Επιχείρημα από τη μη πίστη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Διάσωση 1 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0.1
Okranas (συζήτηση | συνεισφορές)
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 12:
O Schellenberg ανέπτυξε ένα επιχείρημα σύμφωνα με το οποίο, αν υπήρχε ένας πανάγαθος θεός, θα μας έδινε ορισμένες ενδείξεις ότι όντως υπάρχει. Αν είναι παντοδύναμος, τίποτα δεν μπορεί να τον εμποδίσει να κάνει την ύπαρξη του γνωστή στην ανθρωπότητα. Και αν είναι πάνσοφος, σίγουρα θα ξέρει πως να το πραγματοποιήσει. Και επιπλέον, αν ο θεός είναι πανάγαθος και θέλει προσωπική επαφή με κάθε άνθρωπο, τότε θα λάμβανε υπόψιν τα αιτήματα του κάθε ανθρώπου ξεχωριστά και θα απαντούσε στα αιτήματα τους. Δεν θα έδινε σε όσους αγαπά ψεύτικές ή παραπλανητικές σκέψεις, που αφορούν την σχέση θεού-ανθρώπου. Ωστόσο τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει, αρα δεν υπάρχει κάτι όπως ο θεός.{{sfn|McCormick|loc=f. Arguments from Nonbelief}}To Επιχείρημα του, ο Schellenberg το ανάπτυξε στο μνημειώδες βιβλίο του ''[[Divine Hiddenness and Human Reason]] (θεϊκή απόκρυψη και ανθρώπινη λογική (1993).{{sfn|Howard-Snyder|2016|loc=Εισαγωγή}}
 
H συζήτηση γύρω από το επιχείρημα του Schellenberg' έχει οδηγήσει να χρησιμοποιείται πλέον ο όρος μη θεολογικός όρος «απόκρυψη» αντί για την κατάσταση της «απουσίας της πίστης» ή η «μη πίστη»{{sfn|Scellenberg|2010|p=509-10}} Η πρώτη διατύπωση του επιχειρήματος έχει ως εξείςεξής:
# Αν υπάρχει θεός, είναι πανάγαθος
# Αν υπάρχει πανάγαθος θεός, λογική μη πίστη (έλλειψη πίστης βασισμένη στην λογική) δεν προκύπτει