Μπέργκχοφ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το '''Μπέργκοφ''' ήταν η κατοικία του [[Αδόλφος Χίτλερ|Αδόλφου Χίτλερ]] στο [[Όμπερζαλτσμπεργκ]] των Βαυαρικών Άλπεων κοντά στο [[Μπέρχτεσγκαντεν|Μπερχτεσγκάντεν]], στη [[Βαυαρία]] της τότε [[Ναζιστική Γερμανία|Ναζιστικής Γερμανίας]]. Εκτός από το [[λημέρι του λύκου]], την έδρα του στην Ανατολική [[Πρωσία]] για την εισβολή στη Σοβιετική Ένωση, πέρασε περισσότερο χρόνο εδώ από οπουδήποτε αλλού κατά την διάρκεια του [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου]]. Ήταν επίσης ένα από τα πιο γνωστά από τα αρχηγεία του <ref>Eberle, Henrik & Uhl, Matthias. ''The Unknown Hitler''. p. 200 Chapter 11</ref> σε όλη την κατεχόμενη Ευρώπη.

Το Μπέργκοφ ξαναχτίστηκε και μετονομάστηκε το 1935 και ήταν η παραθεριστική κατοικία του Χίτλερ επί δέκα χρόνια. Καταστράφηκε από βρετανικές βόμβες στα τέλη Απριλίου του 1945 και πάλι στις αρχές του Μαΐου από τους άνδρες των [[Σούτσσταφφελ|SS]] που οπισθοχωρούσαν και λεηλατήθηκε όταν τα συμμαχικά στρατεύματα έφτασαν στην περιοχή. Η βαυαρική κυβέρνηση κατέστρεψε ό,τι είχε απομείνει από αυτό το 1952.

Το Μπέργκοφ ξεκίνησε ως πολύ μικρότερο σαλέ που ονομαζόταν Χάους Βάχενφελντ, μια εξοχική κατοικία που χτίστηκε το 1916 (ή το 1917) από τον Όττο Βίντερ, έναν επιχειρηματία από το Μπουξτεχούντε. Αυτό βρισκόταν κοντά στο Πλάττερχοφ, την πρώην Πενσιόν Μόριτς, όπου ο Χίτλερ είχε μείνει το έτος 1922-23. Μέχρι το 1926, η οικογένεια που διεύθυνε τη πενσιόν είχε φύγει και ο Χίτλερ δεν συμπαθούσε το νέο ιδιοκτήτη. Μετακόμισε πρώτα στο Μαρίνεχαιμ και μετά σε ένα ξενοδοχείο στο [[Μπέρχτεσγκαντεν|Μπερχτεσγκάντεν]], το λεγόμενο «Γερμανικό σπίτι», από όπου υπαγόρευσε τον δεύτερο τόμο του βιβλίου του ''[[Ο Αγών μου]]'' το καλοκαίρι του 1926. Ο Χίτλερ συνάντησε τη φίλη του εκείνη την εποχή, τη Μαρία Ρέιτερ, η οποία εργαζόταν σε ένα κατάστημα στο ισόγειο του ξενοδοχείου, κατά τη διάρκεια μιας άλλης επίσκεψης το φθινόπωρο του 1926. Το 1928, η χήρα του Βίντερ ενοικίασε το Χάους Βάχενφελντ στον Χίτλερ, και η ετεροθαλής αδελφή του Άνγκελα ήρθε να ζήσει εκεί ως οικονόμος, αν και έφυγε λίγο μετά το θάνατο της κόρης της Γκέλι το 1931 στο διαμέρισμα του Χίτλερ στο [[Μόναχο]]. <ref>Kershaw, Ian (2000). ''Hitler, 1889–1936, Hubris''. Norton. pp. 282–284, 686</ref>

Μέχρι το 1933, ο Χίτλερ είχε αγοράσει το Χάους Βάχενφελντ με χρήματα που έλαβε από την πώληση του πολιτικού του μανιφέστου του ''[[Ο Αγών μου]]''. Το μικρό κτίριο σε στιλ σαλέ ανακαινίστηκε και επεκτάθηκε από τον αρχιτέκτονα Αλόις Ντεγκάνο κατά τη διάρκεια των ετών 1935–36, όταν μετονομάστηκε σε Μπέργκχοφ . <ref>https://www.theatlantic.com/magazine/archive/2005/04/the-hitler-shrine/303844/ Ryback, Timothy W.</ref>

Κατασκευάστηκε μια μεγάλη βεράντα που είχε μεγάλες, πολύχρωμες ομπρέλες σε στιλ θέρετρου. Η αίθουσα εισόδου "«ήταν γεμάτη με γλάστρες κάκτων»." Η τραπεζαρία ήταν επενδεδυμένη από πολύ ακριβό ελβετικό πεύκο. Υπήρχε ένα δωμάτιο τηλεφωνικού κέντρου. Η βιβλιοθήκη περιείχε βιβλία «για την ιστορία, τη ζωγραφική, την αρχιτεκτονική και τη μουσική». Μια μεγάλη αίθουσα ήταν επιπλωμένη με ακριβά τευτονικά έπιπλα, μια μεγάλη υδρόγειο και ένα εκτεταμένο κόκκινο μαρμάρινο τζάκι. Πίσω από έναν τοίχο ήταν ένας θάλαμος προβολής για βραδινές προβολές ταινιών (συχνά, παραγωγές του [[Χόλυγουντ|Χόλιγουντ]], συμπεριλαμβανομένου του [[Μίκυ Μάους]]). <ref>Snow & Steel: The Battle of the Bulge, 1944-45 p. 122. </ref>

[[Αρχείο:Bundesarchiv Bild 146-1991-077-31, Obersalzberg, Berghof, Große Halle.jpg|αριστερά|μικρογραφία|248x248εσ|Η "«Μεγάλη Αίθουσα"»]]

Μέσα από παράθυρα υπήρχε μια σαρωτική, ανοιχτή θέα στα χιονισμένα βουνά στην πατρίδα του Χίτλερ. <ref>https://www.theatlantic.com/magazine/archive/2005/04/the-hitler-shrine/303844/</ref> Το σπίτι συντηρήθηκε σαν ένα μικρό ξενοδοχείο θέρετρου από αρκετούς οικονόμους, κηπουρούς, μάγειρες και άλλους οικιακούς βοηθούς. «Αυτό το μέρος είναι δικό μου», είπε ο Χίτλερ σε συγγραφέα του περιοδικού Homes & Gardens το 1938. «Το έχτισα με χρήματα που κέρδισα». <ref>"Hitler's Mountain Home". ''Homes & Gardens''. Retrieved 19 February 2016. <q>Most of these descriptions come from this 1938 magazine article which was very likely written under a pseudonym by political writer William George Fitzgerald in a tone which has been described as "breathless... Hello!-style." The photographs had all been taken by Heinrich Hoffmann (many of them years earlier) and given to the magazine as publicity handouts. The article happened to surface in 2003 after decades of obscurity, see the Guardian reference below.</q></ref> <ref>https://www.theguardian.com/world/2003/nov/03/secondworldwar.blogging Waldman, Simon</ref> <ref>Speer, Albert (1995). ''Inside the Third Reich''. London: Weidenfeld & Nicolson. pp. 84–85, 134–137</ref>

Το περιοδικό Homes & Gardens περιέγραψε τον Χίτλερ ως «διακοσμητή, σχεδιαστή, καθώς και αρχιτέκτονα της κατοικίας του» και το σαλέ ως «φωτεινό και ευάερο» με «ένα ανοιχτό πράσινο χρώμα». Καναρίνια ράτσας Χαρτς Ρόλερ βρίσκονταν στα περισσότερα δωμάτια, τα οποία ήταν επιπλωμένα με αντίκες, κυρίως γερμανικά έπιπλα από τον 18ο αιώνα. Παλιά χαραγμένα σκαλίσματα υπήρχαν κρεμασμένα στα δωμάτια των επισκεπτών, μαζί με μερικά από τα μικρά σκίτσα - υδατογραφίες του Χίτλερ. Ο προσωπικός του ακόλουθος, Χάιντς Λίνγκε δήλωσε ότι ο Χίτλερ και η μακροχρόνια σύντροφος του [[Εύα Μπράουν]] είχαν δύο υπνοδωμάτια και δύο μπάνια με εσωτερικές πόρτες, και ο Χίτλερ περνούσε τα περισσότερα βράδια του μόνος μαζί της μελετώντας και πίνοντας τσάι. <ref>Heinz Linge(16 July 2009). ''With Hitler to the End: The Memoir of Hitler's Valet''. Skyhorse Publishing</ref>

Αν και ο Χίτλερ δεν κάπνιζε, το κάπνισμα επιτρεπόταν στη βεράντα. Τα χορτοφαγικά του γεύματα τού παρέχονταν με προϊόντα από κοντινούς κήπους και, αργότερα, από ένα θερμοκήπιο. Ένα μεγάλο συγκρότημα ορεινών σπιτιών για τη ναζιστική ηγεσία, με λωρίδα προσγείωσης και πολλά κτίρια για το προσωπικό ασφαλείας και υποστήριξης κατασκευάστηκαν κοντά. Για να αποκτήσει τη γη για αυτά τα έργα, πολλοί γείτονες αναγκάστηκαν να πουλήσουν τα ακίνητά τους και να φύγουν. <ref>Connolly, Kate (2 February 2005).Hitler's eyrie becomes a playground for the rich"</ref> Ένα άλλο κτίριο, που ονομάστηκε η «φωλιά του αετού» από τον Αντρέ Φρανσουά Πονσέ, ,Γάλλο διπλωμάτη, χτίστηκε το 1937–38 στην κορυφή του βουνού πάνω από το Μπέργκοφ αλλά ο Χίτλερ σπάνια πήγε εκεί. <ref>http://www.kehlsteinhaus.com/the-building/hitler-the-teehaus.html Joshua, Rick D</ref>

Η περιοχή έγινε γερμανικό τουριστικό αξιοθέατο στα μέσα της δεκαετίας του 1930. <ref>http://thirdreichruins.com/berghof.htm ''hirdreichruins.com''.</ref> Οι επισκέπτες συγκεντρώνονταν στο τέλος του δρόμου ή σε κοντινά δημόσια μονοπάτια με την ελπίδα να ρίξουν μια ματιά στον Χίτλερ. Αυτό οδήγησε στην εισαγωγή αυστηρών περιορισμών στην πρόσβαση στην περιοχή και σε άλλα μέτρα ασφαλείας. <ref>https://www.theatlantic.com/magazine/archive/2005/04/the-hitler-shrine/303844/</ref> Ένα μεγάλο σώμα της 1η Μεραρχίας Πάντσερ SS "«Σωματοφυλακή Αδόλφος Χίτλερ"» στεγάστηκε σε στρατώνες δίπλα στο Μπέργκοφ. Υπό την διοίκηση του SS Obersturmbannführer (Αντισυνταγματάρχης) Μπέρνχαρντ Φρανκ, περιπολούσαν μια εκτεταμένη ζώνη ασφαλείας που περιλάμβανε τα γειτονικά σπίτια των άλλων Nαζί ηγετών. Με το ξέσπασμα του πολέμου εγκαταστάθηκαν επίσης εκτεταμένα αντιαεροπορικά έργα άμυνας , συμπεριλαμβανομένων μηχανών παραγωγής καπνού για την απόκρυψη του συγκροτήματος Μπέργκοφ από εχθρικά αεροσκάφη.

Το κοντινό πρώην ξενοδοχείο "«Τύρκεν"» μετατράπηκε σε συνοικία για να στεγάσει τους άνδρες ασφαλείας του Ράιχ (μέρος των SS) (RSD) που περιπολούσαν τους χώρους του Μπέργκοφ. <ref>Hoffmann, Peter (2000). ''Hitler's Personal Security: Protecting the Führer 1921–1945''. Da Capo Press. pp. 181–186</ref> Αργότερα καταλήφθηκε από τον υποστράτηγο της αστυνομίας. (Το ξενοδοχείο ξαναχτίστηκε το 1950 και άνοιξε ξανά ως ξενοδοχείο πριν από τα Χριστούγεννα. Οι επισκέπτες μπορούν ακόμα να εξερευνήσουν τους ιστορικούς υπόγειους διαδρόμους και τις σήραγγες που είχαν χρησιμοποιηθεί από τους Ναζί.) <ref>https://www.inspirock.com/germany/berchtesgaden/bunkeranlage-a588040681 ''inspirock.com''.</ref> <ref>Wilson, James (13 January 2014)Hitler's Alpine Headquarters</ref> <ref>http://bunkersite.com/locations/germany/obersalzberg/turken-out.php ''bunkersite.com''.</ref>

Κάθε φορά που ο Χίτλερ ήταν στην κατοικία του, υπήρχαν μέλη της RSD και μέλη της μονάδας της προσωπικής προστασίας του Χίτλερ (Führerbegleitkommando ή FBK ). Ενώ οι άνδρες της RSD περιπολούσαν στο έδαφος, οι άνδρες της FBK παρείχαν στενή προστασία ασφαλείας στον Χίτλερ. <ref>Hoffmann, Peter (2000). ''Hitler's Personal Security: Protecting the Führer 1921–1945''. Da Capo Press. pp. 160, 165, 166.</ref> Αρκετές μονάδες ορεινών στρατευμάτων της [[Βέρμαχτ]] στεγάζονταν επίσης κοντά. Ως εκ τούτου, οι Βρετανοί δεν σχεδίασαν ποτέ μια άμεση επίθεση στο συγκρότημα. <ref>''Guarding Hitler: The Secret World of the Fuhrer ,'''Felton, Mark'''''</ref>

Στους επισκέπτες στο Μπέργκοφ περιλαμβάνονταν πολιτικές προσωπικότητες, μονάρχες, αρχηγοί κρατών και διπλωμάτες μαζί με ζωγράφους, τραγουδιστές και μουσικούς. Οι σημαντικότεροι επισκέπτες που πέρασαν τα σκαλιά του Μπέργκοφ υποδεχόμενοι από τον Χίτλερ ήταν ο [[Ντέιβιντ Λόιντ Τζορτζ]] (3 Μαρτίου 1936), ο [[Άγκα Καν]] (20 Οκτωβρίου 1937), ο Δούκας και η Δούκισσα του Γουίντσορ (22 Οκτωβρίου 1937), <ref>https://www.bbc.com/news/uk-england-35765793 ''BBC News''. 10 March 2016.</ref> ο [[Κουρτ Σούσνιγκ]] ( 12 Φεβρουαρίου 1938), [[Νέβιλ Τσάμπερλεν]] (15 Σεπτεμβρίου 1938) και [[Μπενίτο Μουσολίνι]] (19 Ιανουαρίου 1941). Στα τέλη Ιουλίου του 1940, ο Χίτλερ κάλεσε τους στρατιωτικούς αρχηγούς του από την OKW ( Ανώτατη διοίκηση της Βέρμαχτ) και την OKH (Ανώτατη διοίκηση του στρατού) στο Μπέργκοφ για τη «Διάσκεψη του Μπέργκοφ» στην οποία μελετήθηκε το «ρωσικό πρόβλημα». Στις 11 Μαΐου 1941, ο Καρλχάιντς Πιντς επισκέφθηκε το Μπέργκοφ για να παραδώσει μια επιστολή από τον [[Ρούντολφ Ες (πολιτικός)|Ρούντολφ Χες]] που τον ενημέρωνε για την παράνομη πτήση του στη Σκωτία.

Ο κοινωνικός κύκλος του Χίτλερ στο καταφύγιο του στο Μπέργκοφ <ref>''Albert Speer: His Battle With Truth''. New York: Knopf. p. 111. Sereny, Gitta (1995</ref> - περιλάμβανε την Έβα Μπράουν και την αδερφή της Γκρετλ, τη Χέρτα Σνάιντερ και τα παιδιά της, τη φίλη της Έβα Μάριον Σένμαν , Χάινριχ Χόφμαν και τις συζύγους και τα παιδιά άλλων ναζιστικών ηγετών και του προσωπικού του Χίτλερ που όλοι θα πόζαραν για μια ετήσια ομαδική φωτογραφία με την ευκαιρία των γενεθλίων του Χίτλερ. Η κοινωνική σκηνή στο Μπέργκοφ έληξε στις 14 Ιουλίου 1944, όταν ο Χίτλερ έφυγε για τα στρατιωτικά του αρχηγεία στην Ανατολική Πρωσία, για να μην επιστρέψει ποτέ. <ref>Hitler: 1936-1945 Nemesis,Ian Kershaw</ref>

Σιωπηλές έγχρωμες ταινίες που τραβήχτηκαν από την Έβα Μπράουν διασώθηκαν από τον πόλεμο και δείχνουν τον Χίτλερ και τους καλεσμένους του να χαλαρώνουν στο Μπέργκοφ. <ref>Yamin, Antonia (Interviewer) & Kalhammer, Elizabeth Kalhammer (Former maid to Adolf Hitler) Antonia Yamin interviewed the Former maid to Adolf Hitler - on her life at his private estate.</ref> Το 2006, το λογισμικό ανάγνωσης χειλιών αναγνώρισε διάφορα μέρη των συνομιλιών τους. Μεταξύ αυτών που εντοπίστηκαν στις ταινίες ήταν οι [[Γιόζεφ Γκαίμπελς]] , [[Ράινχαρντ Χάιντριχ]], [[Χάινριχ Χίμλερ]] , [[Γιοάχιμ φον Ρίμπεντροπ]], [[Άλμπερτ Σπέερ]] και [[Καρλ Βολφ|Καρλ Βολφ.]] .<ref>https://www.telegraph.co.uk/news/uknews/1534830/New-technology-catches-Hitler-off-guard.html Midgley, Neil 22 November 2006</ref>

Δύο επισκέπτες σχεδίαζαν να κάνουν μια επίσκεψη στο Μπέργκοφ με σκοπό τη δολοφονία του Χίτλερ. Στις 11 Μαρτίου 1944, ο λοχαγός Έμπερχαρντ φον Μπράιτενμπουχ έφτασε με ένα κρυφό πιστόλι με την πρόθεση να πυροβολήσει τον Χίτλερ στο κεφάλι, αλλά οι φρουροί δεν θα τον επέτρεπαν να μείνει στο ίδιο δωμάτιο μαζί του . <ref>Field Marshal Von Manstein: The Janushead - A Portrait,Marcel Stein</ref> Στις 7 Ιουνίου 1944, ο συνταγματάρχης [[Κλάους φον Στάουφενμπεργκ]] σχεδίαζε να πυροδοτήσει μια βόμβα σε μια συνάντηση εκεί, αλλά οι συνωμότες του δεν θα του έδιναν την έγκριση να το πράξει επειδή δεν ήταν επίσης παρόντες οι Χίμλερ και [[Χέρμαν Γκέρινγκ|Γκέρινγκ]].

Οι Σύμμαχοι απέρριψαν προτάσεις σχετικά με τον εκτροχιασμό του τρένου του Χίτλερ προς τον Ομπερζάλτσμπεργκ και τη χρήση δηλητηρίου στο πόσιμο νερό της αμαξοστοιχίας, αλλά οι Βρετανοί ανέπτυξαν ένα σχέδιο με την ονομασία [[Επιχείρηση Foxley]] το 1944. Το σχέδιο απαιτούσε έναν ελεύθερο σκοπευτή να σκοτώσει τον Χίτλερ <ref>Russell, Shahan (6 January 2016). "Britain's Plan to Kill Hitler By Having a Sniper </ref> στην καθημερινή του πορεία 15-20 λεπτών από την κατοικία του στο Τίχαους στον λόφο Μοσλάνερκοπφ, το οποίο είχε αποκαλυφθεί από έναν αιχμάλωτο πολέμου. Η επιχείρηση θα πραγματοποιούνταν από έναν Γερμανόφωνο Πολωνό και έναν Βρετανό ελεύθερο σκοπευτή που θα φορούσαν Γερμανικές στολές αφού θα προσγειώνονταν με αλεξίπτωτο στην Αυστρία. Θα φιλοξενούνταν και θα καθοδηγούνταν στην περιοχή από έναν αντιναζί, που έμενε κοντά στο [[Σάλτσμπουργκ]]. <ref>Russell, Shahan (6 January 2016)."Britain's Plan to Kill Hitler By Having a Sniper </ref> Το σχέδιο Foxley δεν προχώρησε, λόγω διαφωνίας ως προς το εάν η δολοφονία του Χίτλερ ήταν μια συνετή ιδέα και η έλλειψη γνώσης σχετικά με την ακριβή καθημερινή του ρουτίνα. Μέχρι τη στιγμή που το σχέδιο θα μπορούσε να προχωρήσει, ο Χίτλερ είχε σταματήσει να επισκέπτεται το ορεινό του καταφύγιο και δεν επέστρεψε ποτέ στο συγκρότημα μετά τις 14 Ιουλίου 1944. <ref>Guarding Hitler: The Secret World of the Führer, Mark Felton</ref>

Το Όμπερζαλτσμπεργκ βομβαρδίστηκε από εκατοντάδες Βρετανούς της [[Βασιλική Πολεμική Αεροπορία (Βρετανία)|Βασιλικής Πολεμικής Αεροπορίας]] από βαριά βομβαρδιστικά τύπου Avro Lancaster. Τουλάχιστον δύο βόμβες έπληξαν το Μπέργκοφ και προκάλεσαν εκτεταμένη ζημιά στο κτίριο . Τα στρατεύματα των [[Σούτσσταφφελ|SS]] που έφυγαν έβαλαν φωτιά στη βίλα στις 4 Μαΐου, τέσσερις ημέρες μετά την αυτοκτονία του Χίτλερ στο [[Βερολίνο]]. Μόνο λίγες ώρες αργότερα, το 3ο τμήμα πεζικού των ΗΠΑ έφτασε στο Μπερχτεσγκάντεν μαζί με το γαλλικό 2ο τεθωρακισμένο τμήμα. Ο Χέρμαν Λούις Φίννελ του 3ου τμήματος μαζί με έναν άλλο στρατιώτη ήταν οι πρώτοι που μπήκαν στο Μπέργκοφ και στα μυστικά περάσματα κάτω από τη δομή. Δήλωσε ότι ο διάδρομος κάτω από τη δομή είχε δωμάτια και στις δύο πλευρές γεμάτο με κατεστραμμένους πίνακες και βραδινά φορέματα, καθώς και κατεστραμμένο ιατρικό εξοπλισμό και ένα κελάρι κρασιού. <ref>http://memory.loc.gov/diglib/vhp/story/loc.natlib.afc2001001.09540/ ''Library of Congress''. 26 October 2011.</ref> Τα αμερικανικά στρατεύματα φέρεται να μπέρδεψαν τον Μπερχτεσγκάντεν με το Μπέργκοφ, και ένας λοχίας του Γαλλικού Στρατού και ο οδηγός του ήταν το πρώτο συμμαχικό στρατιωτικό προσωπικό που έφτασε στο σαλέ που εξακολουθούσε να καίγεται εκείνη την ώρα.

Το Τίχαους ήταν άθικτο κατά την βομβιστική επιδρομή του Απριλίου 1945, αλλά η κυβέρνηση της Βαυαρίας το κατέστρεψε μέχρι το 1951 λόγω της σχέσης του με τον Χίτλερ. Τα απομεινάρια του Μπέργκοφ επέζησαν μέχρι το 1952, όταν η κυβέρνηση της Βαυαρίας τα κατέστρεψε με εκρηκτικά στις 30 Απριλίου . Αυτό ήταν μέρος μιας συμφωνίας βάσει της οποίας οι Αμερικανοί παρέδωσαν την περιοχή στις βαυαρικές αρχές. Υπήρχε ο φόβος ότι τα ερείπια θα γίνονταν νεοναζιστικό ιερό και τουριστικό αξιοθέατο. <ref>https://web.archive.org/web/20160301230632/http://www.obersalzberg.de/obersalzberg-seit1945.html?&L=1 ''Dokumentation Obersalzberg''. Institute of Contemporary History.</ref>

== Τοποθεσία του Μπέργκοφ και άλλων στρατηγείων του Χίτλερ ==