Βουδαπέστη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο 19ος αιώνας χαρακτηρίστηκε από τον ουγγρικό αγώνα για ανεξαρτησία και εκσυγχρονισμό. Η εθνική εξέγερση ενάντια στους Αψβούργους άρχισε στη Βουδαπέστη το 1848 και καταπνίγηκε σε ένα χρόνο. Το 1867, με τη σύσταση της [[Αυστροουγγαρία]]ς, η Βουδαπέστη έγινε η συμπρωτεύουσα της μοναρχίας. Έτσι ξεκίνησε η δεύτερη περίοδος ανάπτυξης της πόλης, η οποία διήρκεσε μέχρι τον [[ΑΠΠ|Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]]. Το 1849 η [[γέφυρα των Αλυσίδων]] συνέδεσε τη Βούδα και την Πέστη και έγινε το πρώτο πέρασμα για πεζούς επί του Δούναβη<ref>{{cite book| last=Hughes| first=Holly| title=Frommer's 500 Places to Take Your Kids Before They Grow Up| publisher=Wiley Indianapolis Composition Services| chapter=7 Famous Briges| isbn= 0-470-57760-6| url=http://books.google.com/?id=Wd0znOQhqOwC&pg=PA91&dq=chain+bridge+budapest#v=onepage&q=chain%20bridge%20budapest&f=false| date=13 August 2009}}</ref>. Το 1873 η Βούδα, η Πέστη και η Όμπουντα (Παλιά Βούδα) ενώθηκαν και δημιούργησαν τη Βουδαπέστη. Η Πέστη αναπτύχθηκε και μετατράπηκε σε διοικητικό, πολιτικό, οικονομικό, εμπορικό και πολιτιστικό κέντρο. Οι εθνικά Ούγγροι ξεπέρασαν σε πληθυσμό τους Γερμανούς στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, καθώς μετανάστευαν από πυκνοκατοικημένες αγροτικές περιοχές στην [[Υπερδουναβία]] και την μεγάλη ουγγρική πεδιάδα. Ανάμεσα στο 1851 και το 1910, το ποσοστό Ούγγρων αυξήθηκε από 35,6% σε 85,9%, και τα ουγγρικά έγιναν κύρια γλώσσα. Το ποσοστό των Εβραίων έφτασε στο μέγιστό του το 1900, όταν οι Εβραίοι αποτελούσαν το 23,6% των κατοίκων.<ref>Budapest statisztikai évkönyve 1943 (Statistical Yearbook of Budapest, 1943), p. 33, Hungarian Central Statistical Office</ref><ref>''Budapest székes főváros Statisztikai és Közigazgatási Évkönyve 1921–1924'' (Statistical Yearbook of Budapest, 1921–1924), p. 38, Hungarian Central Statistical Office</ref><ref name="Budapest 1946 p. 12">Budapest statisztikai évkönyve 1944–1946 (Statistical Yearbook of Budapest, 1944–1946), p. 12, Hungarian Central Statistical Office</ref> Το 1918, μετά την ήττα και την κατάρρευση της Αυστροουγγαρίας, η Ουγγαρία ανακηρύχθηκε αυτόνομο κράτος (Δημοκρατία της Ουγγαρίας), αλλά με τη [[συνθήκη του Τριανόν]], η χώρα έχασε τα δύο τρίτα των εδαφών της.<ref name="Macartney37">{{cite book| last=Macartney| first =C.A.| title=Hungary and her successors - The Treaty of Trianon and Its Consequences 1919–1937| publisher=Oxford University Press| year=1937}}</ref><ref>{{cite news |title=East on the Danube: Hungary's Tragic Century |work=[[The New York Times]]| url=http://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=9B07E3D91531F93AA3575BC0A9659C8B63&sec=&spon=&pagewanted=2|date=9 August 2003 |accessdate=15 March 2008 |first=Richard |last=Bernstein}}</ref>

[[Αρχείο:Shoes Danube Promenade IMGP1297.jpg|thumb|205px|Τα παπούτσια στις όχθες του Δούναβη, μνημείο για το [[Ολοκαύτωμα]] των Εβραίων]]

 

Το 1949, η Ουγγαρία ανακηρύχθηκε κομμουνιστική λαϊκή δημοκρατία. Η νέα κομμουνιστική κυβέρνηση θεωρούσε κτίρια όπως το κάστρο της Βούδας σύμβολα του προηγούμενου καθεστώτος και κατέστρεψε το εσωτερικό τους. Τις 23 Οκτωβρίου 1956, οι πολίτες διαμαρτυρήθηκαν ειρηνικά στη Βουδαπέστη, ζητώντας δημοκρατικές αλλαγές. Κινήθηκαν προς τον ραδιοφωνικό σταθμό ζητώντας να δημοσιεύσουν τα αιτήματά τους. Το καθεστώς διέταξε τον στρατό να πυροβολήσει τον κόσμο, αλλά οι στρατιώτες έδωσαν όπλα στους συγκεντρωμένους, οι οποίοι κατάφεραν να καταλάβουν το κτίριο. Αυτή ήταν η αρχή της [[ουγγρική Επανάσταση 1956|ουγγρικής επανάστασης]]. Το αίτημα ήταν να διοριστεί ο [[Ίμρε Νάγκυ]] πρωθυπουργός της χώρας, κάτι το οποίο και συνέβη την ίδια μέρα, προς έκπληξη όλων. Αφότου ο Νάγκυ ανακοίνωσε ότι η Ουγγαρία θα εγκατέλειπε το [[Σύμφωνο της Βαρσοβίας]], τα σοβιετικά στρατεύματα εισέβαλαν στην χώρα για να καταπνίξουν την επανάσταση. Οι μάχες συνεχίστηκαν μέχρι τις 11 Νοεμβρίου, αφήνοντας πίσω περισσότερους από 3.000 νεκρούς. Ένα μνημείο ανεγέρθη με αφορμή τα 50 χρόνια από την επανάσταση στο Πάρκο της Πόλης.