Αστρονομία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η [[Αναγέννηση]] υπήρξε η περίοδος εκρηκτικής εξέλιξης της Αστρονομίας με την διατύπωση του [[Ηλιοκεντρισμός|ηλιοκεντρικού συστήματος]] του [[Κοπέρνικος|Κοπέρνικου]] (1473-1543) και του [[Τζορντάνο Μπρούνο]] (1548-17 Φεβρουαρίου 1600), τους νόμους κίνησης του [[Γιοχάνες Κέπλερ|Κέπλερ]] (1571-1630), τις εργασίες του [[Γαλιλαίος Γαλιλέι|Γαλιλαίου]] (1564-1642) και τέλος τους νόμους της δυναμικής του [[Νεύτων]]α (1642-1727). Οι παρατηρήσεις του [[Τυχό Μπραχέ]] ή Τύχωνος (1546-1601) ήταν οι σπουδαιότερες πριν την εισαγωγή του τηλεσκοπίου και χρησιμοποιήθηκαν για τη διατύπωση των [[Νόμοι πλανητικού συστήματος|νόμων του Κέπλερ]]. Ένα από τα σπουδαιότερα βήματα στην Αστρονομία είναι η εισαγωγή του τηλεσκοπίου από τον [[Γαλιλαίος Γαλιλέι|Γαλιλαίο]]. Το [[τηλεσκόπιο]] έδωσε μεγάλη προώθηση στην Αστρονομία επιτρέποντας παρατηρήσεις ακριβείας σε [[Ουράνιο σώμα|ουράνια σώματα]] που δεν είχαμε την δυνατότητα να παρατηρήσουμε με γυμνό οφθαλμό.

Τέλος η Αστρονομία σχετίζεται στενά με τη [[Φιλοσοφία]] και τη [[Μεταφυσική]]. Παρότι ως επιστήμη δεν μπορεί να δώσει άμεση απάντηση σε φιλοσοφικά προβλήματα, εντούτοις «ασκεί σημαντική επίδραση», όπως σημειώνει ο διάσημος αμερικανός φυσικός [[Χένρυ Νόρις Ράσελ]] (1877-1957), «στο καθορισμό της θέσης του σκεπτόμενου ανθρώπου στις υποχρεώσεις του προς τις μέλλουσες γενιές, ή τη θέση του στο Σύμπαν ως προς τη Δύναμη εκείνη υπεράνω αυτού» <ref>Κοσμογραφία -Κ. Χασάπη- σ.15</ref>. Ακριβώς κάτι παρόμοιο υποστήριξε χαρακτηριστικά και ο Καθηγητής του [[Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών|Πανεπιστημίου Αθηνών]] και διευθυντής του [[Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών|Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών]] [[Δημήτριος Αιγινήτης (πανεπιστημιακός)|Δημήτριος Αιγινήτης]] ([[1862]] – [[1934]]): ότι η Αστρονομία παρουσιάζει «''τη συγγένεια της ανθρώπινης διανοίας προς τον Άπειρον Λόγον''».