Γουλιέλμος Δ΄ του Νεβέρ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ρομπότ: προσθήκη σήμανσης επαληθευσιμότητας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
{{Πληροφορίες προσώπου}}
Ο '''Γουλιέλμος Δ΄, κόμης του Νέβερ''', ([[Γαλλική γλώσσα]] : ''Guillaume IV'', περί το [[1130]] - [[24 Οκτωβρίου]] [[1168]]) αό τον [[Οίκος του Νεβέρ|Οίκο του Νεβέρ]] ήταν κόμης του Νεβέρ, του Ωσέρ & του Τοννέρ ([[1161]] - [[1168]]). Ήταν ο πρωτότοκος γιος του [[Γουλιέλμος Γ΄ του Νεβέρ|Γουλιέλμου Γ΄
Ο Γουλιέλμος Δ΄ παντρεύτηκε την [[Ελεονώρα, κόμισσα του Βερμαντουά]] (1164) κόρη του [[Ραούλ Α΄ του Βερμαντουά]] και της δεύτερης συζύγου του [[Πετρονίλλα της Ακουιτανίας|Πετρονίλλας της Ακουιτανίας.]] Οι γονείς της Πετρονίλλας ήταν ο [[Γουλιέλμος Ι΄ της Ακουιτανίας]] και η [[Άενορ του Σατελλερώ]], η [[Ελεονώρα της Ακουιτανίας]] ήταν συνεπώς θεία της Ελεονώρας του Βερμαντουά.
Η σύζυγος του είχε παντρευτεί πριν (1162) τον έφηβο Γοδεφρείδο του Αινώ, κόμη του Όστερβαντ, δεύτερο γιο του κόμη του Αινώ [[Βαλδουίνος Δ΄ του Αινώ|Βαλδουίνου του Κτίστη]] και της συζύγου του [[Αλίκη του Ναμύρ|Αλίκης του Ναμύρ]], πέθανε πολύ πρόωρα (7 Απριλίου 1163) ενώ προετοίμαζε ταξίδι στην [[Παλαιστίνη]].<ref>Patrick van Kerrebrouck, "Les Capétiens" (2000), σ. 540</ref> Οι επόμενοι σύζυγοι της Ελεονώρας ήταν ο [[Ματθαίος της Αλσατίας]], ο Ματθαίος Γ΄ κόμη του Μπωμόν και πιθανότατα ο Ετιέν Β΄ του Μπλουά.
Δεν απέκτησε παιδί με κανέναν γάμο, την κληρονόμησε ο [[Φίλιππος Β΄ της Γαλλίας]] που ήταν δεύτερος ξάδελφος της από πατέρα.
▲[[File:Blason comte fr Nevers.svg|thumb|right|150px|Ο θυρεός του κόμη του Νεβέρ.]]
Ο Γουλιέλμος Δ΄ στέφτηκε ιππότης μόλις δυο χρόνια πριν από τον θάνατο του πατέρα του (1159), ο ίδιος και οι αδελφοί του ήταν μικροί ακόμα σε ηλικία όταν πέθανε ο Γουλιέλμος Γ΄, ο μικρότερος [[Γκυ του Νεβέρ]] καταγράφεται σαν έφηβος (1164).<ref>Francis Christopher Oakley, The Western Church in the Later Middle Ages (1979), σ. 348</ref> Ο Γουλιέλμος Δ΄ διέμενε στους πύργους του Νέβερ και του Κλαμεσί που βρίσκεται στο σημερινό διαμέρισμα του [[Νιέβρ (νομός)|Νιέβρ]] στην [[Βουργουνδία]]. Η πιο κοντινή πόλη στα ανατολικά του Κλαμεσί ήταν το Βεζλαί το οποίο σε ολόκληρο τον [[Μεσαίωνας|Μεσαίωνα]] ήταν στρατηγικό σημείο συγκέντρωσης στρατού για την αναχώρηση σε [[Σταυροφορία]]. Σύμφωνα με την ''Καθολική Εγκυκλοπαίδεια'' το αββαείο του Βεζελαί ήταν συχνά σε σύγκρουση με τους κόμητες του Νεβέρ. Ο Γουλιέλμος Δ΄ έβαλε τον κοσμήτορα Λετάρ να πιέσει τους μοναχούς να φύγουν, εγκαταλείποντας το αββαείο. Το 1166 ο [[Λουδοβίκος Ζ΄ της Γαλλίας]] κανόνισε τη συμφιλίωση του κόμη με τον ηγούμενο του Βεζελαί, Γκυγιώμ ντε Μελό. Την ημέρα των Θεοφανίων του 1167 ο βασιλιάς παρακολούθησε την εορτή της συμφιλίωσης. Για να εξιλεωθεί από το υποτιθέμενο κρίμα του εναντίον της Εκκλησίας, ο Γουλιέλμος Δ΄ ξεκίνησε για τα
Το 1168, πριν το τέλος του, υποσχέθηκε στον επίσκοπο της Βηθλεέμ, ότι αν η πόλη έπεφτε ποτέ στα χέρια των Μουσουλμάνων, θα τον περίμενε στο
==Παραπομπές==
▲Ήταν ο πρωτότοκος γιος του [[Γουλιέλμος Γ΄ του Νεβέρ|Γουλιέλμου Γ΄]] κόμη του Νεβέρ και της Ίντας του Σπόνχαϊμ, κόρης του Ένγκελμπερτ δούκα της Καρινθίας. Νεότερα αδέλφια του ήταν ο [[Γκυ του Νεβέρ|Γκυ]], που τον διαδέχθηκε· ο Ρενώ, που συμμετείχε στην Γ΄ Σταυροφορία και απεβίωσε στην Άκρα το 1191· η Αδελαΐδα, που παντρεύτηκε τον Ρενώ Δ΄ κόμη του Ζουανύ και η Ερμενγάρδη, που αναφέρεται μόνο σε έγγραφα δωρεών της στη μονή Βενεδικτίνων του Μολέμ.
<references />▼
==Πηγές==▼
*
*Francis Christopher Oakley, The Western Church in the Later Middle Ages (1979)
*Patrick van Kerrebrouck, "Les Capétiens" (2000)
*Willelmi Tyrensis Archiepiscopi Chronicon, ed. R.B.C. Huygens (Brepols, Corpus Christianorum Continuatio Medievalis 63A, 1986)
▲Σύμφωνα με την ''Καθολική Εγκυκλοπαίδεια'' το αββαείο του Βεζελαί ήταν συχνά σε σύγκρουση με τους κόμητες του Νεβέρ. Ο Γουλιέλμος Δ΄ έβαλε τον κοσμήτορα Λετάρ να πιέσει τους μοναχούς να φύγουν, εγκαταλείποντας το αββαείο. Το 1166 ο [[Λουδοβίκος Ζ΄ της Γαλλίας]] κανόνισε τη συμφιλίωση του κόμη με τον ηγούμενο του Βεζελαί, Γκυγιώμ ντε Μελό. Την ημέρα των Θεοφανίων του 1167 ο βασιλιάς παρακολούθησε την εορτή της συμφιλίωσης. Για να εξιλεωθεί από το υποτιθέμενο κρίμα του εναντίον της Εκκλησίας, ο Γουλιέλμος Δ΄ ξεκίνησε για τα σταυροφορικά κράτη. Το 1168 ο [[Γουλιέλμος της Τύρου]] καταγράφει την άφιξη του κόμη στην Ιερουσαλήμ, όμως ο κόμης απεβίωσε σύντομα μετά και τάφηκε στη Βηθλεέμ.
▲Το 1168, πριν το τέλος του, υποσχέθηκε στον επίσκοπο της Βηθλεέμ, ότι αν η πόλη έπεφτε ποτέ στα χέρια των Μουσουλμάνων, θα τον περίμενε στο Κλαμενσύ. Το 1187 η Βηθλεέμ κατελήφθη από τον [[Σαλαδίνος|Σαλαντίν]] και ο επίσκοπός της -κατά την υπόσχεση του αποβιώσαντος κόμη- μετέβη στο Κλαμενσύ, όπου εγκαταστάθηκε στο νοσοκομείο του Παντενόρ. Ο επίσκοπος έμεινε εκεί ως ''τιτουλάριος (in partibus infidelium)'' επίσκοπος της Βηθλεέμ συνεχώς ως τη Γαλλική Επανάσταση (1789).
▲==Πηγές==
▲* Hugonis Pictavini Libro de Libertate Monasterii Vizeliacensis.
▲* Constance Brittain Bouchard, Sword, Miter, and Cloister:Nobility and the Church in Burgundy, 980-1198, (Cornell University Press, 1987), 342.
▲<references />
{{Authority control}}
| |||