Γοδεφρείδος Β΄ Βιλλεαρδουίνος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{πληροφορίες προσώπου}}
Ο '''Γοδεφρείδος Β΄ Βιλλεαρδουίνος''' ([[Γαλλική γλώσσα|γαλλικά]]: ''Geoffroy II de Villehardouin'', [[1195]] - [[1246]]) [[Πριγκιπάτο της Αχαΐας|3ος Πρίγκιπας της Αχαΐας]] ([[1229]] - [[1246]]) από τον [[Οίκος Βιλλεαρδουίνων|Οίκο των Βιλλεαρδουίνων]] ήταν ο μεγαλύτερος γιος και διάδοχος του [[Γοδεφρείδος Α΄ Βιλλεαρδουίνος|Γοδεφρείδου Α΄ Βιλλεαρδουίνου]] και της Ελισάβετ ντε Σαπ.<ref>Cawley, Charles (2010-07-03). "Greece, Latin Lordships – Chapter 1: Achaia – B.: Princes of Achaia 1209-1278 (Villehardouin)"</ref><ref>Longnon 1969, p. 242.</ref> Από την πρώτη χρονιά της ηγεμονίας του έγινε ισχυρό και σεβαστό πρόσωπο,· οι ισχυρότεροι Φράγκοι ευγενείς ήρθαν στην Αχαΐα για να μπουν στην υπηρεσία του.<ref>Setton 1976, p. 56.</ref> Ο Γοδεφρείδος ανέβηκε στο πριγκιπάτο σαν ο ισχυρότερος υποτελής της Λατινικής Αυτοκρατορίας,. οιΟι Φράγκοι, που συμμετείχαν στην [[Δ΄ Σταυροφορία]] και ανέλαβαν στηνστη συνέχεια την διοίκηση των Λατινικών κρατών, σταδιακά διέκοψαν τους δεσμούς τους με την [[Κωνσταντινούπολη]].<ref>Longnon 1969, p. 242.</ref> Ο Γοδεφρείδος Β΄ επισκέφτηκε τρεις φορές τον Λατίνο αυτοκράτορα, και σαν δώροαμοιβή για τις υπηρεσίες του στηνστη [[Λατινική Αυτοκρατορία]] πήρε δώρο από τον [[Βαλδουίνος Β΄ της Κωνσταντινούπολης|Βαλδουίνο Β΄ της Κωνσταντινούπολης]] την [[Εύβοια]].<ref>Longnon 1969, p. 242.</ref><ref>Fine 1994, p. 614.</ref> Κυβέρνησε σαν ανθρωπιστής και δίκαιος πρίγκιπας, πάντοτε προσπαθούσεπροσπαθώντας να κερδίσει την υποστήριξη των υπηκόων του.<ref>Longnon 1969, p. 243.</ref>
 
==Πρώτα χρόνια==
 
Ο πατέρας του ήταν ένας από τους ηγέτες της Δ΄ Σταυροφορίας (1199), ακολούθησεκαι ηείχε ακολουθήσει την κατάκτηση του μεγαλύτερου τμήματος της Πελοποννήσου από τους Λατίνους,. οΟ ίδιος κληρονόμησεείχε κληρονομήσει το πριγκιπάτο της Αχαΐας μετά τον θάνατο του πρώτου πρίγκιπα [[Γουλιέλμος Σαμπλίτης|Γουλιέλμου Α΄ Σαμπλίτη.]]<ref>Fine 1994, pp. 69-72.</ref> Ο νέος πρίγκιπας κάλεσε αμέσως στην Πελοπόννησο τηντη σύζυγοσύζυγό του Ελισάβετ και τον γιο τους Γοδεφρείδο από την [[Καμπανία]],· η οικογένεια εγκαταστάθηκε σε κάστρα στηνστη [[Σπάρτη]] και στην [[Καλαμάτα]].<ref>Setton 1976, p. 49.</ref><ref>Setton 1976, p. 49-50.</ref>
Ο νεαρός Γοδεφρείδος παντρεύτηκενυμφεύτηκε την Αγνή ντε Κουρτεναί (1217), κόρη του Λατίνου Αυτοκράτορααυτοκράτορα [[Πέτρος Β΄ του Κουρτεναί|Πέτρου Β΄ του Κουρτεναί]] από τον [[Οίκος του Κουρτεναί|Οίκο του Κουρτεναί]], νεώτεροπλάγιο κλάδο του [[Οίκος των Καπετιδών|Οίκου των Καπετιδών]].<ref>Longnon 1969, p. 242.</ref><ref>Fine 1994, p. 614.</ref> Ο Γοδεφρείδος Β΄ διαδέχθηκε τον πατέρα του σε ηλικία 35 ετών, και είχε στην διάθεση του 80 ιππότες, που ζούσαν πολυτελή ζωή χάρη στηνστη γενναιοδωρία του.<ref>Longnon 1969, p. 242.</ref>
 
==Άνοδος στον θρόνο==
 
Πριν την άνοδοάνοδό του στην ηγεμονία, είχε προηγηθεί η πτώση του [[Βασίλειο της Θεσσαλονίκης|Βασιλείου της Θεσσαλονίκης]] (1224),. αυτόΑυτό έφερε σύγκρουση ανάμεσα στην κεντρική Λατινική Αυτοκρατορίααυτοκρατορία και τα Σταυροφορικά κράτη της Πελοποννήσου.<ref>Setton 1976, p. 56.</ref><ref>Fine 1994, p. 119.</ref> Ο Βυζαντινός "αυτοκράτορας" της Θεσσαλονίκης [[Θεόδωρος Κομνηνός Δούκας]] ηττήθηκε τον Απρίλιο του 1240 στην [[Μάχη της Κλοκοτνίτσας]] από τον Βούλγαρο τσάρο [[Ιβάν Ασέν Β΄]], και αυτή η ήττα ανακούφισε τον Γοδεφρείδο Β΄ από τον κίνδυνο να αποκτήσει ο Θεόδωρος Κομνηνός Δούκας μεγάλεςμεγάλη δυνάμειςισχύ.<ref>Setton 1976, p. 56.</ref><ref>Fine 1994, pp. 120., 614., 616.</ref>
Ο Γοδεφρείδος Β΄ είχε καλές σχέσεις με τους Έλληνες γείτονες, που έφεραν ειρήνη και ευημερία στο πριγκιπάτο,. έστελνεΈστελνε συχνά απεσταλμένους στις αυλές των βαρόνων, για να τους πληροφορήσει για τον τρόπο διακυβέρνησης και τους τρόπους να υποτάξουν τους επαναστάτες.<ref>Longnon 1969, p. 243.</ref><ref>Fine 1994, p. 122.</ref>
 
Προς τους Έλληνες υπηκόους του, ο Γοδεφρείδος φέρθηκε με σύνεση και διπλωματικότητα και, ακολουθώντας το παράδειγμα του πατέρα του, απάλλαξε τον κατώτερο ορθόδοξο κλήρο από τους φόρους. Τον Ιούλιο του 1237 παραχώρησε στο [[Τευτονικό Τάγμα]] ένα νοσοκομείο στην [[Ανδραβίδα]].
 
==Σύγκρουση με την εκκλησία==
 
Στα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησηςδιακυβέρνησής του συγκρούστηκε με την Καθολική εκκλησία. Έκτισε το φρούριο [[Χλεμούτσι]] κοντά στη [[Γλαρέντζα]] και μεγάλωσε σημαντικά τα εδάφη του Πριγκιπάτου επεκτείνονταςεπεκτείνοντάς το μέχρι την Εύβοια. και είχεΕίχε υποτελείς του τον Μιχαήλ Δούκα του [[Δεσποτάτο της Ηπείρου|Δεσποτάτου της Ηπείρου]] και τον [[Παλατινοί Κόμητες Κεφαλληνίας και Ζακύνθου|Παλατινό Κόμητα της Κεφαλληνίας και Ζακύνθου]] [[Ματθαίος Α΄ Ορσίνι|Ματθαίο Α΄ Ορσίνι]].
Τα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησηςδιακυβέρνησής του διαταράχθηκαν από τη ρήξη του με τοτον Λατινικό κλήρο της Πελοποννήσου. Ο Γοδεφρείδος επικαλέστηκε την άρνησή τους να τον βοηθήσουν στην ολοκλήρωση της κατάκτησης της [[Πελοπόννησος|Πελοποννήσου]] και έτσι δήμευσε τα εκκλησιαστικά κτήματα. Με τα χρήματα που συγκέντρωσε, έκτισε το μεγάλο φρούριο Χλεμούτσι (στο σημερινό κάστροΚάστρο της Ηλείας) κοντά στη Γλαρέντζα (τη σημερινή [[Κυλλήνη]]). Για αυτήν του την πράξη ο Γοδεφρείδος αφορίστηκε από την [[Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία]]. Το [[1223]], όμως, ο πάπας [[Πάπας Ονώριος Γ΄|Ονώριος Γ΄]] αναίρεσε τον αφορισμό και ο Γοδεφρείδος συμβιβάστηκε με τον κλήρο, που απαλλάχτηκεαπαλλάχθηκε από κάθε φόρο. Ο ηγεμόνας κρατούσεκράτησε τους θησαυρούς και την κινητή περιουσία της εκκλησίας, αλλά ο ίδιος και οι βαρώνοιβαρόνοι του αναλάμβαναν την υποχρέωση να πληρώνουν 1.000 [[υπέρπυρον|υπέρπυρα]] κάθε χρόνο στον κλήρο.
 
==Πόλεμοι με την Αυτοκρατορία της Νίκαιας==
Οι μεγάλες οικονομικές δυνατότητες τουτού επέτρεψαν να στείλει χρήματα στον [[Ιωάννης του Μπριέν|Ιωάννη του Μπριέν]] συμβασιλέα και κηδεμόνα του [[Βαλδουίνος Β΄ της Κωνσταντινούπολης|Βαλδουίνου Β΄ της Κωνσταντινούπολης]].<ref>Fine 1994, p. 614.</ref><ref>Longnon 1969, p. 243.</ref> Ο [[Αυτοκρατορία της Νίκαιας|Αυτοκράτορας της Νίκαιας]] [[Ιωάννης Γ´ Δούκας Βατάτζης]] και ο Ιβάν Ασέν Β΄ της Βουλγαρίας, αφού συμφώνησαν να κυριεύσουν τηντη Λατινική Αυτοκρατορίααυτοκρατορία και να μοιράσουν τα εδάφη, επιτέθηκαν στην Κωνσταντινούπολη.<ref>Longnon 1969, p. 243.</ref><ref>Fine 1994, p. 613.</ref> ΟΤότε ο Γοδεφρείδος Β΄ έστειλε υπέρ του Ιωάννη του Μπριέν 100 ιππότες, 300 πολιορκητές και 500 τοξότες, και με την βοήθεια στόλου από τηντη [[Γένοβα]], τηντη [[Βενετία]] και την [[Πίζα]] απέκρουσαν επιτυχώς την πολιορκία και έδιωξαν τους Έλληνες (1236).<ref>Longnon 1969, p. 243.</ref> Ως ανταμοιβή για τις πολύτιμες υπηρεσίες του, ο αυτοκράτορας τουτού πρόσφερε την επικυριαρχία τουτού [[Δουκάτο του Αρχιπελάγους|Δουκάτου του Αρχιπελάγους]], της Εύβοιας και της μαρκιονίαςμαρκιωνίας της Βοδονίτσας. Τόση ήταν η φήμη και η αίγλη που απέκτησε ο ηγεμόνας της Αχαΐας, ώστε ο Δεσπότης της Ηπείρου [[Μιχαήλ Β΄ Κομνηνός Δούκας]], καθώς και ο [[Ιταλοί|Ιταλός]] Παλατινός Κόμης της Κεφαλληνίας και Ζακύνθου Ματθαίος Α΄ Ορσίνι έγιναν εκούσια υποτελείς του.<ref>Longnon 1969, pp. 243., 846-847.</ref>
Ο αυτοκράτοραςΑυτοκράτορας της Νίκαιας επιτέθηκε ξανά στην Κωνσταντινούπολη (1238), και ο Γοδεφρείδος Β΄, σε συμμαχία με τους Βενετούς, πήγε άλλη μιαμία φορά να την υπερασπιστεί.<ref>Longnon 1969, p. 243.</ref> Την επόμενη χρονιά δήλωσε την επιθυμία του να συμμετέχει σε Σταυροφορία που ανακήρυξε ο επικυρίαρχος του [[Θεοβάλδος Β΄ της Καμπανίας]], αλλά ο [[Πάπας Γρηγόριος Θ΄]] του ζήτησε να υπερασπιστεί την Κωνσταντινούπολη από τους Έλληνες.<ref>Longnon 1969, p. 243.</ref> Ο πάπας προχώρησε περισσότερο,: τουτού έδωσε απαλλαγή για τους όρκους που είχε πάρει για τηντη συμμετοχή του σε Σταυροφορία στους [[Άγιοι Τόποι|Αγίους Τόπους]], υπό τον όρο να υποστηρίξει δυναμικά την Λατινική αυτοκρατορία.<ref>Setton 1976, p. 63.</ref>
Το 1243 κυκλοφόρησαν ψευδείς πληροφορίες, ότι πέθανε ο κουνιάδος του Βαλδουίνος Β΄ της Κωνσταντινούπολης,. οΟ Γοδεφρείδος πήγε αμέσως στην Κωνσταντινούπολη, για να γίνει κηδεμόνας και να υπερασπιστεί τα κληρονομικά δικαιώματα τουτού ανιψιού του [[Φίλιππος του Κουρτεναί|Φιλίππου του Κουρτεναί]].<ref>Fine 1994, p. 614.</ref><ref>Longnon 1969, p. 243.</ref>
 
==Διαδοχή==
 
Ο Γοδεφρείδος Β΄ Βιλλεαρδουίνος πέθανε το 1246 και τάφηκε στην μονή της εκκλησίας του Αγίου Ιακώβου στην Ανδραβίδα.<ref>Cawley, Charles (2010-07-03). "Greece, Latin Lordships – Chapter 1: Achaia – B.: Princes of Achaia 1209-1278 (Villehardouin)"</ref> Τον διαδέχθηκε ο μικρότερος αδελφός του [[Γουλιέλμος Β΄ Βιλλεαρδουίνος]], ο κορυφαίος πρίγκιπας της Αχαΐας.
Με τηντη σύζυγο του Αγνή των Καπετιδών-Κουρτεναί, κόρη του Λατίνου αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης Πέτρου του Κουρτεναί, δεν απέκτησε απογόνους.
 
==Γενεαλογία Βιλλεαρδουίνων, πριγκίπων Αχαΐας==