Κωνσταντίνος Ζ΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

|τίτλος = [[Κατάλογος Βυζαντινών αυτοκρατόρων|Αυτοκράτορας της ΒυζαντινήςΡωμαϊκής Αυτοκρατορίας]]

Ο '''Κωνσταντίνος Ζ΄ Πορφυρογέννητος''' ([[17 Μαΐου|17]] ή [[18 Μαΐου]] [[905]] - [[9 Νοεμβρίου]] [[959]]) ήταν ο τέταρτος [[Κατάλογος Βυζαντινών αυτοκρατόρων|αυτοκράτοραςΑυτοκράτορας]] της [[Δυναστεία των Μακεδόνων|δυναστείας των Μακεδόνων]] της [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|ΒυζαντινήςΡωμαϊκής Αυτοκρατορίας]], βασιλεύοντας από το [[913]] έως το [[959]]. Ήταν γιος του αυτοκράτοραΑυτοκράτορα [[Λέων ΣΤ΄|Λέοντα ΣΤ΄]] και της τέταρτης συζύγου του, [[Ζωή Καρβωνοψίνα|Ζωής Καρβωνοψίνας]], και ανιψιός του προκατόχου του, αυτοκράτοραΑ [[Αλέξανδρος (Βυζαντινός αυτοκράτορας)|Αλέξανδρου]].

Η βασιλεία του Κωνσταντίνου Ζ΄ Πορφυρογέννητου θεωρητικά άρχισε με το θάνατο του αυτοκράτοραΑυτοκράτορα και θείου του, Αλέξανδρου, από το 913. ΛόγιοςΛΟ Κωνσταντίνος Ζ΄ ήταν όγιος και συγγραφέας, ο σημαντικότερος εκπρόσωπος του βυζαντινού εγκυκλοπαιδισμού.

Ο θάνατος του Αλέξανδρου βρίσκει τον Κωνσταντίνο ανήλικο. Η μητέρα του Ζωή Καρβωνοψίνα αναλαμβάνει τη διοίκηση ως κηδεμών του. Η Ζωή κυβέρνησε στο όνομα του νεαρού γιου της, σημείωσε δε και ορισμένες στρατιωτικές επιτυχίες κατά των εξωτερικών εχθρών της. Ο ΒυζαντινόςΡωμαϊκός στρατός υπό τον [[Λέων Φωκάς ο νεότερος|Λέοντα Φωκά τον νεότερο]] γνώρισε δύο σημαντικότατες ήττες από τα Βουλγαρικά στρατεύματα υπό τον ηγεμόνα [[Συμεών Α΄ της Βουλγαρίας|Συμεών]], στην Αγχίαλο. Ακριβώς τον καιρό αυτό, ο διοικητής του Βυζαντινού στόλου [[Ρωμανός Α΄|Ρωμανός Α΄ Λεκαπηνός]], ορισμένος ως προστάτης του νεαρού Αυτοκράτορα, επέστρεψε στην Πόλη, όπου έδωσε το χέρι της κόρης του [[Ελένη Λεκαπηνή|Ελένης]] στον Κωνσταντίνο Ζ΄. Ο Ρωμανός είχε στόχους σφετερισμού του θρόνου και επιβολής του γένους του ως νέας αυτοκρατορικήςΑυτοκρατορικής δυναστείας, η δε δράση του και λοιπές κινήσεις του κατά τη διάρκεια των στρατιωτικών επιχειρήσεων με τους Βουλγάρους ήταν ύποπτη. Ο Ρωμανός σταδιακά συγκεντρώνει στα χέρια του την εξουσία και από το 919 και μέχρι το θάνατό του, ο Κωνσταντίνος δεν έχει ουσιαστική συμμετοχή στη διακυβέρνηση, ενώ η μητέρα του [[Ζωή (αποσαφήνιση)|Ζωή]] απομακρύνεται δια της βυζαντινής μεθόδου του υποχρεωτικού εγκλεισμού σε μοναστήρι.

Ο Κωνσταντίνος Ζ΄ επιστρέφει ώριμος πλέον στην εξουσία το 945. Ήταν εξαιρετικά μορφωμένος και διανοούμενος, όπως και ο πατέρας του. Έχοντας περάσει μεγάλο μέρος της ζωής του στη σκιά της διακυβέρνησης τουτού πεθερού του Λεκαπηνού, αφιερώθηκε στη μελέτη. Άφησε τεράστιο συγγραφικό έργο, με εξέχον το σύγγραμμά του περί του Βυζαντινού πρωτοκόλλου «Περί βασιλείου τάξεως», το οποίο έχει σωθεί και αποτελεί τη βασική πηγή των ιστορικών σχετικά με τοτην πολύπλοκοπολύπλοκη και βαρύβαριά πρωτόκολλοεθιμοτυπία, που ακολουθούσαν οιστην ΒυζαντινοίΑυλή της αξιωματούχοιΚωνσταντινούπολης και κυρίως η Αυτοκρατορική οικογένεια.

Τα έργα του έχουν ως ιδεολογικό υπόβαθρο την ενίσχυση της εικόνας τουτης ΒυζαντίουΡωμανίας και ειδικότερα της Δυναστείας των Μακεδόνων, ως κυρίαρχου στοιχείου στον κόσμο κατά το 10ο αι. Το πλήθος των συγγραμμάτων που αποδίδονται στον Κωνσταντίνο Ζ΄, μπορεί να διαιρεθεί σε δύο μικρότερα σύνολα: Όσασε όσα προέρχονται από τη γραφίδα του ίδιου του αυτοκράτοραΑυτοκράτορα ή ακόμη και από τη συνεργασία του με άλλους λογίους και σε όσα γράφτηκαν με εντολή του. Πάντως τα όρια μεταξύ των δυο συνόλων είναι δύσκολο να εξακριβωθούν απόλυτα.

* Ο ''Βίος Βασιλείου'' είναι έργο του ιδίου. Πρόκειται για υποδειγματική βιογραφία τουτού παππού του αυτοκράτοραΑυτοκράτορα και αρχηγέτη της [[Μακεδονική δυναστεία|Μακεδονικής δυναστείας.]]

* Λόγο κατά τη μετακομιδή των λειψάνων του [[Ιωάννης Χρυσόστομος|Ιωάννου του Χρυσοστόμου]].

Τα έργα που γράφτηκαν με εντολή του Πορφυρογέννητου, είναι εκείνα που διακρίνονται κυρίως για τον εγκυκλοπαιδικό τους χαρακτήρα:

* [[Περί βασιλείου τάξεως]] λατιν. De Ceremoniis aulaeAulae Byzantinae, περί της εθιμοτυπίας της Αυλής.

* ''Περί θεμάτων'' λατιν. De Thematibus, περί των θεμάτων Ανατολής και Δύσεως. Η πραγματεία ενσωματώθηκε στο προηγούμενο έργο.

γνωστά στη Δύση με τους αντίστοιχους τίτλους «De cerimoniisCerimoniis Aulae Byzantinae», «De administradoAdministrado imperioImperio», «De thematibusThematibus».

Την πρώτη όμως θέση ανάμεσα ανάμεσα στις εγκυκλοπαιδικές συνθέσεις του Πορφυρογέννητου, κατέχει η περίφημη ιστορική εγκυκλοπαίδεια απανθισμάτων από τους αρχαίους ιστορικούς, γνωστή κυρίως από την ονομασία

* Εκλογαί, γνωστό στην ξενόγλωσση βιβλιογραφία ως ''Excerpta''. Το έργο χωρίζοντανχωριζόταν σε 53 «υποθέσεις», από τις οποίες έχουν παραδοθεί μόνο 4 και όχι όλες πλήρεις, π.χ. «Περί γνωμών και επιβουλών», «Περί αρετής και κακίας».

Ως Αυτοκράτορας ήταν συνετός. Ενίσχυσε τους φτωχούς έναντι των πλουσίων φεουδαρχών, αποκαθιστώντας μιαμία καλή κοινωνική ισορροπία. Η γυναίκασύζυγός του Ελένη Λεκαπηνή ήταν από τους βασικούς του συμβούλους και τον επηρέαζε,· στάθηκε κοντά του σε όλες του τις διαμάχες με τον πατέρα της. Ήταν πολύ αγαπητός στο λαό, ο οποίος σεβόταν τόσο τη μόρφωση, όσο και τα παθήματά του από τους Λεκαπηνούς. Η διακυβέρνησή του σφραγίζει μιαμία σταθερά ανοδική πορεία της ισχύος της Αυτοκρατορίας, που ξεκίνησε από τον παππού του [[Βασίλειος Α΄|Βασίλειο Α΄]], ιδρυτή της δυναστείας των Μακεδόνων. Πέθανε από ανεξήγητη ασθένεια το [[959]].