Καταλανική Εταιρεία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το 1305, οι Καταλανοί επέδραμαν στην περιοχή της [[Καλλίπολη]]ς όπου είχαν ήδη εγκατασταθεί, προκειμένου να αναγκάσουν τον Ανδρόνικο να καταβάλει τους μισθούς που τους όφειλε. Ο Ανδρόνικος απένειμε στον Ροζέ ντε Φλορ τον τίτλο του Καίσαρα ο οποίος μάλιστα παντρεύτηκε Ελληνίδα, τη Μαρία. Στις 30 Απριλίου 1305, ο Ροζέ ντε Φλορ δολοφονήθηκε στο στρατόπεδο του [[Μιχαήλ Θ']], από [[Αλανοί|Αλανούς]] μισθοφόρους του Ανδρόνικου. Πάντως σήμερα η επικρατέστερη άποψη για το κίνητρο της δολοφονίας θεωρείται πως ήταν η ζήλεια και όχι η εξουδετέρωση του αρχηγού της Εταιρείας με σκοπό την αποδυνάμωσή της.<ref name=Lock186/> Μετά από αυτό το γεγονός, οι Καταλανοί άρχισαν τη λεγόμενη «καταλανική εκδίκηση»<ref name=Lock212>Lock (1995), σ. 212</ref>, με επιδρομές στη Θράκη ([[Μακεδονία]] και [[Θεσσαλία]]). Επιτέθηκαν μάλιστα και εναντίον των [[Άγιο Όρος|μοναστηριών]] στον [[Χερσόνησος του Άθω|Άθω]].<ref name=Lock187>Lock (1995), σ. 187</ref>, συγκεκριμένα κατά της [[Μονή Χιλανδαρίου|Μονής Χιλανδαρίου]]. Το γεγονός έχει καταγραφεί από τους [[Ραμόν Μουντανέρ]] και [[Νικηφόρο Γρηγορά]], τον μοναχό Σάββα τον Β' από τη [[Μονή Βατοπεδίου]] και τον μοναχό Δανιήλ τον Β' από τη [[Μονή Χιλανδαρίου]]. Με τη Θράκη ερημωμένη, αποφάσισαν να επιτεθούν στη Θεσσαλονίκη αλλά απέτυχαν. Την Θεσσαλονίκη υπερασπιζόταν ο Βυζαντινός δούκας και στρατηγός [[Ανδρέας Χανδρηνός]], ο πουοποίος απομάκρυνε τους Καταλανούς από τα εδάφη της Μακεδονίας{{Εκκρεμεί παραπομπή|σχόλιο=3/10/2020}}.

Ο [[Δουκάτο των Αθηνών|Δούκας]] των Αθηνών, [[Γκωτιέ Ε΄ του Μπριέν]], απέστειλε τον [[Ροζέ Ντελόρ]], Καταλανό ιππότη στην υπηρεσία του, ζητώντας να τους προσλάβει στην υπηρεσία του με σκοπό την καθυπόταξη της Θεσσαλίας. Πράγματι, οι Καταλανοί μπήκαν στην υπηρεσία του και κατέλαβαν ορισμένα φρούρια αλλά ανέκυψαν χρηματικές διαφορές που κατέληξαν σε σύγκρουση, στη [[Μάχη του Αλμυρού]] το [[1311]], κατά την οποία εξολοθρεύτηκε ο στρατός του Δούκα. Ο [[Πάπας]] τους ζήτησε να επιστρέψουν τα εδάφη που κατέλαβαν αλλά αυτοί αρνήθηκαν και έτσι το 1318 τους [[αφορισμός|αφόρισε]]. Κατά την περίοδο που ακολούθησε, οι Καταλανοί κατέλαβαν και το [[Δουκάτο Νέων Πατρών]] (''Neopatria'', δηλαδή τα θεσσαλικά εδάφη που άφησε πεθαίνοντας ο Δούκας της Θεσσαλίας, δίχως να αφήσει απογόνους). Η Εταιρεία ζήτησε τελικά να υπαχθεί στην επικυριαρχία του [[Βασίλειο της Αραγωνίας|Βασιλείου της Αραγωνίας]]. Μέχρι και σήμερα, ο [[βασιλιάς της Ισπανίας]] έχει τον εθιμικό τίτλο «Δούκας της Αθήνας και Νέων Πατρών»{{Εκκρεμεί παραπομπή|σχόλιο=3/10/2020}}.

Η αρχή του τέλους για το καταλανικό δουκάτοΔουκάτο ήρθε το 1379-1380, όταν η Εταιρεία των Ναβαρέζων μισθοφόρων κατέλαβε τη [[Θήβα]] και τη [[Λιβαδειά]]. Το Δουκάτο καταλύθηκε οριστικά το 1388, όταν πέρασε στα χέρια του Ιταλού [[Νέριο Α΄ Ατσαγιόλι|Νέριο Ατσαγιόλι]]. Η επικυριαρχία του Στέμματος της Αραγωνίας πάνω στα εδάφη αυτά κράτησε μέχρι το [[1391]]{{Εκκρεμεί παραπομπή|σχόλιο=3/10/2020}}.