Σάτιρα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Αν και ο όρος '''σάτιρα''' προέρχεται από τους Λατίνους, τα έργα του [[Αρχίλοχος|Αρχίλοχου]] και του [[Αριστοφάνης|Αριστοφάνη]] αποδεικνύουν ότι σατιρικά έργα προϋπήρχαν από την εποχή της [[Αρχαία Ελλάδα]]ς. Στο χώρο της [[νεοελληνική λογοτεχνία|νεοελληνικής λογοτεχνίας]] υπάρχουν από πολύ νωρίς αξιόλογα σατιρικά έργα και σημαντικοί εκπρόσωποί της αναφέρονται ο [[Γιάννης Βηλαράς]], ο ρομαντικός [[Αλέξανδρος Σούτσος]], ο Επτανήσιος [[Ανδρέας Λασκαράτος]], ο [[Εμμανουήλ Ροΐδης]] και [[Γεώργιος Σουρής]] καθώς ο ποιητής [[Κώστας Καρυωτάκης]] με την πικρή του σάτιρα. Σατιρικά στοιχεία εντοπίζονται και στο έργο πολλών ποιητών και πεζογράφων, όπως για παράδειγμα του [[Κωστής Παλαμάς|Κωστή Παλαμά]]<ref name=LLO>[http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGL-A111/683/4523,20490/ Λεξικό Λογοτεχνικών Όρων από το ebooks.edu.gr].</ref>.

Η απλή κωμωδία σαν βασικό και μοναδικό της στόχο έχει το γέλιο και τη διασκέδαση του κοινού, ενώ η σάτιρα πρέπει να γεννά τον προβληματισμό και αρκετές φορές προδίδει μια μάλλον πικρή διάθεση ("πικρή σάτιρα"). Ο [[λογοτέχνης]] με το σατιρικό του έργο έχει την δυνατότητα να στραφεί ενάντια στην ανθρώπινη συμπεριφορά, τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Μπορεί να επικρίνει και στηλιτεύει τόσο τα ανθρώπινα ελαττώματα όσο και τα κακώς κείμενα της κοινωνίας, ενώ συχνά καυτηριάζει ξεπερασμένες καταστάσεις, ιδέες ή αντιλήψεις, που έχουν σαν αποτέλεσμα να κρατούν δέσμιο τον άνθρωπο και την κοινωνία του.<ref name=LLO/>.