Εθνικός Διχασμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος είχε δεχθεί έκκληση από τον Γερμανό Κάιζερ να σταθεί στο πλευρό της Γερμανίας και της Αυστροουγγαρίας «''σε μια ενωμένη σταυροφορία κατά της σλαβικής επικράτησης στα Βαλκάνια''» με αντίδωρο το Μοναστήρι. Ο Κωνσταντίνος αρνήθηκε. Είχε σπουδάσει στη Γερμανία, είχε επηρεαστεί από τη γερμανική κουλτούρα, ενώ είχε παντρευτεί την αδελφή του Κάιζερ, ο οποίος του είχε απονείμει και τον βαθμό του Στρατάρχη του γερμανικού στρατού και είχε βοηθήσει την Ελλάδα να διατηρήσει τα απελευθερωμένα κατά τους δύο Βαλκανικούς Πολέμους εδάφη και ιδιαίτερα την Καβάλα. Παρά ταύτα, υπολόγιζε και την δύναμη της [[Αντάντ]], έχοντας υπόψιν του πως η Ελλάδα ήταν ευπρόσβλητη στον αγγλογαλλικό στόλο, ούτεκαι μπορούσεγνώριζε νάπως αποδεχθήδεν θα μιάείχε λαϊκή αποδοχή μια ανοιχτή σύμπραξη με την Τουρκία. Μάλιστα είπε "''Να έχετε υπόψη σας πως δεν υποστηρίζω πως δεν θα βγούμε στον πόλεμο-φυσικά στο πλευρό της Αντάντ, αφού τα συμφέροντά μας συνδέονται στο σύνολό τους με αυτήν. Σε καμία περίπτωση δεν θα πολεμούσαμε εναντίον της και δεν υπάρχει ούτε ένας Έλληνας που να το διανοείται''". Έχοντας την εμπειρία και την γνώση στην πρώτη γραμμή ήδη δύο πρόσφατων πολέμων ήθελε την ειρήνη στο διπλασιασμένο Ελληνικό κράτος, με στόχους την ομαλή εθνική ενσωμάτωση των νέων εδαφών, την οικονομική τους ανάπτυξη και την ξεκούραση των στρατιωτών. Έτσι ο Βασιλιάς επισήμως επεδίωκε την "διαρκή ουδετερότητα", αν και κατά τον [[Γεώργιος Βεντήρης|Βεντήρη]], οι Γάλλοι σε συνεργασία με την κυβέρνηση κατοπινή Βενιζέλου, αργότερα, μετά την λήξη του Διχασμού και την εγκατάλειψη του θρόνου του, συνέλεξαν και αποκρυπτογράφησαν φιλογερμανική αλληλογραφία του Παλατιού με τον [[Κάιζερ]] και την Βουλγαρία, η οποία συνέβαινε παράλληλα με την επίσημη του υπουργείου εξωτερικών.<ref>ο.π. Βεντήρης (1931), σελ. 9-12</ref>