Καταλανική Εταιρεία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Λαογραφία: Αφαίρεσα κείμενο για το οποίο υπήρχε μακροχρόνια εκκρεμότητα παραπομπής |
|||
Γραμμή 6:
Ακολούθως οι Καταλανοί πέρασαν στη μικρασιατική όχθη, στρατοπεδεύοντας στην [[Κύζικος|Κύζικο]]. Το 1304 σημείωσαν ορισμένες επιτυχίες εναντίον των Τούρκων και ο Ροζέ ντε Φλόρ άρχισε να σχεδιάζει τη δημιουργία δικού του πριγκηπάτου στη Μικρά Ασία, στα πλαίσια της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Όμως ταυτόχρονα οι Καταλανοί προέβησαν σε λεηλασίες και βιαιότητες σε βάρος των υπηκόων της αυτοκρατορίας, καθώς ο Ανδρόνικος αδυνατούσε να εκπληρώσει τους οικονομικούς όρους της συμφωνίας με την Εταιρεία. Κατά τον ίδιο χρόνο, αυξήθηκαν οι υποψίες των Γενοβέζων της συνοικίας του Πέραν, μέσω των οποίων επηρεάστηκε και η αυτοκρατορική αυλή, για πιθανή συμμετοχή των Καταλανών σε σχεδιαζόμενη εκστρατεία ανάκτησης της Κωνσταντινούπολης από τον Φρειδερίκο Γ' της Σικελίας.<ref name=Lock186/>
Το 1305, οι Καταλανοί επέδραμαν στην περιοχή της [[Καλλίπολη]]ς όπου είχαν ήδη εγκατασταθεί, προκειμένου να αναγκάσουν τον Ανδρόνικο να καταβάλει τους μισθούς που τους όφειλε. Ο Ανδρόνικος απένειμε στον Ροζέ ντε Φλορ τον τίτλο του Καίσαρα ο οποίος μάλιστα παντρεύτηκε Ελληνίδα, τη Μαρία. Στις 30 Απριλίου 1305, ο Ροζέ ντε Φλορ δολοφονήθηκε στο στρατόπεδο του [[Μιχαήλ Θ']], από [[Αλανοί|Αλανούς]] μισθοφόρους του Ανδρόνικου. Πάντως σήμερα η επικρατέστερη άποψη για το κίνητρο της δολοφονίας θεωρείται πως ήταν η ζήλεια και όχι η εξουδετέρωση του αρχηγού της Εταιρείας με σκοπό την αποδυνάμωσή της.<ref name=Lock186/> Μετά από αυτό το γεγονός, οι Καταλανοί άρχισαν τη λεγόμενη «καταλανική εκδίκηση»<ref name=Lock212>Lock (1995), σ. 212</ref>, με επιδρομές στη Θράκη ([[Μακεδονία]] και [[Θεσσαλία]]). Επιτέθηκαν μάλιστα και εναντίον των [[Άγιο Όρος|μοναστηριών]] στον [[Χερσόνησος του Άθω|Άθω]].<ref name=Lock187>Lock (1995), σ. 187</ref>, συγκεκριμένα κατά της [[Μονή Χιλανδαρίου|Μονής Χιλανδαρίου]].
Ο [[Δουκάτο των Αθηνών|Δούκας]] των Αθηνών, [[Γκωτιέ Ε΄ του Μπριέν]], απέστειλε τον [[Ροζέ Ντελόρ]], Καταλανό ιππότη στην υπηρεσία του, ζητώντας να τους προσλάβει στην υπηρεσία του με σκοπό την καθυπόταξη της Θεσσαλίας. Πράγματι, οι Καταλανοί μπήκαν στην υπηρεσία του και κατέλαβαν ορισμένα φρούρια αλλά ανέκυψαν χρηματικές διαφορές που κατέληξαν σε σύγκρουση, στη [[Μάχη του Αλμυρού]] το [[1311]], κατά την οποία εξολοθρεύτηκε ο στρατός του Δούκα. Ο [[Πάπας]] τους ζήτησε να επιστρέψουν τα εδάφη που κατέλαβαν αλλά αυτοί αρνήθηκαν και έτσι το 1318 τους [[αφορισμός|αφόρισε]]. Κατά την περίοδο που ακολούθησε, οι Καταλανοί κατέλαβαν και το [[Δουκάτο Νέων Πατρών]] (''Neopatria'', δηλαδή τα θεσσαλικά εδάφη που άφησε πεθαίνοντας ο Δούκας της Θεσσαλίας, δίχως να αφήσει απογόνους). Η Εταιρεία ζήτησε τελικά να υπαχθεί στην επικυριαρχία του [[Βασίλειο της Αραγωνίας|Βασιλείου της Αραγωνίας]]. Μέχρι και σήμερα, ο [[βασιλιάς της Ισπανίας]] έχει τον εθιμικό τίτλο «Δούκας της Αθήνας και Νέων Πατρών»{{Εκκρεμεί παραπομπή|σχόλιο=3/10/2020}}.
Το Δουκάτο των Αθηνών είχε πρωτεύουσα τη Θήβα, ενώ το βόρειο δουκάτο (Δουκάτο των Νεοπατρών) είχε πρωτεύουσα την ομώνυμη πόλη (σημ. [[Υπάτη]]). Η [[καταλανική γλώσσα|Καταλανική]] καθιερώθηκε ως επίσημη γλώσσα του κράτους, αν και τα Λατινικά δεν έπαψαν να χρησιμοποιούνται, ενώ η νομοθεσία που καθόρισε τις σχέσεις ανάμεσα στους κατακτητές και τον γηγενή πληθυσμό στηρίχθηκε στις «συνήθειες» (εθιμικό δίκαιο) της [[Βαρκελώνη]]ς.<ref>Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τ. Θ΄, σ.256.</ref> Το μόνο δημόσιο αξίωμα που μπορούσαν να ασκήσουν αυτόχθονες ήταν εκείνο του νοταρίου (συμβολαιογράφου), όπως και επί Φράγκων,<ref>W. Miller (1908), σ. 299, σημείωση 16.</ref> ενώ τους απαγορευόταν να αγοράζουν, πωλούν ή διαθέτουν την περιουσία τους όπως ήθελαν ή να συνάπτουν μικτούς γάμους.<ref>W. Miller (1908), σ. 301</ref>
Η αρχή του τέλους για το καταλανικό
== Λαογραφία ==
== Δείτε επίσης ==▼
*[[Κοντοτιέροι]]▼
▲Στην [[Άνδρος|Άνδρο]] κατά τον Δημήτριο Πασχάλη στην "Ιστορία της Νήσου Άνδρου"<ref>Δημητρίου Πασχάλη, ''Ιστορία της Νήσου Άνδρου'', εκδόσεις Γ.ΔΑΡΔΑΝΟΣ, ΑΘΗΝΑ 1995, σελ. 33. ISBN 960-7643-00-3</ref>, μετά την κατστροφή της νήσου από τον Αραγωνέζο Ναύαρχο της Καταλανικής Κομπανίας de LLuria: "έκτοτε δ¨εν Άνδρω το όνομα Καταλάνος δηλοί τον πονηρόν και σκληρόν και προς τα κακουργήματα ρέποντα".
== Παραπομπές ==
<references />
▲==Δείτε επίσης==
▲*[[Κοντοτιέροι]]
== Πηγές ==
Γραμμή 85 ⟶ 44 :
* [http://cefael.efa.gr/detail.php?nocache=4ei9vvrxbj7o&cefael=8cfff66901a9131c0704db4c621d5906&site_id=1&actionID=page&prevpos=24&serie_id=BefarA&volume_number=213&issue_number=1&x=7&y=6&max_image_size=1262&sp=1 ''La Morée franque. Recherches historiques, topographiques et archéologiques sur la principauté d’Achaïe''. Bon A, Antoine, Bibliothèques de l'Ecole française d'Athènes et de Rome - Série Athènes, volume 213, issue 1, 1969, © 1969 - 2007 De Boccard'', σελ. 187]
▲* [[Εταιρεία των Ναβαρραίων]]
[[Κατηγορία:Καταλανική Εταιρεία| ]]
|