Γεώργιος Ι. Λυγεράκης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τον Απρίλιο του 1952 ο Λυγεράκης μετατέθηκε στο Λασίθι. Ωστόσο, απαντάται ως νομάρχης Πιερίας και μετά την περίοδο αυτή, ωςέως το 1953.

Εν συνεχεία υπηρέτησε ως [[Νομάρχης Τρικάλων]] από το 1953 ωςέως το 1954, [[Νομάρχης Κερκύρας|Κερκύρας]] από τον Απρίλιο του 1954 ωςέως το 1957, [[Νομάρχης Ρεθύμνου|Ρεθύμνης]]<ref>Λευτέρη Κρυοβρυσανάκη, [http://www.rethnea.gr/article.aspx?id=31586 Το κτίριο Νομαρχίας-Αντιπεριφέρειας Ρεθύμνου], Ρεθεμνιώτικα Νέα, 1-1-2016.</ref> από το 1957 ως το 1959, [[Νομάρχης Λέσβου|Λέσβου]]<ref>Ανεκοινώθησαν οι μεταθέσεις των νομαρχών, Μακεδονία, φύλλο 5-7-1959.</ref> από τις αρχές του 1959 ωςέως το 1964 και [[Νομάρχης Λαρίσης|Λαρίσης]] από το 1964 ως το 1965. Στη Λέσβο, αν και διορίστηκε νομάρχης στις αρχές του 1959, έφτασε στο νησί τον Ιανουάριο του 1960, καθώς παρέμεινε στο Ρέθυμνο για "υπηρεσιακούς λόγους".<ref>Παναγιώτη Παρασκευαΐδη, Οι Νομάρχες του Νομού Λέσβου 1912-2006, Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Λέσβου 2006, σελ.95.</ref> Μεταξύ άλλων έργων, κατά τη νομαρχία του στη Λέσβο, ο Λυγεράκης εγκαινίασε το Μουσείο της Λήμνου, το νέο κτήριο του τελωνείου και τα σφαγεία της Μυτιλήνης, ενώ πραγματοποίησε και έργα εκβάθυνσης στο λιμάνι της Μυτιλήνης. Επί νομαρχίας του επίσης άρχισε η κατασκευή του Δημοτικού Θεάτρου.