Ζοσλέν Α΄ της Έδεσσας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Αναίρεση έκδοσης 8146164 από τον 2A02:587:AE10:AB00:F832:ECF:CDCA:EB68 (Συζήτηση)
Ετικέτα: Αναίρεση
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{χωρίς παραπομπές|14|02|2020}}
 
{{Πληροφορίες προσώπου}}
O '''Ζοσλέν Α΄''', γαλλ.([[Γαλλική γλώσσα]] : ''Joscelin I'', (απεβ.απεβίωσε το [[1131]]) από τον [[Οίκος του Κουρτεναί|Οίκο του Κουρτεναί]] ήταν πρίγκιπας της Γαλιλαίας & κύριος του Τυρμπεσέλ ([[1115]] -31 [[1131]]) και κόμης της Έδεσσας ([[1119]] -31 [[1131]]), που κυβέρνησε την τελευταία στο Ζενίθ της. Κράτησε τα μεγάλα κα ασταθή σύνορά της με την πολεμική του ανδρεία.
 
==Βιογραφία==
Ήταν ο δευτερότοκος γιος του [[Ζοσλέν Α΄ του Κουρτεναί|Ζοσλέν Α΄]] κυρίου του Κουρτεναί και της Ισαβέλλας/Ελισάβετ, κόρης του [[Γκυ Α΄ του Μονλερύ|Γκυ Α΄]] κυρίου του Μονλερύ.
 
Ήταν ο δευτερότοκος γιος του [[Ζοσλέν Α΄ του Κουρτεναί|Ζοσλέν Α΄]] κυρίου του Κουρτεναί και της Ισαβέλλας/Ελισάβετ, κόρης του [[Γκυ Α΄ του Μονλερύ|Γκυ Α΄]] κυρίου του Μονλερύ.<ref>La Monte 1942, σσ. 100-101</ref>
Έφθασε στην [[Παλαιστίνη]] κατά τη [[Σταυροφορία του 1101]], μετά την [[Α΄ Σταυροφορία]] και εισήλθε πρώτα στην υπηρεσία του εξαδέλφου του [[Βαλδουίνος Β΄ της Ιερουσαλήμ|Βαλδουίνου Β΄]], κόμη του Ρετέλ,]] στο στρατό του [[Γοδεφρείδος του Μπουιγιόν|Γοδεφρείδου]], κυρίου του Μπουιγιόν,]] που του παραχώρησε την κυριότητα του Τυρμπεσέλ και μετά στον στρατό του [[Στέφανος Β΄ του Μπλουά|Στεφάνου]], κόμη του Μπλουά]]. Το 1104 αιχμαλωτίστηκε στη μάχη του Χαρράν. Το 1113 είχε δημιουργήσει ένα ημι-αυτόνομο κρατίδιο γύρω από το Τυρμπεσέλ στα δυτικά του [[Ευφράτης|Ευφράτη,]] όπου η γη ήταν εύφορη. Ο Βαλδουίνος Β΄ ήλεγχε τη γη ανατολικά του Ευφράτη, γύρω από την Έδεσσα, που ήταν έρημη από κατοίκους και την παρενοχλούσαν οι Τούρκοι. Το έτος αυτό ο Βαλδουίνος Β΄ του αποστέρησε την ιδιοκτησία και ο Ζοσλέν Α΄ ταξίδευσε στην [[Ιερουσαλήμ]], όπου του δόθηκε ο τίτλος του πρίγκιπα της Γαλιλαίας.
Το 1118 ο Βαλδουίνος Β΄ διαδέχθηκε τον [[Βαλδουίνος Α΄ της Ιερουσαλήμ|Βαλδουίνο Α΄]] της Ιερουσαλήμ·]] παρά την εχθρότητά τους, ο Ζοσλέν Α΄ είχε υποστηρίξει την υποψηφιότητα εκείνου έναντι του [[Ευστάθιος Γ΄ της Βουλώνης|Ευσταθίου Γ΄]], κόμη της Βουλώνης]] (αδελφού του Βαλδουίνου Α΄) και ο Βαλδουίνος Β΄, όταν εξελέγη τον αντάμειψε με την κομητεία της Έδεσσας.
 
Ως κόμης φυλακίστηκε με τον Γκαλεράν κύριο της Μπίρα το 1122 κοντά στο Σαρούζ από τον [[Μπελέκ Γκαζί]] μπέη των Τούρκων.<ref>Setton 1969, σ. 418</ref> Αργότερα στο Καρπούτ προστέθηκε στους εγκάθειρκτους και ο Βαλδουίνος Β΄, όταν πιάστηκε το 1123.<ref>Setton 1969, σ. 419</ref> Σώθηκαν από 50 Αρμένιους στρατιώτες, που μεταμφιεσμένοι ως έμποροι, εισέδυσαν στο οχυρό όπου εκρατούντο αφού σκότωσαν τους φρουρούς, ελευθέρωσαν τους αιχμαλώτους. Αλλά το οχυρό σύντομα πολιορκήθηκε από μεγάλη δύναμη Τούρκων και αποφασίστηκε ότι ο Ζοσλέν Α΄ έπρεπε να ζητήσει ενισχύσεις. Ο Βαλδουίνος Β΄ έμεινε και το φρούριο, έπειτα από λίγο, ανακτήθηκε από τους Τούρκους.<ref>Setton 1969, σ. 419</ref> Όταν ο Ζοσλέν Α΄ επέστρεψε στην Έδεσσα μπόρεσε να μεγαλώσει το έδαφος της κομητείας του και το 1125 συμμετείχε στη μάχη του Αζάζ, όπου οι σταυροφόροι νίκησαν τον ιλ-Μπουρζουκί άταμπεγκ της Μοσούλης. Το 1131, κατά την πολιορκία ενός μικρού κάστρου βορειο-ανατολικά του Χαλεπίου, μία στοά σκαπανεών κατακρημνίστηκε και ο Ζοσλέν Α΄ τραυματίστηκε σοβαρά. Σύντομα μετά έλαβε μήνυμα ότι ο [[Γκαζί Γκιουμιουστιγκίν|Γκαζί Β΄]] εμίρης των Δανισμενιδών βάδιζε ενάντια της πόλης Καϋσύν. Όταν ο γιος του Ζοσλέν Β΄ αρνήθηκε να βοηθήσει την πόλη, ο ίδιος ο Ζοσλέν Α΄ επάνω σε μία κλίνη οδήγησε τον στρατό του. Μόλις ο Γκαζί Β΄ πληροφορήθηκε ότι καταφθάνει και επειδή μάλλον τον πίστευε παθαμένο, έλυσε την πολιορκία και αποσύρθηκε. Έτσι ο πολεμιστής πρίγκιπας κέρδισε ακόμη μία μάχη, λίγο πριν αποβιώσει στον δρόμο της επιστροφής.
Το 1118 ο Βαλδουίνος Β΄ διαδέχθηκε τον [[Βαλδουίνος Α΄ της Ιερουσαλήμ|Βαλδουίνο Α΄]] της Ιερουσαλήμ· παρά την εχθρότητά τους, ο Ζοσλέν Α΄ είχε υποστηρίξει την υποψηφιότητα εκείνου έναντι του [[Ευστάθιος Γ΄ της Βουλώνης|Ευσταθίου Γ΄]] κόμη της Βουλώνης (αδελφού του Βαλδουίνου Α΄) και ο Βαλδουίνος Β΄, όταν εξελέγη τον αντάμειψε με την κομητεία της Έδεσσας.
 
Ως κόμης φυλακίστηκε με τον Γκαλεράν κύριο της Μπίρα το 1122 κοντά στο Σαρούζ από τον [[Μπελέκ Γκαζί]] μπέη των Τούρκων. Αργότερα στο Καρπούτ προστέθηκε στους εγκάθειρκτους και ο Βαλδουίνος Β΄, όταν πιάστηκε το 1123. Σώθηκαν από 50 Αρμένιους στρατιώτες, που μεταμφιεσμένοι ως έμποροι, εισέδυσαν στο οχυρό όπου εκρατούντο· αφού σκότωσαν τους φρουρούς, ελευθέρωσαν τους αιχμαλώτους. Αλλά το οχυρό σύντομα πολιορκήθηκε από μεγάλη δύναμη Τούρκων και αποφασίστηκε ότι ο Ζοσλέν Α΄ έπρεπε να ζητήσει ενισχύσεις. Ο Βαλδουίνος Β΄ έμεινε και το φρούριο, έπειτα από λίγο, ανακτήθηκε από τους Τούρκους.
 
Όταν ο Ζοσλέν Α΄ επέστρεψε στην Έδεσσα μπόρεσε να μεγαλώσει το έδαφος της κομητείας του και το 1125 συμμετείχε στη μάχη του Αζάζ, όπου οι σταυροφόροι νίκησαν τον ιλ-Μπουρζουκί άταμπεγκ της Μοσούλης .
 
Το 1131, κατά την πολιορκία ενός μικρού κάστρου βορειο-ανατολικά του Χαλεπίου, μία στοά σκαπανεών κατακρημνίστηκε και ο Ζοσλέν Α΄ τραυματίστηκε σοβαρά. Σύντομα μετά έλαβε μήνυμα ότι ο [[Γκαζί Γκιουμιουστιγκίν|Γκαζί Β΄]] εμίρης των Δανισμενιδών βάδιζε ενάντια της πόλης Καϋσύν. Όταν ο γιος του Ζοσλέν Β΄ αρνήθηκε να βοηθήσει την πόλη, ο ίδιος ο Ζοσλέν Α΄ επάνω σε μία κλίνη οδήγησε τον στρατό του. Μόλις ο Γκαζί Β΄ πληροφορήθηκε ότι καταφθάνει και επειδή μάλλον τον πίστευε παθαμένο, έλυσε την πολιορκία και αποσύρθηκε. Έτσι ο πολεμιστής πρίγκιπας κέρδισε ακόμη μία μάχη, λίγο πριν αποβιώσει στον δρόμο της επιστροφής.
 
==Οικογένεια==
 
Νυμφεύτηκε τη Βεατρίκη των Ρουπενιδών, κόρη του [[Κωνσταντίνος Α΄ της Αρμενίας|Κωνσταντίνου Α΄]] πρίγκιπα της Αρμενίας και είχε τέκνο:
 
* [[Ζοσλέν Β΄ της Έδεσσας|Ζοσλέν Β΄]] απεβ. 1159, κόμης της Έδεσσας.<ref>La Monte 1942, σσ. 100-101</ref>
 
Το 1119 η Βεατρίκη απεβίωσε και ο Ζοσλέν Α΄ έκανε δεύτερο γάμο το 1122 με τη Μαρία των Ωτβίλ, κόρη του [[Ριχάρδος του Σαλέρνο|Ριχάρδου]] και αδελφή του [[Ρογήρος του Σαλέρνο|Ρογήρου]] επιτρόπου της Αντιόχειας.
 
==Παραπομπές==
==Πηγές==
* Setton, Kenneth (1969). A History of the Crusades. University of Wisconsin Press.
* La Monte, John L. (January 1942). "The Lords of Le Puiset on the Crusades". Speculum.
* Runciman, Steven. A History of the Crusades: Vols. I-II. Cambridge University Press 1951
<references />
 
==Πηγές==
 
* Setton, Kenneth (1969). A History of the Crusades. University of Wisconsin Press.
* La Monte, John L. (January 1942). "The Lords of Le Puiset on the Crusades". Speculum.
* Runciman, Steven. A History of the Crusades: Vols. I-II. Cambridge University Press 1951
 
{{Authority control}}