Ανταλλαγή πληθυσμών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
δεν χρειάζεται. Είναι συνδεδεμένα σε διαφορετικά αντικείμενα των Βικιδεδομένων - και επιπλέον καλύπτουν διαφορετική ιστορική εποχή (το ένα μιλά για την οθωμανική αυτοκρατορία κατά κύριο λόγο - ενώ το λήμμα που επεξεργάστηκα παραθέτει αρκετά τέτοια παραδείγματα)
Γραμμή 49:
[[Αρχείο:Ekkatharistiki Dilosi EllinoTourkikis Antallagis Plythismon sel1 19271216a.jpg|thumb|200px|right|''Δήλωσις Εκκαθαρίσεως Κινητής και Ακινήτου Περιουσίας'' κατά την ανταλλαγή ελληνοτουρκικών πληθυσμών (1923-1927) από την [[Γέννα (Σαράντα Εκκλησιών)|Γέννα]] προς την ευρύτερη περιοχή της [[Θεσσαλονίκη]]ς (16/12/1927).]]
 
Κατά τη Σύμβαση αυτή, η ανταλλαγή δεν ήταν πλέον εκούσια και ελεύθερη, αλλά υποχρεωτική και αποτέλεσμα όρου πολεμικής ήττας. Στη Συνδιάσκεψη της Λωζάννης η Ελλάδα, μολονότι αντιτίθονταναντετίθετο στην άποψη και της εκούσιας ανταλλαγής (καταστροφική για τον ευημερούντα Ελληνισμό της Μικράς Ασίας), εντούτοις πιεζόμενη από το ατυχές αποτέλεσμα του πολέμου, δήλωσε να συζητήσει εκούσια και αμοιβαία ανταλλαγή. Η Τουρκία όμως δεν δέχθηκε ούτε εκούσια ούτε αμοιβαία ανταλλαγή, αλλά υποχρεωτική. Μάταια το [[Οικουμενικό Πατριαρχείο]] διαμαρτυρήθηκε για κήρυξη της Εκκλησίας «εν διωγμώ». Αλλά και οι διαμαρτυρίες της τότε ελληνικής κυβέρνησης προς τη Τουρκία και τις Μεγάλες Δυνάμεις, υπήρξαν ατελέσφορες.
 
Τελικά η Συνδιάσκεψη απεφάνθη ότι, αν και μισητό αυτό καθ΄ αυτό το μέτρο της υποχρεωτικής ανταλλαγής, ήταν το μόνο ενδεδειγμένο στη περίπτωση και συνέστησε την αποδοχή αυτής, με τον όρο να εξαιρεθούν οι Έλληνες κάτοικοι της Κωνσταντινούπολης και οι Μουσουλμάνοι της Δυτικής Θράκης. Τότε η Ελλάδα, που είχε εγκαταλειφθεί απ’ όλους τους Συμμάχους, αναγκάσθηκε να υποκύψει και να υπογράψει την παραπάνω Σύμβαση της υποχρεωτικής ανταλλαγής, με την οποία χιλιάδες Έλληνες της [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]], μεταξύ αυτών και ο [[Πατριάρχης Κωνσταντίνος ΣΤ΄]], εξαναγκάσθηκαν σε εκπατρισμό.