Λεωνίδας Ιασωνίδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 4:
 
==Γέννηση-Σπουδές==
Γεννήθηκε στον στο Ορντού ή κατ' άλλους στην Πουλαντζάκη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το [[1884]]. Αποφοίτησε από το [[Φροντιστήριο Τραπεζούντας]] το 1902 και στη συνέχεια σπούδασε νομικά στην [[Κωνσταντινούπολη]], από όπου έλαβε πτυχίο το 1912. Συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι, λαμβάνοντας πτυχίο στις πολιτικές και κοινωνικές επιστήμες, το έτος 1915.
 
==Δράση στον Καύκασο και φυγή στην Ελλάδα==
Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου φεύγει από τη Γαλλία και βρίσκεται στον Καύκασο, προκειμένου να εμψυχώσει και να οργανώσει τους Έλληνες του Πόντου που αναζητούσαν καταφύγιο στη Ρωσία, για να αποφύγουν τις διώξεις από τους Τούρκους. Ιδρύει στο Ροστόβ την «Ευξεινοπόντειον Ένωσιν», το 1917, και πρωτοστατεί στην ίδρυση της «Κεντρικής Ενώσεως Ποντίων» στο Αικατερινοντάρ το 1918. Συμμετέχει, το 1919, στην Εθνοσυνέλευση των Ποντίων του Βατούμ, της οποίας διετέλεσε τελευταίος πρόεδρος, με σκοπό την αποκατάσταση του Πόντου και τη δημιουργία ανεξάρτητης-αυτόνομης Δημοκρατίας.
 
Το 1920 μεταβαίνει στην Αθήνα, επισκέπτεται το Παρίσι και το Λονδίνο αργότερα, ως επικεφαλής της "Επιτροπής Εθνικής Αμύνης", και αγωνίζεται με κάθε τρόπο για την ανεξαρτησία του Πόντου. Η δράση του έχει ως αποτέλεσμα την ερήμην καταδίκη του σε θάνατο με απαγχονισμό από τα [[Δικαστήρια της Αμάσειας]], που οργάνωσαν οι νεότουρκοι και οδήγησαν στον θάνατο χιλιάδες Έλληνες του Πόντου.
 
==Συμμετοχή στην ελληνική πολιτική ζωή και αυτοεξορία==
 
Το Σεπτέμβριο του 1922 έρχεται πρόσφυγας στην Ελλάδα. Αγωνίζεται για τα δικαιώματα των προσφύγων που κατέφυγαν στην Ελλάδα μετά τη [[Μικρασιατική Καταστροφή]].<ref>Το 1924 έστειλε τηλεγράφημα στον [[Νικόλαος Πλαστήρας|Πλαστήρα]], όπου περιέγραψε το δράμα των προσφύγων στην [[Κατερίνη]], λέγοντας: "Κορυφάς Ολύμπου αθάνατοι ευωχούνται, παρά πόδας δε αυτού πρόσφυγες λοιμώ απόλλυνται"</ref><ref>Μάρω Βουγιούκα- Βασίλης Μεγαρίδης, Οδωνυμικά των Προαστείων της Αθήνας, Δήμος Αθηναίων Πολιτιστικός Οργανισμός, Αθηναϊκή Βιβλιοθήκη, Σεπτέμβριος 2002, τ. 1, Α-Ι, σελ. 524.</ref> Από το 1923 εκλεγόταν συνεχώς Βουλευτής Θεσσαλονίκης. Στήριζε την [[Εθνική Ένωσις Ελλάς]] η οποία ήταν η σημαντικότερη [[αντισημιτισμός|αντισημιτική]] και [[φασισμός|φασιστική]] οργάνωση της [[βόρεια Ελλάδα|βόρειας Ελλάδας]] κατά τον [[Μεσοπόλεμος|Μεσοπόλεμο]]<ref>Mavrogordatos, George Th. (1983). Stillborn republic: Social coalitions and party strategies in Greece, 1922-1936. Berkeley / Los Angeles: University of California Press. p.p.258-9</ref>. Εργάστηκε στο Υπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας και διετέλεσε Υπουργός Πρόνοιας, συμμετέχοντας στην κυβέρνηση του κόμματος Φιλελευθέρων” (1930-1932). Αυτοεξορίσθηκε στην Αγγλία μετά την κήρυξη της δικτατορίας Μεταξά. Από στην Αγγλία αρθογραφούσε σε εφημερίδες, εμψυχώνοντας τους Έλληνες στον αγώνα τους εναντίον των δυνάμεων κατοχής. Μετά την απελευθέρωση, επέστρεψε στην Ελλάδα και επανεκλέχθηκε Βουλευτής. Διετέλεσε επίσης Υπουργός Γενικός Διοικητής Βορείου Ελλάδος.
 
==Παραπομπές==