Κορινθιακός Πόλεμος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{{μάχη

| σύγκρουση = Κορινθιακός Πόλεμος

| λεζάντα = Οπλίτες σε σχηματισμό φάλαγγας

| χρονολογία = 395-387 π.Χ.

|}}

 

 

 

Τρομαγμένη από τις επιτυχίες της Αθήνας, η Περσία διέλυσε τη συμμαχία μαζί της και συμμάχησε με την Σπάρτη. Αυτό το γεγονός ανάγκασε τις συγκρουόμενες πλευρές να υπογράψουν συμφωνία ειρήνης. Η [[Ανταλκίδειος ειρήνη]] (γνωστή και ως ''Βασίλειος ειρήνη'') υπογράφτηκε το 387 π.Χ και είχε ως αποτέλεσμα τη λήξη του πολέμου. Η [[Ιωνία]] θα βρισκόταν υπό την κυριαρχία των Περσών, ενώ οι υπόλοιπες ελληνικές πόλεις ανακηρύχθηκαν ανεξάρτητες. Η συμφωνία ειρήνης έδειξε την ικανότητα της Περσίας να παρεμβαίνει με επιτυχία στην ελληνική πολιτική και επιβεβαίωσε την ηγεμονία της Σπάρτης στο ελληνικό πολιτικό σύστημα.<ref>Fine, ''The Ancient Greeks'', 556–9</ref>

== Πριν τον πόλεμο ==

 

 

Μετά τον [[Πελοποννησιακός Πόλεμος|Πελοποννησιακό Πόλεμο]], ο οποίος έληξε το 404 π.Χ, σύμμαχοι της Σπάρτης έγιναν οι περιοχές της ηπειρωτικής Ελλάδας καθώς και η Περσική Αυτοκρατορία και, στα χρόνια που ακολούθησαν τον Πελοποννησιακό Πόλεμο, αρκετά νησιά του Αιγαίου Πέλαγους υποτάχθηκαν στη Σπάρτη. Παρά τη νίκη της στον πόλεμο, η Σπάρτη απέκτησε μόνο κατεστραμμένες περιοχές καθώς και τους φόρους προς τη Δηλιακή Συμμαχία.<ref>Fine, ''The Ancient Greeks'', 547</ref> Η συμμαχία άρχισε να καταρρέει όταν, το 402 π.Χ, η Σπάρτη επιτέθηκε στην [[Ήλιδα]], μέλος της Πελοποννησιακής (αλλιώς ''Σπαρτιατικής'') Συμμαχίας, η οποία δημιουργήθηκε από την Σπάρτη κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου. Τότε η Κόρινθος και η Θήβα αρνήθηκαν να βοηθήσουν τη Σπάρτη να καταλάβει την Ήλιδα.<ref>Ξενοφών, ''Ελληνικά'' [[s:Ελληνικά (Ξενοφών)/Γ'/II|3.2.25]]</ref>

 

 

Ανίκανος να νικήσει τον στρατό του Αγησίλαου, ο Φαρνάβαζος αποφάσισε πώς ο μόνος τρόπος για να νικήσει τον Αγησίλαο ήταν να προκαλέσει αναταραχές στην ηπειρωτική Ελλάδα. Ζήτησε από τον [[Τιμοκράτης ο Ρόδιος|Τιμοκράτη τον Ρόδιο]] να δωροδοκήσει άλλες πόλεις και να τις πείσει να αρχίσουν πόλεμο κατά της Σπάρτης, έτσι ώστε να αναγκάσει τον Αγησίλαο να επιστρέψει στη Σπάρτη.<ref>Ο Ξενοφών (''Ελληνικά'', [http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?lookup=Xen.+Hell.+3.5.1 3.5.1]) πιστεύει πώς ο Τιθραύστης, και όχι ο Φαρνάβαζος, έστειλε τον Τιμοκράτη, αλλά τα ''[[Ελληνικά (Ξενοφώντος)|Ελληνικά]]'' καταγράφουν πώς ο Φαρνάβαζος έστειλε τον Τιμοκράτη. Άλλη πηγή, η οποία αναφέρεται στο θέμα, είναι το ''The Ancient Greeks'' (σελ. 548)</ref> Ο Τιμοκράτης επισκέφθηκε την Αθήνα, τη Θήβα, την Κόρινθο και το Άργος και έπεισε τους τοπικούς άρχοντες να δημιουργήσουν αντι-σπαρτιατική συμμαχία.<ref>Ο Ξενοφών, στα ''Ελληνικά'' ([http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?lookup=Xen.+Hell.+3.5.1 3.5.2]), ισχυρίζεται πώς η Αθήνα δεν δέχτηκε χρήματα, αλλά τα ''Ελληνικά'' της Οξυρρύγχου ισχυρίζονται το αντίθετο. Ο ιστορικός George Cawkwell, σε σημειώσεις του για τη μετάφραση του Ξενοφώντα από τον Ρεξ Βάρνερ ισχυρίζεται πώς ο Ξενοφών δεν καταγράφει πως η Αθήνα δέχτηκε χρήματα, λόγω συμπάθειας που έτρεφε για τον [[Θρασύβουλος|Θρασύβουλο]] (σελ. 174).</ref>

 

{{Κύριο|Ναυμαχία της Κνίδου}}

 

Η επόμενη σημαντική σύγκρουση του πολέμου διεξήχθη στη θάλασσα, με αντίπαλους τους Πέρσες και τους Σπαρτιάτες. Αφού έλαβε και πλοία από νησιά του Αιγαίου, ο Αγησίλαος είχε στη διάθεση του 120 [[τριήρης|τριήρεις]], υπό τον γαμπρό του, [[Πείσανδρος ο Λακεδαιμόνιος|Πείσανδρο]], ο οποίος πρώτη φορά αναλάμβανε τέτοιου είδους διοίκηση.<ref>Ξενοφών, ''Ελληνικά'' [[s:Ελληνικά (Ξενοφών)/Γ'/IV|3.4.27–29]]</ref> Οι Πέρσες είχαν τη στήριξη του στόλου των [[Φοίνικες|Φοίνικων]], της [[Κιλικία]]ς και της [[Κύπρος|Κύπρου]], υπό την ηγεσία του Αθηναίου ναύαρχου [[Κόνων|Κόνωνα]], ο οποίος είχε καταλάβει τη [[Ρόδος|Ρόδο]] το 396 π.Χ. Οι δύο στόλοι συναντήθηκαν στην [[Κνίδος Καρίας|Κνίδο]]. Η ναυμαχία είχε ως αποτέλεσμα τη νίκη των Περσών και την κατάληψη της Ιωνίας. Παρά τις προσπάθειές τους, οι Πέρσες δεν κατάφεραν να καταλάβουν την [[Άβυδος Μυσίας|Άβυδο]] και την [[Σηστός|Σηστό]].<ref>Fine, ''The Ancient Greeks'', 546–7</ref>

=== Το Λέχαιο και η κατάληψη της Κορίνθου ===

 

 

Στην Κόρινθο, οι δημοκρατικοί συνέχιζαν να ελέγχουν την πόλη, όταν οι ολιγαρχικοί και οι Σπαρτιάτες κατέλαβαν το Λέχαιο, και από εκεί επιτέθηκαν στην ύπαιθρο της Κορίνθου. Το 391 π.Χ, ο Αγησίλαος επιτέθηκε στην πόλη. Η επίθεση του τελείωσε επιτυχώς, αφού κατέλαβε αρκετές αμυντικές θέσεις των αντιπάλων, καθώς επίσης αιχμαλώτισε αρκετούς στρατιώτες και ψαράδες. Όσο ο Αγησίλαος μαζί με τον στρατό του βρισκόταν στο στρατόπεδο, ο Αθηναίος στρατηγός [[Ιφικράτης]], μαζί με ένα σώμα [[πελταστές|πελταστών]], κατευθύνθηκε στο Λέχαιο, όπου σε μια [[Μάχη του Λεχαίου|μάχη]] νίκησε τους Σπαρτιάτες. Κατά τη διάρκεια της μάχης, ο Ιφικράτης μαζί με τους πελταστές του αποδεκάτισε τη σπαρτιατική φάλαγγα και ανάγκασε τους Σπαρτιάτες που απέμειναν να υποχωρήσουν. Μετά τη μάχη, ο Αγησίλαος επέστρεψε στη Σπάρτη, ενώ ο Ιφικράτης συνέχισε την επίθεση κατά των θέσεων των Σπαρτιατών στην Κόρινθο και ανακατέλαβε τις περιοχές, τις οποίες εκείνοι είχαν καταλάβει.<ref name="Xenophon">Ξενοφών, ''Ελληνικά'' [[s:Ελληνικά (Ξενοφών)/Δ'/V|4.5]]</ref> Επιτέθηκε επίσης στον [[Φλειούς|Φλειούντα]] τον οποίο κατέλαβε και δήωσε την [[Αρκαδία]] της οποίας οι κάτοικοι αρνήθηκαν να συμμαχήσουν μαζί του.<ref>Ξενοφών, ''Ελληνικά'' ([http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?lookup=Xen.+Hell.+4.4.1#anch14 4.4.15–16]), ''Βιβλιοθήκη'' του Διόδωρου Σικελιώτη ([http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?lookup=Diod.+14.91.1 14.91.3]). Βλ. επίσης Cawkwell (σελ. 212-213)</ref>

Μετά την ήττα στην Κνίδο, οι Σπαρτιάτες άρχισαν την επανασύσταση του στόλου τους και, σε μια σύγκρουση με τον κορινθιακό στόλο, νίκησαν και πήραν υπό την κατοχή τους τον Κόλπο της Κορίνθου, το 392 π.Χ.<ref>Ξενοφών, ''Ελληνικά'' [[s:Ελληνικά (Ξενοφών)/Δ'/VIII|4.8.10–11]]</ref> Μετά την αποτυχία της ειρηνευτικής προσπάθειας του 392 π.Χ., οι Σπαρτιάτες έστειλαν ένα μικρό σώμα στρατού υπό την ηγεσία του ναύαρχου Εκδίκου στο Αιγαίο με διαταγή να βοηθήσει τους ολιγαρχικούς, οι οποίοι εξορίστηκαν από τη Ρόδο. Ο Έκδικος έφθασε στη Ρόδο, όπου είδε πώς οι δημοκρατικοί διέθεταν μεγαλύτερο στόλο από τον δικό του. Τότε οι Σπαρτιάτες έφεραν ως ενισχύσεις στόλο από τον Κορινθιακό Κόλπο, υπό την ηγεσία του [[Τελευτίας|Τελευτία]]. Αφού παρέλαβε κι άλλο στόλο στη Σάμο, ο Τελευτίας ανέλαβε τη διοίκηση στην Κνίδο και άρχισε τις επιθέσεις κατά της Ρόδου.<ref>Ξενοφών, ''Ελληνικά'' [[s:Ελληνικά (Ξενοφών)/Δ'/VIII|4.8.23–24]]</ref>

 

 

Τρομαγμένοι από τις επιτυχίες των Σπαρτιατών στο θαλάσσιο μέτωπο, οι Αθηναίοι έστειλαν ένα στόλο από 40 τριήρεις, υπό την ηγεσία του [[Θρασύβουλος|Θρασύβουλου]]. Εκείνος, κρίνοντας ότι θα κέρδιζε περισσότερα αν αντιμετώπιζε τον σπαρτιατικό στόλο εκεί όπου δεν θα είχε πλεονέκτημα, έπλευσε στον Ελλήσποντο. Εκεί, νίκησε σε πολλές μάχες και κατέλαβε αρκετά σημαντικές, για την Αθήνα, περιοχές, συμπεριλαμβανομένου και του [[Βυζάντιο|Βυζαντίου]]. Αργότερα, κατευθύνθηκε στη [[Λέσβος|Λέσβο]], όπου χάρη στη βοήθεια του στρατού της [[Μυτιλήνη]]ς, νίκησε τον σπαρτιατικό στρατό και κατέλαβε αρκετές πόλεις. Αλλά ο Θρασύβουλος πέθανε, καθώς βρισκόταν στη Λέσβο.<ref>Ξενοφών, ''Ελληνικά'' [[s:Ελληνικά (Ξενοφών)/Δ'/VIII|4.8.25–31]]</ref>