Ομίχλη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Επειδή η ομίχλη σχηματίζεται πολύ κοντά στην επιφάνεια της Γης προκαλεί ελάττωση της [[ορατότητα|ορατότητας]]ς, δημιουργώντας προβλήματα στις συγκοινωνίες ξηράς, θάλασσας και αέρα και ιδιαίτερα στις απο-προσγειώσεις των αεροσκαφών. Για τον λόγο, αυτό και η ορατότητα, εξετάζεται παράλληλα με την ομίχλη, προσδιορίζοντας έτσι την κατηγορία της δεύτερης.

[[Αρχείο:Fog.jpg|thumb|right|300px|Ομιχλώδες τοπίο.]]

Η ομίχλη δεν είναι πλέον υδρατμοί αλλά λεπτότατα σταγονίδια νερού που βρίσκονται στον αέρα και που σχηματίσθηκαν πάνω στα αναρίθμητα σωματίδια που αιωρούνται στην [[ατμόσφαιρα]]. Στο ερώτημα αφού το νερό είναι βαρύτερο του αέρα γιατί αυτά δεν πέφτουν όπως η [[βροχή]] αλλά αιωρούνται, η απάντηση είναι πως πράγματι αυτά πέφτουν, αλλά τα υδροσταγονίδια της ομίχλης είναι τόσο μικροσκοπικά και ελαφρά που η παραμικρή πνοή του ανέμου δεν τ΄ αφήνει στο μεγαλύτερο μέρος τους να πέσουν αλλά μένουν αιωρούμενα κοντά στην επιφάνεια της Γης. Για όσα πέφτουν, η πτώση τους είναι πολύ αργή, τόσο που δεν γίνεται άμεσα αισθητή ως βροχή. Γίνεται όμως αντιληπτή από το αποτέλεσμα όπως τα ρούχα που υγραίνονται, η εκείνα που έχουν απλωθεί και δεν στεγνώνουν κ.λπ.

Είναι η ομίχλη εκείνη που σχηματίζεται όταν συναντώνται δύο αέριες μάζες διαφορετικής θερμοκρασίας και [[υγρασία ατμόσφαιρας|υγρασίας]]. Συνεπώς η ομίχλη αυτή σχηματίζεται μόνο όταν η προκύπτουσα αέρια μάζα από την ανάμιξη αυτή έχει [[θερμοκρασία]] μικρότερη από εκείνη που θα χρειαζόταν για να συγκρατήσει τους υπάρχοντες υδρατμού σε αόρατη κατάσταση (μορφή), χωρίς δηλαδή να συμπυκνωθούν. Ομίχλη ανάμιξης μπορεί να σχηματισθεί και κατά μήκος καιρικών μετώπων όπου συμβαίνουν τέτοιες αναμίξεις, όπου σ΄ αυτή την περίπτωση ονομάζεται <u>ομίχλη μετωπική</u> ή μετωπική ομίχλη. Σημειώνεται πως αυτή η ομίχλη παρατηρείται στη ψυχρή μάζα των μετώπων. Και αυτό διότι η μερικώς εξατμιζόμενη βροχή που πέφτει από τα νέφη κυρίως στη θερμή μετωπική επιφάνεια αυξάνει την σχετική υγρασία του κάτωθεν ψυχρού αέρα. Οι μετωπικές ομίχλες σχηματίζονται κυρίως στα εύκρατα [[γεωγραφικό πλάτος|γεωγραφικά πλάτη]] και σε ζώνη πλάτους όχι περισσότερο των 50 [[μίλι|μιλίων]].

Γενικά οι οδηγίες ναυσιπλοΐας οι λεγόμενοι Πλοηγοί (βιβλία) περιέχουν λεπτομέρειες περίσχετικά τωνμε θαλασσίωντις θαλάσσιες και παράκτιωνπαράκτιες περιοχώνπεριοχές όπου συνήθως επικρατούν ομίχλες. Ο παρακάτω πίνακας περιλαμβάνει τις περιοχές των ανοικτών θαλασσών και τις εποχές κατά τις οποίες η συχνότητα εμφάνισης ομιχλών είναι η μεγαλύτερη.

|Δυτικές ακτές Ν. Αμερικής (νότια των 35μοιρών35 μοιρών)

Εκτός από τις περιοχές που αναφέρονται στον παραπάνω πίνακα, πολύ σπάνια ενσκήπτει ομίχλη στις ανοικτές θάλασσες μεταξύ των παραλλήλων των 30 μοιρών και του Ισημερινού (εκατέρωθεν) Στα εύκρατα πλάτη είναι πολύ πιθανότερο να παρατηρηθούν ομίχλες στα τέλη της Άνοιξης και στις αρχές του Θέρους.

Αντίθετα στους λιμένες και τα παράλια που βρίσκονται σε υψηλά πλάτη, ο Χειμώνας είναι η εποχή με τις μεγαλύτερες συχνότητες παρουσίασης ομίχλης.

Σύμφωνα με τους Διεθνείς Κανονισμούς, όταν επικρατεί ομίχλη ή άλλες συνθήκες περιορισμένης ορατότητας όλα τα [[πλοίο|πλοία]], πάσης φύσεως, που κινούνται στο χώρο αυτόν υποχρεούνται να τηρούν <u>απαρέγκλιτα</u> τους κανόνες ασφάλειας ναυσιπλοΐας που ορίζονται από τους Κανονισμούς αυτούς. Κάθε δετυχόν ολιγωρία επ΄ αυτού δεν θα πρέπει να θεωρείται απλά ότι εγκυμονεί κινδύνους αλλά οτιότι η πρόκληση [[ναυτικόΝαυτικό ατύχημα|ναυτικού ατυχήματος]] (σύγκρουση, πρόσκρουση, προσάραξη κ.λπ.) θα είναι βεβαία.

* "American Practical Navigator" H.O. No 9, U.S.Navy Hydrographic Office 1958.

* "Admiralty Manual of Navigation" Volume II, - Her Magesty's Stationery Office, London 1960.

* "Meteorology for Mariners Met O. 593, - Her Magesty's Stationery Office, London 1967.