Πογκρόμ του Λβιβ (1941): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ προστέθηκε η Κατηγορία:Λβιβ (με το HotCat)
Η Λβιβ είναι θηλυκού γένους. Η μετάφραση του αγγλικού «Lwów» είναι «Λβουφ», εφόσον ο στόχος είναι η μεταγραφή του πολωνικού ονόματος. Είναι μάλλον άσκοπη η μεταγραφή κυριλλικών χαρακτήρων στο λατινικό. Τα ξαναέκανα κυριλλικά, και ίσως θα έπρεπε να μεταγραφούν στο ελληνικό.
Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Lviv pogrom (June - July 1941).jpg|μικρογραφία|364x364εσ|Πογκρόμ της Λβιβ (Ιούνιος - Ιούλιος 1941)]]
Τα '''πογκρόμ τουτης Λβιβ''' ήταν διαδοχικές σφαγές (πογκρόμ) Εβραίων τον Ιούνιο και τον Ιούλιο του 1941 στην πόλη [[Λβιβ|Λβουφ]] στην Ανατολική [[Πολωνία]] / Δυτική Ουκρανία (τώρα Λβιβ, [[Ουκρανία]]) στη διάρκεια του [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου]]. Οι σφαγές διαπράχθηκαν από Ουκρανούς εθνικιστές (συγκεκριμένα της OUNОУН ([[Οργάνωση Ουκρανών Εθνικιστών]]) (Ο Ου Εν) ), γερμανικές ομάδες θανάτου και τοπικά πλήθη από τις 30 Ιουνίου έως τις 2 Ιουλίου και από τις 25 έως τις 29 Ιουλίου, κατά τη διάρκεια της [[Ανατολικό μέτωπο (Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος)|γερμανικής εισβολής στη Σοβιετική Ένωση]]. Χιλιάδες Εβραίοι σκοτώθηκαν τόσο στα πογκρόμ όσο και στις δολοφονίες από τα [[Einsatzgruppen]].
 
Οι Ουκρανοί εθνικιστές στόχευσαν στους Εβραίους στο πρώτο πογκρόμ, με το πρόσχημα ότι ήταν υπεύθυνοι για τη σφαγή κρατουμένων από τη NKVDНКВД ([[Λαϊκό Κομισαριάτο Εσωτερικών Υποθέσεων]], /Εν Κε Βε Ντε/)στο στη Λβιβ, η οποία άφησε πίσω χιλιάδες πτώματα σε τρεις φυλακές τουτης Λβιβ. Οι επόμενες σφαγές κατευθύνθηκαν από τους Γερμανούς στο πλαίσιο του [[Ολοκαύτωμα|Ολοκαυτώματος]] στην Ανατολική Ευρώπη. Τα πογκρόμ αγνοήθηκαν ή συγκαλύφθηκαν στην ιστορική μνήμη της Ουκρανίας, ξεκινώντας από την ενέργειες της ΟUΝОУН να εξαφανίσει τις δράσεις της κατά των Εβραίων. Το 2016, ανεγέρθηκε ένα μνημείο για τα θύματα του πογκρόμ στον χώρο της πρώην Συναγωγής ΓκόλντενΧρυσό ΡοουζΡόδο.<ref>https://www.timesofisrael.com/controversy-as-lviv-opens-jewish-memorial-on-site-of-historic-synagogue/</ref>
 
== Ιστορικό ==
ΤοΗ Λβιβ (πολωνικά: Lwów) ήταν μια πολυπολιτισμική πόλη λίγο πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, με πληθυσμό 312.231 κατοίκων. Οι 157.490 Πολωνοί της πόλης αποτελούσαν λίγο πάνω από το 50 τοις εκατό, με τους Εβραίους στο 32 τοις εκατό (99.595) και τους Ουκρανούς στο 16 τοις εκατό (49.747).<ref>Himka 2011, p. 210. "The Lviv Pogrom of 1941: The Germans, Ukrainian Nationalists, and the Carnival Crowd".https://www.academia.edu/3181252/The_Lviv_Pogrom_of_1941_The_Germans_Ukrainian_Nationalists_and_the_Carnival_Crowd</ref> Στις 28 Σεπτεμβρίου 1939, μετά την κοινή εισβολή της Σοβιετικής-Γερμανίας, η ΕΣΣΔ και η Γερμανία υπέγραψαν τη Γερμανική - Σοβιετική μεθοριακή συνθήκη στα πλαίσια του [[Γερμανοσοβιετικό Σύμφωνο μη Επίθεσης|Σύμφωνου Μολότωφ - Ρίμπεντροπ]], σύμφωνα με την οποία εκχωρήθηκαν περίπου 77.000 τετραγωνικά μίλια της πολωνικής επικράτειας που κατοικούσαν 13,5 εκατομμύρια άνθρωποι όλων των εθνικοτήτων στη Σοβιετική Ένωση. Στη συνέχεια, τοη Λβιβ προσαρτήθηκε στη Σοβιετική Ένωση.<ref>''Revolution from Abroad: The Soviet Conquest of Poland's Western Ukraine and Western Belorussia''.,Gross 2002, pp. 17, 28–30.</ref>
 
Σύμφωνα με τα αρχεία της Σοβιετικής Μυστικής Αστυνομίας (NKVDНКВД), σχεδόν 9.000 κρατούμενοι δολοφονήθηκαν στην [[Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ουκρανίας]] στις σφαγές κρατουμένων της NKVDНКВД, μετά την έναρξη της Γερμανικής εισβολής στη Σοβιετική Ένωση στις 22 Ιουνίου 1941.<ref>Berkhoff 2004, p. 14.. ''Harvest of Despair''. Harvard University Press. ISBN <bdi>0674020782</bdi>.</ref> Λόγω της σύγχυσης κατά τη διάρκεια της ταχείας σοβιετικής υποχώρησης και των ελλιπών αρχείων, ο αριθμός των θυμάτων της NKVDНКВД είναι πιθανότατα υποτιμημένος. Σύμφωνα με εκτιμήσεις σύγχρονων ιστορικών, ο αριθμός των θυμάτων στη Δυτική Ουκρανία ήταν πιθανώς μεταξύ 10.000 και 40.000.<ref>Kiebuzinski & Motyl 2017, pp. 30–31.Introduction". In Ksenya Kiebuzinski; Alexander Motyl (eds.). ''The Great West Ukrainian Prison Massacre of 1941: A Sourcebook''https://www.academia.edu/34721087/The_Great_West_Ukrainian_Prison_Massacre_of_1941</ref> Κατά εθνικότητα, οι Ουκρανοί αποτελούσαν περίπου το 70 τοις εκατό των θυμάτων, με τους Πολωνούς στο 20 τοις εκατό.<ref>Kiebuzinski & Motyl 2017, p. 41.</ref>
 
Πριν από τη γερμανική εισβολή στη Σοβιετική Ένωση, Ουκρανοί εθνικιστές, ειδικά η Οργάνωση Ουκρανών Εθνικιστών (OUNОУН), είχαν συνεργαστεί με τους Γερμανούς για κάποιο χρονικό διάστημα. Η ομάδα της OUNОУН στοστη Λβιβ ήταν υπό τον έλεγχο του [[Στεπάν Μπαντέρα]]. Ένας από τους υπολοχαγούς του ήταν ο [[Γιαροσλάβ Στέν|Γιαροσλάβ Στέντσκο]], ένας πικρόχολος αντισημίτης. Το 1939, δημοσίευσε ένα άρθρο στο οποίο ισχυρίστηκε ότι οι Εβραίοι ήταν «νομάδες και παράσιτα», ένα έθνος «απατεώνων» και «εγωιστών» που είχε σκοπό να «καταστρέψει την ηρωική κουλτούρα των εθνών των πολεμιστών ». Ο Στέτσκο ανέφερε επίσης την υποτιθέμενη συνωμοσία μεταξύ Εβραίων καπιταλιστών και Εβραίων Κομμουνιστών.<ref>Himka 2011, pp. 222–223.</ref>
 
== Πογκρόμ και μαζικές δολοφονίες ==
==== Πρώτο πογκρόμ ====
Κατά τη στιγμή της γερμανικής επίθεσης στη Σοβιετική Ένωση, περίπου 160.000 Εβραίοι ζούσαν στην πόλη.<ref>Beorn 2018, p. 136 ,''The Holocaust in Eastern Europe: At the Epicenter of the Final Solution''. Bloomsbury Publishing</ref> Ο αριθμός είχε διογκωθεί σε δεκάδες χιλιάδες λόγω της άφιξης των Εβραίων προσφύγων από την κατεχόμενη Πολωνία στα τέλη του 1939.<ref>Kulke 2012, p. 802.''Ghettos in German-Occupied Eastern Europe''. II, part A. The United States Holocaust Memorial Museum.</ref> Τα μέλη της OUNОУН είχαν προετοιμαστεί για την αναμενόμενη γερμανική εισβολή δίνοντας οδηγίες στις μονάδες της πολιτοφυλακής τον Μάιο 1941 για εθνοκάθαρση. Οι οδηγίες διευκρίνισαν ότι «οι Ρώσοι, οι Πολωνοί, οι Εβραίοι» ήταν εχθροί του ουκρανικού έθνους και και για αυτό το λόγο έπρεπε να «καταστραφούν στη μάχη».<ref>Himka 2011, p. 224.</ref> Φέιγ βολάν που διανέμονταν από τα μέλη της OUNОУН τις πρώτες μέρες της γερμανικής εισβολής έδωσαν εντολή στον πληθυσμό: «Μην πετάξετε τα όπλα σας ακόμα. Πάρτε τα. Καταστρέψτε τον εχθρό. ... Η Μόσχα, οι Ούγγροι, οι Εβραίοι - αυτοί είναι οι εχθροί σας. Καταστρέψτε τους.»<ref>Rudling 2011, pp. 8–9.https://www.academia.edu/1122859/The_OUN_the_UPA_and_the_Holocaust_A_Study_in_the_Manufacturing_of_Historical_Myths_The_Carl_Beck_Papers_in_Russian_and_East_European_Studies_2107_Pittsburgh_University_Center_for_Russian_and_East_European_Studies_2011_ ''The Carl Beck Papers in Russian & East European Studies''. </ref>
 
ΤοΗ Λβιβ καταλήφθηκε από την [[Βέρμαχτ]] τις πρώτες πρωινές ώρες της 30ης Ιουνίου 1941. Οι γερμανικές δυνάμεις αποτελούνταν από την [[1η Ορεινή Μεραρχία]] και το Τάγμα Αηδόνι (Nachtigall )που υπαγόταν στην [[Άμπβερ]] και στελεχωνόταν από Ουκρανούς. Εκείνη την ημέρα, οι Εβραίοι αναγκάστηκαν από τους Γερμανούς να αφαιρέσουν σώματα των θυμάτων της NKVDНКВД από τις φυλακές και να εκτελέσουν άλλα καθήκοντα, όπως η εκκαθάριση ζημιών από βόμβες και ο καθαρισμός κτιρίων. Μερικοί Εβραίοι κακοποιήθηκαν από τους Γερμανούς και δολοφονήθηκαν ακόμη, σύμφωνα με τους επιζώντες. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας, ο γερμανικός στρατός ανέφερε ότι ο πληθυσμός τουτης Λβιβ έβγαλε τον θυμό του για τις δολοφονίες των κρατουμένων «στους Εβραίους ... που πάντα συνεργάζονταν με τους Μπολσεβίκους».<ref>Himka 2011, p. 211.</ref> Το πρωί της 30ης Ιουνίου, σχηματίστηκε μια επιτόπου ουκρανική πολιτοφυλακή στην πόλη.<ref>Himka 2011, p. 227</ref> Περιλάμβανε ακτιβιστές της OUNОУН που είχαν μετακομίσει από την [[Κρακοβία]] με τους Γερμανούς, μέλη της OUNОУН που ζούσαν στοστη Λβιβ, και πρώην σοβιετικούς αστυνομικούς που είτε είχαν αποφασίσει να αλλάξουν πλευρές είτε ήταν μέλη της ΟUNОУН που είχαν διεισδύσει στη σοβιετική αστυνομία. Η οργάνωση ενθάρρυνε τη βία εναντίον Εβραίων, η οποία ξεκίνησε το απόγευμα της 30ης Ιουνίου, με ενεργή συμμετοχή από την ουκρανική πολιτοφυλακή που μπορούσε να αναγνωριστεί από τα περιβραχιόνια σε εθνικά χρώματα: κίτρινο και μπλε. Πρώην σοβιετικοί αστυνομικοί φορούσαν τις μπλε σοβιετικές στολές τους, αλλά με μια ουκρανική τρίαινα αντί για ένα κόκκινο αστέρι στα καπέλα τους.<ref>Himka 2011, p. 229.</ref>
 
Το απόγευμα της 30ής Ιουνίου, οι Ουκρανοί εθνικιστές διακήρυξαν ένα ανεξάρτητο ουκρανικό κράτος. Υπογεγραμμένη από τον Στέντσκο η διακήρυξη ( «Πράξη αποκατάστασης του ουκρανικού κράτους») δήλωνε τη σχέση και τη μελλοντική συνεργασία του ΟUNОУН με τη [[Ναζιστική Γερμανία]], η οποία, σύμφωνα με τον ΟUNОУН, «βοηθούσε τον ουκρανικό λαό να απελευθερωθεί από την κατοχή των Μοσχοβιτών».<ref>Himka 2011, p. 223.</ref> Ταυτόχρονα, τα νέα διαδόθηκαν σε όλη την πόλη σχετικά με την ανακάλυψη χιλιάδων πτωμάτων σε τρεις φυλακές της πόλης μετά τις σφαγές της NKVDНКВД.<ref>Himka 2011, pp. 210–211.</ref>
 
Ένα μεγάλο πογκρόμ ξεκίνησε την επόμενη μέρα, την 1η Ιουλίου. Οι Εβραίοι μεταφέρθηκαν από τα διαμερίσματα τους, αναγκάστηκαν να καθαρίσουν τους δρόμους με τα χέρια και τα γόνατά τους, ή έκαναν τελετουργικά που ταυτίζονταν με τον κομμουνισμό. Οι κάτοικοι συγκεντρώθηκαν στους δρόμους για να παρακολουθήσουν το θέαμα.<ref>Himka 2011, pp. 211–212.</ref> Οι εβραϊκές γυναίκες δέχτηκαν ιδιαίτερη ταπείνωση: γδύθηκαν, χτυπήθηκαν και κακοποιήθηκαν. Σε μια τέτοια περίπτωση, μια γερμανική εταιρεία στρατιωτικής προπαγάνδας μαγνητοσκόπησε τη σκηνή. Αναφέρθηκαν επίσης βιασμοί. <ref>Himka 2011, p. 213.</ref> Οι Εβραίοι συνέχισαν να οδηγούνται στις τρεις φυλακές, πρώτα να εκταφούν τα πτώματα των θυμάτων της NKVDНКВД και μετά να δολοφονούνται.<ref>Himka 2011, p. 218.</ref> Τουλάχιστον δύο μέλη της OUNОУН-BВ, Ιβάν Κοβαλισίν και Μικαίλο Πεκάρσκυ, αναγνωρίστηκαν από τον ιστορικό Τζον Πάουλ Χίμκα σε φωτογραφίες του πογκρόμ.<ref>http://www.istpravda.com.ua/columns/2013/02/25/114048/ Himka 2015.''Lviv pogrom of 1941''</ref>
 
Αν και οι Εβραίοι δεν θεωρούνταν από τα μέλη της ΟUNОУН ως οι πρωταρχικοί εχθροί τους (αυτοί ήταν οι Πολωνοί και οι Ρώσοι), πιθανότατα στόχευσαν τους Εβραίους τουτης Λβιβ σε μια προσπάθεια να ευχαριστήσουν τους Γερμανούς, με την ελπίδα να τους επιτραπεί να ιδρύσουν ένα Ουκρανικό κράτος -μαριονέτα. Ο αντισημιτισμός των ηγετών της OUNОУН, ειδικά του Στέτσκο, συνέβαλε επίσης. <ref>Himka 2011, p. 234.</ref>
 
=== Einsatzgruppen δολοφονίες ===
Οι υπομονάδες των Einsatzgruppe C έφτασαν στις 2 Ιουλίου, οπότε η βία κλιμακώθηκε περαιτέρω. Περισσότεροι Εβραίοι μεταφέρθηκαν στις φυλακές όπου πυροβολήθηκαν και θάφτηκαν σε φρέσκους σκαμμένους λάκκους. <ref>Beorn 2018, p. 137.''The Holocaust in Eastern Europe: At the Epicenter of the Final Solution''. Bloomsbury Publishing</ref> Σε αυτό το σημείο η ουκρανική πολιτοφυλακή υποτάχθηκε στα [[Σούτσσταφφελ|SS]].<ref>Himka 2011, pp. 220–221.</ref> Εκτός από τη συμμετοχή στα πογκρόμ, μονάδες των Einsatzgruppe C διεξήγαγαν μια σειρά επιχειρήσεων μαζικών δολοφονιών που συνεχίστηκαν για τις επόμενες ημέρες. Σε αντίθεση με τις δράσεις εναντίον των Εβραίων νωρίτερα, οι πυροβολισμοί χαρακτηρίστηκαν από την απουσία συμμετοχής του πλήθους. Με τη βοήθεια της ουκρανικής πολιτοφυλακής, οι Εβραίοι μεταφέρθηκαν σε ένα στάδιο, από όπου μεταφέρθηκαν με φορτηγά στο χώρο των πυροβολισμών.<ref>Himka 2011, pp. 219–220.</ref>
 
Η ουκρανική πολιτοφυλακή έλαβε βοήθεια από τις οργανωτικές δομές της OUNОУН, από μη οργανωμένους εθνικιστές, καθώς και από συνηθισμένα πλήθη και ανήλικα άτομα.<ref>p. 75 Breitman, Richard (2010). ''Hitler's Shadow: Nazi War Criminals, U.S. Intelligence, and the Cold War''. DIANE Publishing</ref> Το γερμανικό στρατιωτικό προσωπικό ήταν συχνά παρόν τόσο ως θεατές όσο και ως δράστες, προφανώς εγκρίνοντας την αντι-εβραϊκή βία και ταπείνωση. Το απόγευμα της 2ης Ιουλίου, οι Γερμανοί σταμάτησαν τις ταραχές, επιβεβαιώνοντας ότι η κατάσταση ήταν τελικά υπό τον έλεγχό τους από την αρχή.<ref>Himka 2011, p. 228.</ref>
 
=== «Ημέρες Πετλούρα» ===
Ένα δεύτερο πογκρόμ πραγματοποιήθηκε τις τελευταίες μέρες του Ιουλίου 1941 και ονομάστηκε « Ημέρες Πετλούρα» μετά τη δολοφονία του Ουκρανού πολιτικού Σίμον Πετλούρα. Οι δολοφονίες οργανώθηκαν με ενθάρρυνση των Γερμανών, ενώ Ουκρανοί μαχητές από έξω από την πόλη μπήκαν στη μάχη με εργαλεία αγροκτημάτων. Το πρωί της 25ης Ιουλίου, οι μαχητές άρχισαν να συγκεντρώνονται στα αστυνομικά τμήματα της πόλης. Συνοδευόμενοι από την ουκρανική επικουρική αστυνομία, επιτέθηκαν στους Εβραίους στους δρόμους με ρόπαλα, τσεκούρια και μαχαίρια. Το απόγευμα άρχισαν οι συλλήψεις και οι λεηλασίες. Με τους καταλόγους που ετοίμασαν, οι αστυνομικοί συνέλαβαν Εβραίους στα σπίτια τους, ενώ πολίτες συμμετείχαν στη βία εναντίον Εβραίων στους δρόμους. Σύμφωνα με το [[Γιαντ Βασσέμ]], περίπου 2.000 άνθρωποι δολοφονήθηκαν σε περίπου τρεις ημέρες.<ref>https://archive.vn/20050311225417/http://www1.yadvashem.org/about_holocaust/chronology/1939-1941/1941/chronology_1941_18.html%23top ''Chronology of the Holocaust''. Yad Vashem.</ref>
 
== Αριθμός θυμάτων ==
Οι εκτιμήσεις για τον συνολικό αριθμό των θυμάτων ποικίλλουν. Μία αναφορά από την [[Γιούντενρατ]] τουτης Λβιβ υπολόγισε ότι 2.000 Εβραίοι εξαφανίστηκαν ή σκοτώθηκαν τις πρώτες ημέρες του Ιουλίου. Μια γερμανική έκθεση ασφαλείας της 16ης Ιουλίου ανέφερε ότι 7.000 Εβραίοι «συνελήφθησαν και πυροβολήθηκαν». Το πρώτο είναι πιθανώς υποτιμημένο, ενώ οι γερμανικοί αριθμοί είναι πιθανώς υπερβολικοί, προκειμένου να εντυπωσιάσουν την ανώτερη διοίκηση.<ref>Himka 2011, p. 221.</ref>
 
Σύμφωνα με την ''Εγκυκλοπαίδεια των στρατοπέδων και των Γκέτο, 1933–1945,'' το πρώτο πογκρόμ είχε ως αποτέλεσμα 2.000 έως 5.000 Εβραίους θύματα. Επιπλέον 2.500 έως 3.000 Εβραίοι πυροβολήθηκαν κατά τη διάρκεια μαζικών δολοφονιών από τα Einsatzgruppen που ακολούθησαν αμέσως μετά το πογκρόμ. Κατά τη διάρκεια της λεγόμενης σφαγής «Ημέρες Πετλούρα» στα τέλη Ιουλίου, περισσότεροι από 1.000 Εβραίοι σκοτώθηκαν.<ref>Kulke 2012, p. 802.</ref> Σύμφωνα με τον ιστορικό Πίτερ Λόνγκριχ, το πρώτο πογκρόμ κόστισε τουλάχιστον τις ζωές 4.000 ατόμων. Ακολούθησαν οι επιπλέον 2.500 έως 3.000 συλλήψεις και εκτελέσεις σε επακόλουθες δολοφονίες των Einsatzgruppen, με τις «Ημέρες Πετλούρα» να έχουν ως αποτέλεσμα περισσότερα από 2.000 θύματα.<ref>Longerich 2010, p. 194.. ''Holocaust: The Nazi Persecution and Murder of the Jews Oxford; New York: Oxford University Press''</ref>
 
Ο ιστορικός Ντίτερ Πολ εκτιμά ότι 4.000 από τους Εβραίους τουτης Λβιβ σκοτώθηκαν στα πογκρόμ μεταξύ 1 και 25 Ιουλίου.<ref>Lower 2012, p. 204 "Axis collaboration, Operation Barbarossa, and the Holocaust in Ukraine". In Alex J. Kay; Jeff Rutherford; David Stahel (eds.). ''Nazi Policy on the Eastern Front, 1941: Total War, Genocide, and Radicalization''</ref> Σύμφωνα με τον ιστορικό Ρίτσαρντ Μπρέτμαν, 5.000 Εβραίοι πέθαναν ως αποτέλεσμα των πογκρόμ. Επιπλέον, περίπου 3.000 κυρίως Εβραίοι εκτελέστηκαν στο δημοτικό στάδιο από τους Γερμανούς.<ref>Breitman 1991."Himmler and the 'Terrible Secret' among the Executioners". ''Journal of Contemporary History''.</ref>
 
== Συνέπειες ==
Σύμφωνα με τη γερμανική προπαγάνδα όλα τα θύματα των δολοφονιών της NKVDНКВД στοστη Λβιβ ήταν Ουκρανοί, αν και περίπου το ένα τρίτο των ονομάτων στις λίστες των σοβιετικών κρατουμένων ήταν σαφώς πολωνικά ή εβραϊκά. Κατά τα επόμενα δύο χρόνια, τόσο ο γερμανικός όσο και ο φιλοναζιστικός ουκρανικός τύπος - συμπεριλαμβανομένων των Ukrains'ki'Ουκραΐνσκι shchodenniστσοντεννι vistiβιστι'' και Krakivski''Κρακιβσκι vistiβιστι'' (''Ουκρανική νέακαθημερινή τηςεφημερίδα'' Κρακοβίαςκαι -''νέα Ουκρανικήτης καθημερινή εφημερίδαΚρακοβίας'') συνέχιζαν να περιγράφουν φρικτές πράξεις βασανιστηρίων από τη σοβιετική μυστική αστυνομία, πραγματικές ή φανταστικές.<ref>Himka 2014."Ethnicity and the Reporting of Mass Murder: "Krakivs'ki visti", the NKVD Murders of 1941, and the Vinnytsia Exhumation". ''Chapter: Ethnicizing the Perpetrators''. University of Alberta</ref> Η γερμανική ειδησεογραφική προπαγάνδα ενέπλεκε τους Σοβιετικούς Εβραίους στη δολοφονία Ουκρανών και τα νέα αυτά μεταδίδονταν σε όλη την κατεχόμενη Ευρώπη.
 
Η ηγεσία της ΟUNОУН ήλπιζε ότι οι ναζιστικές αρχές θα δεχθούν τη δημιουργία μια φασιστικής Ουκρανίας ως κράτος μαριονέτα. Αυτές οι ελπίδες τροφοδοτήθηκαν από τον κύκλο γύρω από τον [[Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ|Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ,]] ο οποίος στη συνέχεια διορίστηκε επικεφαλής του υπουργείου Ράιχ για τα Κατεχόμενα Ανατολικά Εδάφη και εντός της Άμπβερ. Ο Χίτλερ, ωστόσο, αντιτάχθηκε κατηγορηματικά στην ουκρανική κρατική υπόσταση, έχοντας θέσει τις απόψεις του στην αδίστακτη οικονομική εκμετάλλευση των νεοαποκτηθέντων αποικιακών εδαφών. Ο Μπαντέρα συνελήφθη στις 5 Ιουλίου και τέθηκε υπό κατοίκον περιορισμό στο [[Βερολίνο]]. Στις 15 Σεπτεμβρίου, συνελήφθη και πάλι και πέρασε τα επόμενα τρία χρόνια ως προνομιούχος πολιτικός κρατούμενος στη Γερμανία. Απελευθερώθηκε τον Οκτώβριο του 1944 για να συνεχίσει τη συνεργασία του με τους Γερμανούς.<ref>Rudling 2011, pp. 9–10.https://www.academia.edu/1122859/The_OUN_the_UPA_and_the_Holocaust_A_Study_in_the_Manufacturing_of_Historical_Myths_The_Carl_Beck_Papers_in_Russian_and_East_European_Studies_2107_Pittsburgh_University_Center_for_Russian_and_East_European_Studies_2011_ ''he Carl Beck Papers in Russian & East European Studies''.</ref>
 
Το τάγμα Αηδόνι(Nachtigall) δεν εμπλέχτηκε άμεσα στα πογκρόμ τουτης Λβιβ ως οργανωμένος σχηματισμός. Οι επιζώντες παρατήρησαν Ουκρανούς με στολές της Βέρμαχτ που συμμετείχαν στα πογκρόμ, αλλά παρέμεινε ασαφές τι ρόλο έπαιξε το τάγμα. Οι Ουκρανοί μπορεί να συμμετείχαν ως μεταφραστές. Ωστόσο, τα αρχεία δείχνουν ότι το τάγμα Nachtigall στη συνέχεια έλαβε μέρος στους μαζικούς πυροβολισμούς Εβραίων κοντά στη [[Βίνιτσα|Βινιτσκά]] τον Ιούλιο του 1941.<ref>Rudling 2011, p. 9.</ref>
 
Το Γκέττο τουτης Λβιβ ιδρύθηκε το Νοέμβριο του 1941 με εντολή του Φρις Κάτσμαν, Ανώτατος SS και αρχηγός της αστυνομίας (SSPF) του Lemberg (όπως λέγεται τοη Λβιβ στα γερμανικά).<ref>Claudia Koonz (2 November 2005). "SS Man Katzmann's "Solution of the Jewish Question in the District of Galicia"" (PDF). ''The Raul Hilberg Lecture''. University of Vermont: 2, 11, 16–18. Archived from the original (PDF) on 5 February 2015. Retrieved 30 January 2015. https://web.archive.org/web/20150205021305/http://www.uvm.edu/~uvmchs/documents/KoonzHilbergLecture_002.pdf</ref> Την περίοδο αιχμής του στο γκέτο κρατούνταν περίπου 120.000 Εβραίους, οι περισσότεροι από τους οποίους απελάθηκαν στο στρατόπεδο εξόντωσης του [[Στρατόπεδο εξόντωσης Μπέλζεκ|Μπελζέκ]] ή σκοτώθηκαν σε τοπικά μέρη κατά τα επόμενα δύο χρόνια. Μετά τις δολοφονίες των Πογκρόμ και των Einsatzgruppe του 1941, οι σκληρές συνθήκες στο γκέτο και οι απελάσεις στο Μπελζέκ και στο [[στρατόπεδο συγκέντρωσης Γιανόβσκα]] είχαν ως αποτέλεσμα την σχεδόν πλήρη εξόντωση του εβραϊκού πληθυσμού. Μέχρι τη στιγμή που οι σοβιετικές δυνάμεις έφτασαν στοστη Λβιβ στις 21 Ιουλίου 1944, λιγότερο από το 1% των Εβραίων τουτης Λβιβ είχαν επιζήσει από την κατοχή.<ref>Kulke 2012, p. 802</ref>
 
Για δεκαετίες μετά τον πόλεμο, τα πογκρόμ στη Δυτική Ουκρανία έλαβαν περιορισμένη ακαδημαϊκή προσοχή και συζητήθηκαν ως επί το πλείστον στο πλαίσιο της σειράς φωτογραφιών που τραβήχτηκαν κατά τη διάρκεια των πογκρόμ τουτης Λβιβ.<ref>Pohl, Dieter (2008) Shared History, Divided Memory,Leipziger Universitätsverlag</ref> Οι φωτογραφίες έχουν περιγραφεί από τους ιστορικούς ως «διαβόητες», «φρικτές»,<ref>Beorn 2018, p. 136.</ref> και «σχεδόν εμβληματικές».<ref>Stalin and Europe: Imitation and Domination, 1928-1953,Snyder (ed.), Tymothy (2014)</ref> Μερικά από τα πλάνα και τις φωτογραφίες του πρώτου πογκρόμ παρερμηνεύθηκαν να δείχνουν θύματα της NKVDНКВД. Στην πραγματικότητα, αυτές οι εικόνες έδειχναν Εβραίους που σκοτώθηκαν αφού είχαν εκθάψει τα πτώματα των θυμάτων της NKVDНКВД. Μπορούν να ταυτοποιηθούν από τα λευκά πουκάμισα και τις τιράντες, τα οποία θα είχαν απαγορευτεί στους κρατούμενους των φυλακών, μαζί με τις τυχαίες θέσεις των σωμάτων. Αντίθετα, τα θύματα της NKVDНКВД ήταν τακτοποιημένα σε σειρές και είχαν θαμπά γκρι ρούχα.<ref>Himka 2011, p. 217.</ref>
 
== Χειραγώγηση της ιστορικής μνήμης ==
Η άρνηση της ΟUNОУН για το ρόλο της στο Ολοκαύτωμα ξεκίνησε το 1943 αφού έγινε προφανές ότι η Γερμανία θα χάσει τον πόλεμο. Τον Οκτώβριο του 1943, η OUNОУН άρχισε να προετοιμάζει υλικό που θα υποδήλωνε ότι οι Γερμανοί και οι Πολωνοί φέρουν την ευθύνη για την αντι-εβραϊκή βία. Επιπλέον, η OUNОУН ήθελε να παραπληροφορήσει ότι το εβραϊκό συμβούλιο τουτης Λβιβ κατηγόρησε τους Ουκρανούς για τα πογκρόμ μόνο επειδή πιέστηκαν από τους Γερμανούς να το πράξουν. Ο τόνος των φυλλαδίων και των προκηρύξεων της OUNОУН άλλαξε επίσης, παραλείποντας τις ρητές αντισημιτικές αναφορές που είχαν προηγουμένως περιλάβει.<ref>Rudling 2011, pp. 14–15.</ref><ref>Kopstein & Wittenberg 2018, p. 92 ''Intimate Violence: Anti-Jewish Pogroms on the Eve of the Holocaust''. </ref>
 
Η συγκάλυψη των εγκλημάτων κατά των Εβραίων συνεχίστηκε μετά τον πόλεμο, με την προπαγάνδα της ΟUNОУН να περιγράφει την κληρονομιά της ως «ηρωική ουκρανική αντίσταση ενάντια στους Ναζί και τους Κομμουνιστές».<ref>Rudling 2011, p. 16.</ref> Αυτό συνοδεύτηκε από μια πλημμύρα από απομνημονεύματα από βετεράνους της OUNОУН, του [[Ουκρανικό Στρατός Ανταρτών|Ουκρανικού Στρατού Ανταρτών]] (UPAУПА, στο οποίο κυριαρχούσαν τα μέλη της OUNОУН) και το τμήμα SS της Γαλικίας. Η OUNОУН φύλαγε στενά τα αρχεία της, περιορίζοντας την πρόσβαση σε πληροφορίες και λογόκρινε τα έγγραφά της προτού τα δημοσιεύσει σε μελετητές. Η OUNОУН ανέπτυξε επίσης δεσμούς με την ουκρανική διασπορά σε ολόκληρο τον Ατλαντικό, συμπεριλαμβανομένων ακαδημαϊκών ουκρανικής καταγωγής, όπως ο βετεράνος και ιστορικός της OUNОУН [[Τάρας Χούντσακ]] και ο βετεράνος και ιστορικός της UPAУПА Λεβ Σανκόβσκυ. Μετά το άνοιγμα των σοβιετικών αρχείων τη δεκαετία του 1990, κατέστη δυνατή η σύγκριση της ιστορίας της OUNОУН με τα αυθεντικά έγγραφα.<ref>Rudling 2011, pp. 19–20.</ref>
 
Ο πληθυσμός της σύγχρονης πόλης τουτης Λβιβ είναι 90 τοις εκατό ουκρανικός.<ref>Blacker 2014, p. 3 https://www.academia.edu/6418597/Urban_commemoration_and_literature_in_post_Soviet_L_viv_a_comparative_analysis_with_the_Polish_experience</ref> Στη Σοβιετική Ουκρανία, όπως και αλλού στη [[Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών|Σοβιετική Ένωση]], οι Εβραίοι, οι πρωταρχικοί στόχοι της γενοκτονίας των Ναζί, θεωρήθηκαν άμαχοι θύματα πολέμου χωρίς να διαφοροποιούνται από άλλα θύματα.<ref>Blacker 2014, p. 1</ref> Στην μετα-σοβιετική Ουκρανία, οι νέες πρακτικές μνήμης του πολέμου επικεντρώθηκαν κυρίως στο ουκρανικό παρελθόν τουτης Λβιβ, ενώ οι χαμένοι εβραϊκοί και πολωνικοί πληθυσμοί αγνοήθηκαν σε μεγάλο βαθμό. Μερικές από αυτές τις πρακτικές ήταν προβληματικές. Για παράδειγμα, ο χώρος της φυλακής στην οδό Λάκι, μια από τις πολλές τοποθεσίες των πογκρόμ τον Ιούλιο του 1941, είναι πλέον μουσείο. Η μόνιμη έκθεσή της (από το 2014) δεν ανέφερε το πογκρόμ.<ref>Blacker 2014, p. 3</ref> Κανένα μνημείο για τα Εβραϊκά θύματα του πογκρόμ δεν υπήρχε στο ίδιο χρονικό διάστημα.<ref>Blacker 2014, p. 10.</ref>
 
Το 2008, η Υπηρεσία Ασφαλείας της Ουκρανίας (SBUСБУ, /Ες Μπε Ου/) δημοσίευσε έγγραφα στα οποία αναφέρετε ότι ο ρόλος της OUNОУН σε εγκλήματα στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου μπορεί να ήταν μικρότερος από ό,τι πιστευόταν αρχικά. Σύμφωνα με τους μελετητές Τζον Πάουλ Χίμκα, Περ Άντερς Ράντλινγκ και Μάρκο Κάρινικ, αυτή η συλλογή εγγράφων, με τίτλο «For the Beginning: Book of Facts» ήταν μια προσπάθεια χειραγώγησης και παραποίησης της ιστορίας του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Για παράδειγμα, ένα από τα έγγραφα που κυκλοφόρησε δηλώνεται πως στη διάρκεια των πογκρόμ το 1941 οι δραστηριότητες της ΟUNОУН ήταν άσχετες με αυτά. Στην πραγματικότητα, ήταν σαφές από το ίδιο το έγγραφο ότι ήταν μεταπολεμικό κατασκεύασμα. Σύμφωνα με τον Χίμκα, το μόνο που απέδειξε αυτό το έγγραφο ήταν ότι η ΟUNОУН ήθελε να αποσυνδεθεί από το αντι-εβραϊκό παρελθόν της για να μπορέσει να δημιουργήσει μια σχέση με τη Δύση. Η SBUСБУ βασίστηκε επίσης στα «απομνημονεύματα» μιας Στέλλα Κρέντσμπαχ (Stella Krenzbach), η οποία υποτίθεται ότι ήταν Ουκρανή Εβραία που πολεμούσε στις τάξεις της UPAУПА. Τα απομνημονεύματα και η φιγούρα της Κρέντσμπαχ ήταν πιθανώς μεταπολεμικές κατασκευές από την εθνικιστική ουκρανική διασπορά.<ref>''Kyiv Post''. 8 May 2011 https://www.kyivpost.com/article/opinion/op-ed/falsifying-world-war-ii-history-in-ukraine-103895.html</ref><ref>https://lb.ua/society/2009/11/05/13147_marko_tsarinnik_istorichna_napivp.html 5 November 2009. </ref><ref>Rudling 2011, p. X</ref>
 
== Παραπομπές ==