Μακάριος Μελισσηνός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ προστέθηκε η Κατηγορία:Επίσκοποι του 16ου αιώνα (με το HotCat) |
προσθήκη βιβλιογραφίας και παραπομπών |
||
Γραμμή 1:
{{πληροφορίες προσώπου}}
Ο '''Μακάριος Μελισσηνός''' ήταν [[Μητροπολίτης]] της [[Μονεμβασία]]ς κατά την διάρκεια του δεύτερου μισού του [[16ος αιώνας|16ου αιώνα]], γνωστός για την δράση του ως πλαστογράφος. Καταγόταν από τα Χανιά Κρήτης. Είναι γνωστός, κυρίως, για την εκ μέρους του πλαστογράφηση του χρονικού του [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινού]] ιστορικού του [[15ος αιώνας|15ου αιώνα]], [[Γεώργιος Σφραντζής|Γεώργιου Σφραντζή]].
== Βιογραφία ==
Γραμμή 6:
Μητροπολίτης της Μονεμβασίας, ήλθε σε σύγκρουση με τον Μητροπολίτη της Χριστιανουπόλεως το 1570, σχετικά με την εκκλησιαστική δικαιοδοσία επί της Επισκοπής της Ανδρούσσας στη Μεσσηνία. Προκειμένου να ενισχύσει τις διεκδικήσεις του, πλαστογράφησε, τότε, δύο ψευδή [[χρυσόβουλο|χρυσόβουλα]] του [[Ανδρόνικος Β΄ Παλαιολόγος|Ανδρόνικου Β΄]].
Τιθέμενος με το μέρος των Καθολικών δυνάμεων στην διάρκεια του [[Οθωμανικός-Ενετικός Πόλεμος (1570-73)|Πολέμου της Κύπρου]] ([[Ναυμαχία της Ναυπάκτου (1571)|Ναυμαχία της Ναυπάκτου]]), υποχρεώθηκε να αναζητήσει καταφύγιο στην Ιταλία, όπου και ευρέθηκε το 1572. Οργάνωσε ανεπιτυχή επανάσταση των Ελλήνων κατά των Οθωμανών (1571-1572) στη νοτιοδυτική Πελοπόννησο μαζί με τον αδελφό του Θεόδωρο.<ref>{{Cite book|title=Η συμμετοχή του Ελληνορθόδοξου κλήρου στα επαναστατικά κινήματα της Τουρκοκρατίας: 1453-1821|first=Αθηνά|last=Κονταλή|publisher=Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ). Σχολή Θεολογική. Τμήμα Θεολογίας. Τομέας Ιστορικός|isbn=|year=2011|location=Αθήνα|page=102-107|url=http://thesis.ekt.gr/thesisBookReader/id/26884#page/100/mode/2up|quote=}}</ref> Μετέβη για διάστημα αρκετών μηνών στην [[Ισπανία]] το [[1573]], όπου και συνάντησε σειρά μελών της αυλής του Βασιλέα [[Φίλιππος Β΄ της Ισπανίας|Φιλίππου Β΄ της Ισπανίας]]<ref name="ReferenceA">{{harvsp|Philippides|Hanak|2011|p=155}}</ref>. Με τις διασυνδέσεις, που είχε στην Ισπανία, κατάφερε να αποκτήσει σημαντικό ετήσιο εισόδημα.<ref>{{Cite book|title=Η συμμετοχή του Ελληνορθόδοξου κλήρου στα επαναστατικά κινήματα της Τουρκοκρατίας: 1453-1821|first=Αθηνά|last=Κονταλή|publisher=Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ). Σχολή Θεολογική. Τμήμα Θεολογίας. Τομέας Ιστορικός|isbn=|year=2011|location=Αθήνα|page=102-103|url=http://thesis.ekt.gr/thesisBookReader/id/26884#page/100/mode/2up|quote=}}</ref>
Απεβίωσε τον Σεπτέμβριο του 1585 στη Νάπολι, όπου και ετάφη<ref name="ReferenceA"/>.
== Ο « Ψευδοσφραντζής » ==
Η διήγηση του Σφραντζή είναι γνωστή ως ''Chronicon Minus'' ή ''Μικρόν Χρονικόν'', ενώ η πλαστογράφηση του Μελισσηνού είναι γνωστή ως ''Chronicon Maius'' ή ''Μέγα Χρονικόν''. Παρά το γεγονός πως ο Μακάριος Μελισσηνός επαναχρησιμοποιεί κατά κύριο λόγο τα κείμενα του Σφραντζή, ωστόσο προσθέτει σειρά πληροφοριών οι οποίες συχνά αποτελούν αποκυήματα της φαντασίας του ή προέρχονται από άλλους ιστορικούς (τον [[Λεονάρδος o Χίος|Λεονάρδο τον Χίο]], μεταξύ άλλων), των οποίων, όμως, παραποιεί τα κείμενα. Η συγκεκριμένη απάτη αποκαλύφθηκε στην διάρκεια της δεκαετίας του 1930, κατόπιν σχετικών ερευνών του [[Ρεϊμόν-Ζοζέφ Λενέρτζ]], μεταξύ άλλων. Ωστόσο, έως και την δεκαετία του 1970, ιστορικοί ασχολούμενοι με την [[Άλωση της Κωνσταντινούπολης (1453)|άλωση της Κωνσταντινούπολης]], όπως ο [[Στίβεν Ράνσιμαν]], εξακολουθούσαν να χρησιμοποιούν πληροφορίες προερχόμενες από το ''Chronicon Majus'' σχετικά με την πολιορκία, ισχυριζόμενοι πως ο Μελισσηνός εξέδωσε, μόνον, τις σημειώσεις του Σφραντζή τις οποίες ο ίδιος είχε πάρει στην διάρκεια της πολιορκία και οι οποίες, ωστόσο, είχαν εξαφανισθεί μετά την αιχμαλωσία του. Πάραυτα, πιο πρόσφατες έρευνες, μεταξύ άλλων, του Μάριου Φιλιππίδη κατέδειξαν πως η απάτη αφορούσε στην πραγματικότητα το σύνολο των κειμένων του Μελισσηνού<ref>[http://www.persee.fr/web/revues/home/prescript/article/rebyz_0766-5598_1994_num_52_1_1893 ''Le mésazon Démétrius Paléologue Cantacuzène a-t-il figuré parmi les défenseurs du siège de Constantinople (29 mai 1453)?'', Thierry Ganchou, ''Revue des études byzantines'', 1994, volume 52, p.248-250]</ref>.
Γραμμή 23:
* Stéphane Binon, ''L'histoire et la légende de deux chrysobulles d'Andronic II en faveur de Monembasie'' [http://www.persee.fr/web/revues/home/prescript/article/rebyz_1146-9447_1938_num_37_191_2999 διαδικτυακή ανάγνωση]
* Raymond-Joseph Loenertz, ''Byzantina et franco-graeca : articles parus de 1935 à 1966'' ; réédités avec la collaboration de Peter Schreiner / Roma : Ed. di storia e letteratura , 1970
* Χασιώτης Ιωάννης, Μακάριος, Θεόδωρος και Νικηφόρος οι Μελισσηνοί (Μελισσουργοί) 16ος-17ος αιώνας, Θεσσαλονίκη 1966.
* Χασιώτης Ιωάννης, Οι Έλληνες στις παραμονές της ναυμαχίας της Ναυπάκτου. Εκκλήσεις, επαναστατικές κινήσεις και εξεγέρσεις στην ελληνική χερσόνησο από τις παραμονές έως το τέλος του Κυπριακού πολέμου (1568-1571), Θεσσαλονίκη 1970.
{{Portail|Βυζαντινή Αυτοκρατορία}}
| |||