Ικέτιδες (Ευριπίδη): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Sweet doodles (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό
Sweet doodles (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Ετικέτες: Οπτική επεξεργασία Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό
Γραμμή 7:
| Παγκόσμια Πρεμιέρα = [[424 π.Χ.]]
| Πανελλήνια Πρεμιέρα =
| Χορός = Αργείες1. αρχόντισσεςΜητέρες καιτων ακόλουθες τουςΑργείων
2. Ακόλουθες των μητέρων
| Ρόλοι = [[Αίθρα (μυθολογία)|Αίθρα]]<br />[[Θησέας]]<br />[[Άδραστος]]<br />Θηβαίος Κήρυκας<br />Αγγελιαφόρος<br />[[Ευάδνη]]<br />[[Ίφις]]<br />Παιδιά των Αργείων<br />[[Αθηνά]]
3. Παιδιά των Αργείων
| Ρόλοι = [[Αίθρα (μυθολογία)|Αίθρα]]<br />[[Θησέας]]<br />[[Άδραστος]]<br />Θηβαίος Κήρυκας<br />Αγγελιαφόρος<br />[[Ευάδνη]]<br />[[Ίφις]]<br />Παιδιά των Αργείων<br />[[Αθηνά]]
| Βουβοί = Αθηναίος Κήρυκας
| Σκηνικό = Έμπροσθεν του ναού της [[Δήμητρα_(μυθολογία)|Δήμητρας]] στην [[Ελευσίνα]]
Γραμμή 21 ⟶ 23 :
Οι '''''Ικέτιδες''''' είναι [[τραγωδία]] που έγραψε ο [[Ευριπίδης]] και διδάχτηκε (παίχτηκε) το [[422 π.Χ.]] με διαφορετική υπόθεση από την [[Ικέτιδες (Αισχύλου)|ομώνυμη τραγωδία]] του [[Αισχύλος|Αισχύλου]] που γράφτηκε το [[461 π.Χ.]].
 
Το [[424 π.Χ.]], δύο χρόνια πριν τη δημιουργία των Ικέτιδων, οι Θηβαίοι -σύμμαχοι της Σπάρτης- νίκησαν τους Αθηναίους στο [[Δήλιο]] και δεν άφηναν για μέρες και μέρες να πάρουν και να θάψουν τους νεκρούς τους. Το έργο αποτελεί εγκώμιο των [[Αρχαία Αθήνα|Αθηναίων]] και στιγματισμό των [[Αρχαία Θήβα|Θηβαίων]] που δεν επέτρεψαν τη ταφή των επτά στρατηγών που φονεύθηκαν εκεί. Παρά ταύτα οι μητέρες των πεσόντων στρατηγών με τη συνδρομή του βασιλιά [[Άδραστος|Αδράστου]] του [[Αρχαίο Άργος|Άργους]] και με τη βοήθεια του [[Θησέας|Θησέα]] κατορθώνουν να παραλάβουν και να μεταφέρουν τους νεκρούς στην Ελευσίνα όπου και τους έκαψαν. Ο μεν Άδραστος ορκίζεται αιώνια φιλία του Άργους προς την Αθήνα, η δε [[Ευάδνη]], Βασίλισσαβασίλισσα των [[Μυκήνες|Μυκηνών]] μέσα σε μια δραματική σκηνή ρίπτεται στη πυρά του καιγόμενου συζύγου της [[Καπανέας|Καπανέα]], παρά τις παρακλήσεις του πατέρα της Ίφη.<ref>Σύμφωνα με τη ''[[Βιβλιοθήκη Απολλοδώρου]]'', όταν έκαιγαν τη σορό του Καπανέως, έπεσε και η Ευάδνη στη νεκρική πυρά και κάηκε μαζί του, πράξη που την ανύψωσε σε σύμβολο συζυγικής αφοσιώσεως. </ref>
 
==Βιβλιογραφία==