Φυλακή Πάβιακ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Więzienie Pawiak przed 1939.jpg|μικρογραφία|286x286εσ|Η φυλακή Πάβιακ το 1939]]
Η '''φυλακή Πάβιακ''' ήταν φυλακή που χτίστηκε το 1835 στη Βαρσοβία ,. στο [[Βασίλειο της Πολωνίας (1815-1915)|Βασίλειο της Πολωνίας]].
 
Κατά τη διάρκεια του [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|ΒΒ΄ 'Παγκοσμίου Πολέμου]], στην υπό γερμανική κατοχή Πολωνία, χρησιμοποιήθηκε από τους Γερμανούς και το 1944 καταστράφηκε στη διάρκεια της [[Εξέγερση της Βαρσοβίας|εξέγερσης της Βαρσοβίας]].
 
== Ιστορικό ==
Η φυλακή Πάβιακ πήρε το όνομά της από εκείνη του δρόμου στον οποίο βρισκόταν, ''ulica Pawia'' .
[[Αρχείο:Poles, inmates of Pawiak prison, hanged by Germans in Leszno Street , Warsaw February 11th 1944.jpg|μικρογραφία|281x281εσ|Πολωνοί κρατούμενοι της φυλακής Pawiak, απαγχονισμένοι από Γερμανούς στην οδό Leszno, Βαρσοβία, 11 Φεβρουαρίου 1944]]
Η φυλακή χτίστηκε το 1829–35 με το σχεδιασμό του Enrico Marconi και του Fryderyk Florian Skarbek, μεταρρυθμιστή φυλακών και νονό του συνθέτη Φρεντερίκ Σοπέν. Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, ήταν υπό τσαρικό έλεγχο, καθώς η Βαρσοβία ήταν μέρος της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ήταν η κύρια φυλακή της κεντρικής Πολωνίας, όπου φυλακίστηκαν και πολιτικοί κρατούμενοι και εγκληματίες.<ref>Hirshaut, Julien (1982). ''Jewish Martyrs Of Pawiak'' (1 ed.).New York: Holocaust Publications, Inc. p. 25. ISBN <bdi>0-89604-041-0</bdi>.</ref>
 
Κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του Ιανουαρίου 1863, η φυλακή χρησίμευσε ως στρατόπεδο μεταφοράς για τους Πολωνούς που καταδικάστηκε από την Αυτοκρατορική Ρωσία σε απέλαση στη [[Σιβηρία]].
Γραμμή 13:
Μετά την ανεξαρτησία της Πολωνίας το 1918, η φυλακή Πάβιακ έγινε η κύρια φυλακή της Βαρσοβίας για άνδρες εγκληματίες. (Οι γυναίκες κρατήθηκαν στη γειτονική [[φυλακή της Σερβίας]].)
 
Μετά τη [[Γερμανική εισβολή στην Πολωνία|γερμανική εισβολή του 1939 στην Πολωνία]], η φυλακή Πάβιακ έγινε γερμανική φυλακή υπό τη διοίκηση της ''[[Γκεστάπο]]''. Περίπου 100.000 άνθρωποι φυλακίστηκαν σε όλη τη διάρκεια λειτουργίας της φυλακής, περίπου 37.000 πέθαναν σε εγκαταστάσεις (εκτελέστηκαν ή βασανίστηκαν κατά τη διάρκεια της κράτησης τους) και 60.000 μεταφέρθηκαν σε [[Ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης|στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί]]. Μεγάλος αριθμός [[Εβραίοι|Εβραίων]] πέρασε από τις φυλακές Πάβιακ - Σερβία μετά το κλείσιμο του [[Γκέτο της Βαρσοβίας]] το Νοέμβριο του 1940 και κατά τη διάρκεια της πρώτης απέλασης τον Ιούλιο έως τον Αύγουστο του 1942.  <ref>2010-04-27 at the Wayback Machine - official website of the museum<nowiki/>http://www.muzeumniepodleglosci.art.pl/pawiak_-_historia_wiezienia.php<nowiki/>,https://web.archive.org/web/20100427032939/http://www.muzeumniepodleglosci.art.pl/pawiak_-_historia_wiezienia.php</ref> Ακριβείς αριθμοί είναι άγνωστοι, καθώς δεν βρέθηκαν ποτέ τα αρχεία των φυλακών.
 
Κατά τη διάρκεια της εξέγερσης στο Γκέτο της Βαρσοβίας η φυλακή Πάβιακ έγινε γερμανική βάση επίθεσης. Οι φυλακισμένοι υπό διοίκηση του [[Φραντς Μπουρκλ]], τέθηκαν εθελοντικά να κυνηγήσουν τους Εβραίους.
[[Αρχείο:Makieta Pawiak 05.JPG|μικρογραφία|224x224εσ|Μοντέλο της φυλακής Πάβιακ στο Μουσείο Πάβιακ στη Βαρσοβία]]
[[Αρχείο:Pawiak 0013.JPG|μικρογραφία|Η φυλακής όπως φαίνεται από την οδό Dzielna]]
Στις 19 Ιουλίου 1944 ουκρανική ''Wachmeister'' (φρουρά) Πετρένκο και ορισμένοι κρατούμενοι επιχείρησαν μια μαζική απόδραση ,. που υποστηρίκτηκε από μια επίθεση από το εξωτερικό, αλλά απέτυχε. Ο Πετρένκο και αρκετοί άλλοι αυτοκτόνησαν. Την επόμενη μέρα, σε αντίποινα, οι Γερμανοί εκτέλεσαν πάνω από 380 κρατούμενους. Όπως υποστηρίζει πειστικά η Julien Hirshaut στους ''Εβραίους μάρτυρες της φυλακής Πάβιακ'' ,. είναι αδιανόητο ότι η απόπειρα απόδρασης από τη φυλακή ήταν μια πρόκληση που ξεκίνησε από τη Γκεστάπο. Η Πολωνική αντίσταση είχε εγκρίνει το σχέδιο, αλλά τελικά το ματαίωσε χωρίς να μπορέσει να ειδοποιήσει εκείνους στη φυλακή.
 
Η τελική μεταφορά κρατουμένων πραγματοποιήθηκε στις 30 Ιουλίου 1944, δύο ημέρες πριν από το ξέσπασμα της [[Εξέγερση της Βαρσοβίας|εξέγερσης της Βαρσοβίας]] την 1η Αυγούστου . Δύο χιλιάδες άνδρες και οι υπόλοιπες 400 γυναίκες στάλθηκαν στο Gross-Rosen και το Ράβενσμπρικ . Στη συνέχεια, οι Πολωνοί αντάρτες κατέλαβαν την περιοχή αλλά την έχασαν από τις γερμανικές δυνάμεις. Στις 21 Αυγούστου 1944 οι Γερμανοί πυροβόλησαν έναν άγνωστο αριθμό εναπομείναντων κρατουμένων, έκαψαν και ανατίναξαν τα κτίρια.<ref>https://web.archive.org/web/20100427032939/http://www.muzeumniepodleglosci.art.pl/pawiak_-_historia_wiezienia.php</ref>
 
Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τα κτίρια δεν ξαναχτίστηκαν. Το ήμισυ της πύλης και τρία κελιά κράτησης παρέμειναν. <ref>https://www.lonelyplanet.com/poland/warsaw/attractions/a/poi-sig/360342 ''www.lonelyplanet.com''.</ref> Από το 1990 ένα εναπομείνοντα υπόγειο στεγάζει ένα μουσείο το οποίο, με το Μαυσωλείο του Αγώνα και του Μαρτυρίου ,. αποτελούν το Μουσείο Ανεξαρτησίας .
 
== Δείτε επίσης ==