Ρούντολφ Μπραντ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Ρούντολφ Χέρμαν Μπραντ''' ([[γερμανικά]]: Rudolf Hermann Brandt ) (2 Ιουνίου 1909 - 2 Ιουνίου 1948) ήταν Γερμανός αξιωματικός των [[Σούτσσταφφελ|SS]] τα έτη 1933–45 και δημόσιος υπάλληλος. Ως δικηγόρος στο επάγγελμα, ο Μπραντ ήταν ο Προσωπικός Διοικητικός Λειτουργός του Reichsführer-SS [[Χάινριχ Χίμλερ]]. Κατηγορήθηκε στη [[Δίκη των Ιατρών|δίκη των ιατρών]] στη Νυρεμβέργη για τo ρόλο του στη σφαγή 86 θυμάτων για τη δημιουργία συλλογής εβραϊκών σκελετών.<ref>Ernst Klee: ''Das Personenlexikon zum Dritten Reich. Wer war was vor und nach 1945''. Fischer Taschenbuch Verlag, second revised edition, Frankfurt am Main 2005, p. 71</ref> Καταδικάστηκε για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και εκτελέστηκε το 1948.

Ο Ρούντολφ Μπραντ, γιος ενός εργάτη σιδηροδρόμων, γεννήθηκε στις 2 Ιουνίου 1909 και μεγάλωσε σε μέτριες συνθήκες στην πόλη της [[Φραγκφούρτη|Φρανκφούρτης]]. Ο Μπραντ ήταν μέλος της λέσχης στενογραφίας στο Realgymnasium, και το 1927, σε ηλικία 18 ετών, κέρδισε έναν διαγωνισμό με ταχύτητα μεταγραφής 360 συλλαβών ανά λεπτό. Φοίτησε στο [[Πανεπιστήμιο του Βερολίνου]] και στο [[Πανεπιστήμιο της Ιένας]] (1928-1932), ενώ ταυτόχρονα εργάστηκε από το 1928 έως το 1930 ως δικαστικός δημοσιογράφος στο Προσωρινό Εθνικό Οικονομικό Συμβούλιο. Ο Μπραντ θα συνέχιζε να ασκεί στενογραφία τα βράδια με τον συνάδελφό του και τον πρώην συμμαθητή από τη Φρανκφούρτη, Γκέρχαρντ Χεργκέζελ .<ref>Peitz, Detlef. ''Gerhard Herrgesell: SS-judge and parliamentary stenographer. Simultaneously a contribution to the beginnings of the administration of the German Bundestag.'' In: Zeitschrift für Parlamentsfragen, vol. 45, no. 1, pp. 141–157</ref>

Του απονεμήθηκε το διδακτορικό του πάνω στο Δίκαιο από το Πανεπιστήμιο της Ιένας τον Ιούλιο του 1933. Έγινε μέλος του [[Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα|Ναζιστικού Κόμματος]] τον Ιανουάριο του 1932 <ref>Ernst Klee: ''Das Personenlexikon zum Dritten Reich. Wer war was vor und nach 1945''. Fischer Taschenbuch Verlag, second revised edition, Frankfurt am Main 2005, p. 71</ref> (αριθμός μέλους 1.331.536) και των SS τον Οκτώβριο του 1933 (αριθμός μέλους 129.771). Ο Μπραντ και οι δεξιότητές του στη μεταγραφή παρατηρήθηκαν από τον Χάινριχ Χίμλερ, ο οποίος τον είχε μεταφέρει στο προσωπικό του. Στις 11 Δεκεμβρίου 1933, εντάχθηκε στο Προσωπικό του Reichsführer-SS Χάινριχ Χίμλερ υπό την ιδιότητα του γραμματέα. Τον Νοέμβριο του 1935, προήχθη σε Untersturmführer (δεύτερος υπολοχαγός) και τελικά ανέβηκε στην τάξη του Standartenführer (συνταγματάρχης). <ref>29 October 2013 at the Wayback Machine on Nuremberg trials Project<nowiki/>http://nuremberg.law.harvard.edu/NurTranscript/TranscriptPages/169_130.html</ref>

:''Λόγω της ικανότητάς του ως τέλειου στενογράφου, της ακρίβειας του, της ακούραστης επιμέλειας του, έγινε ο βολικός και πανταχού παρόν μηχανισμός εγγραφής, υπενθύμισης και γραφής του Χίμλερ, παραπονεμένος για υπερβολική εργασία και, από την άλλη πλευρά, δηλώνοντας με υπερηφάνεια ότι έπρεπε να παράγει 3000 - 4000 εξερχόμενες επιστολές ετησίως. Ο Μπραντ θα άρχιζε να εργάζεται στις επτά το πρωί, ανεξάρτητα από την ώρα που είχε κοιμηθεί το προηγούμενο βράδυ. Τρεις ή τέσσερις ώρες ύπνου ήταν αρκετές για αυτόν. Μόλις ο Χίμλερ είχε ξυπνήσει το πρωί και είχε πλυθεί, ο Μπραντ θα πήγαινε να τον επισκευτεί φορτωμένος με χαρτιά και αρχεία και ενώ ο Χίμλερ ξυριζόταν θα του διάβαζε τα πιο σημαντικά την ώρα του πρωινού του ... Αν υπήρχε κακή είδηση, ο Μπραντ θα ξεκινούσε λέγοντας, «Pardon, Herr Reichsführer», και έτσι προειδοποίησε, το Χίμλερ να αναστείλει προσωρινά το ξύρισμα του: ένα προληπτικό μέτρο για να αποφευχθεί η κοπή του εαυτού του. Ο Μπραντ ήταν σίγουρα ο πιο σημαντικός. Ήταν τα μάτια και τα αυτιά του δασκάλου του και ο τρόπος με τον οποίο παρουσίασε ένα θέμα στον Χίμλερ ήταν συχνά αποφασιστικής σημασίας.''

Το 1938 ή το 1939, ο Μπραντ έγινε συνεργάτης αξιωματικός του Χίμλερ στο Υπουργείο Εσωτερικών του Ράιχ και ιδιαίτερα στον Γραμματεία του υπουργείου Εσωτερικών. Το 1943, όταν ο Χίμλερ έγινε Υπουργός Εσωτερικών, ο Μπραντ ήταν Υπουργικός Σύμβουλος και επικεφαλής του Υπουργείου στο Υπουργείο Εσωτερικών του Ράιχ. Ο Μπραντ ήταν επίσης μέλος της κοινωνίας των [[Ahnenerbe]], της οποίας ήταν ο Πρόεδρος ο Χίμλερ. <ref>https://web.archive.org/web/20131029193846/http://nuremberg.law.harvard.edu/NurTranscript/TranscriptPages/169_130.html</ref>

Αρχικά τα "«δείγματα"» που θα χρησιμοποιούνταν στη συλλογή θα προέρχονταν από Εβραίους κομισάριους του [[Κόκκινος Στρατός|Κόκκινου Στρατού]] που συλλαμβάνονταν στο [[Ανατολικό μέτωπο (Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος)|Ανατολικό μέτωπο]] από τη [[Βέρμαχτ]]. Τα άτομα που τελικά επιλέχθηκαν για τη συλλογή ελήφθησαν από μια ομάδα 115 Εβραίων κρατουμένων στο [[στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς]] στην Κατεχόμενη Πολωνία. Επιλέχθηκαν για τα αντιληπτά στερεοτυπικά φυλετικά χαρακτηριστικά τους. Οι αρχικές επιλογές πραγματοποιήθηκαν από τους SS-Hauptsturmführer Dr. Μρούνο Μπέγκερ και Dr. Χανς Φλαισχάκερ , που έφτασαν στο Άουσβιτς στις αρχές του 1943 και ολοκλήρωσαν τις προκαταρκτικές εργασίες έως τις 15 Ιουνίου 1943.

:«Έχουμε στη διάθεσή μας μια σχεδόν πλήρη συλλογή κρανίων όλων των φυλών και λαών. Μόνο πολύ λίγα δείγματα κρανίων της εβραϊκής φυλής είναι διαθέσιμα με αποτέλεσμα να είναι αδύνατο να καταλήξουμε σε ακριβή συμπεράσματα από την εξέτασή τους. Ο πόλεμος στην Ανατολή μας δίνει τώρα την ευκαιρία να ξεπεράσουμε αυτήν την ανεπάρκεια. Με την αγορά των κρανίων των Εβραίων-Μπολσεβίκων Κομμισάρων, οι οποίοι εκπροσωπούν ό,τι πιο απωθητικό, τα χαρακτηριστικού του υπανθρώπου, έχουμε την ευκαιρία τώρα να αποκτήσουμε ένα ακριβές επιστημονικό έγγραφο.»

Η καλύτερη, πρακτική μέθοδος για την απόκτηση και τη συλλογή αυτού του υλικού των κρανίων θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με την καθοδήγηση της [[Βέρμαχτ]] να παραδώσει ζωντανούς όλους τους αιχμαλώτους Εβραίους - Μπολσεβίκους Επιτρόπους στην Αστυνομία του Πεδίου της μάχης. Με τη σειρά τους θα δοθούν ειδικές οδηγίες για την ενημέρωση ενός συγκεκριμένου γραφείου σε τακτά χρονικά διαστήματα σχετικά με τον αριθμό και τον τόπο κράτησης αυτών των αιχμαλωτισμένων Εβραίων και για να τους δοθεί ιδιαίτερη προσοχή και φροντίδα έως ότου φτάσει ένας ειδικός εκπρόσωπος. Αυτός ο ειδικός εκπρόσωπος, ο οποίος θα είναι υπεύθυνος για τη διασφάλιση του «υλικού» έχει τη δουλειά να τραβήξει μια σειρά από φωτογραφίες που έχουν ήδη καθιερωθεί, ανθρωπολογικές μετρήσεις και επιπλέον πρέπει να καθορίσει, στο μέτρο του δυνατού, το ιστορικό, την ημερομηνία γέννησης και άλλα προσωπικά δεδομένα του κρατούμενου. Μετά τον επακόλουθο θάνατο του Εβραίου, του οποίου το κεφάλι δεν πρέπει να καταστραφεί, ο εκπρόσωπος θα χωρίσει το κεφάλι από το σώμα και θα προωθήθει σε ένα ερμητικά σφραγισμένο δοχείο κασσίτερου που ήταν γεμάτο με συντηρητικό υγρό.

Τον Αύγουστο του 1944, ο Μπραντ ενημέρωσε τον Standartenführer Γκούντραμ Πφλάουμ, τον οποίο ο Χίμλερ είχε ορίσει επικεφαλή του ελέγχου των παρασίτων. Ο Χίμλερ είχε την επιθυμία να δημιουργήσει ένα "«δωμάτιο μύγας και σκνίπας"», όπου όλα τα μέλη της αστυνομίας και των SS που δεν ενοχλούνταν από τις μύγες θα έπρεπε για μεγάλο χρονικό διάστημα να κλειστούν σε αυτό. <ref>Longerich, Peter (2012). ''Heinrich Himmler: A Life''. p. 344.</ref>

Ο Μπραντ ήταν μέλος της συνοδείας του Χίμλερ που κρυβόταν, αφήνοντας το [[Φλένσμπουργκ]] στις 10 Μαΐου 1945, με στόχο να φτάσει στη [[Βαυαρία]]. Αποχωρίστηκε από τον Χίμλερ και παραδόθηκε μαζί με το ήμισυ των έξι ατόμων στα βρετανικά στρατεύματα στις 21 Μαΐου. Την ίδια ημέρα, ο Χίμλερ και οι δύο βοηθοί του, ο [[Βέρνερ Γκρότμαν]] και ο [[Χάιντς Μάτσερ]], σταμάτησαν και κρατήθηκαν σε σημείο ελέγχου που είχε συσταθεί από πρώην Σοβιετικούς αιχμαλώτους πολέμου. <ref>Longerich, Peter (2012). ''Heinrich Himmler: A Life'' pp. 734–736.</ref> Στις 23 Μαΐου ο Χίμλερ μεταφέρθηκε στο βρετανικό 31ο στρατόπεδο πολιτικών ανακρίσεων κοντά στο [[Λύνεμπουργκ]]. <ref>Longerich, Peter (2012). ''Heinrich Himmler: A Life'' pp. 1, 736.</ref>

Ο Μπραντ παρακολούθησε μέσα από τα σύρματα του στρατοπέδου κράτησης όταν ο Χίμλερ εισήλθε. Ο Χίμλερ ταυτίστηκε από τον αξιωματικό Τόμας Σέλβεστερ. Ο Χίμλερ μεταφέρθηκε στη συνέχεια στην έδρα της δεύτερης βρετανικής Στρατιάς στο [[Λύνεμπουργκ]], όπου κατά τη διάρκεια της ιατρικής εξέτασης αυτοκτόνησε δαγκώνοντας μία κρυφή αμπούλα υδροκυανίου. <ref>Longerich, Peter (2012). ''Heinrich Himmler: A Life'' pp. 1–3https://archive.org/details/heinrichhimmler0000long</ref>