cudl.lib.cam.ac.uk/view/MS-ADD-03996/1
{{Authority control}}
{{Portal bar|Βιογραφίες|Επιστήμη|Μαθηματικά|Φυσική|Αστρονομία}}