|
==Βιογραφικά στοιχεία==
===Σπουδές===
Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1947. Αποφοίτησε από το Τμήμα Φυσικής του [[Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών|Πανεπιστημίου Αθηνών]] το 1969. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Αστροφυσική στο Πανεπιστήμιο του [[Μάντσεστερ]] στην [[Αγγλία]], απ' όπου έλαβε Μάστερ (M.Sc.) και Διδακτορικό (Ph.D.)<ref>{{Cite web|url=https://academictree.org/astronomy/peopleinfo.php?pid=781410|title=Astronomy Tree - Christos Goudis|website=academictree.org|accessdate=2020-04-19}}</ref> το 1972 και 1974 αντιστοίχως.
===Επαγγελματική πορεία===
Στη συνέχεια εργάστηκε ως ερευνητής στο ίδιο πανεπιστήμιο στην Αγγλία έως το 1979, και στο Ινστιτούτο Αστρονομίας [[μαξ Πλανκ|Max Planck]] της [[Χαϊδελβέργη|Χαϊδελβέργης]] στη [[Γερμανία]] έως το 1981. Εξελέγη Καθηγητής του [[Πανεπιστήμιο Πατρών|Πανεπιστημίου Πατρών]] το 1981, όπου υπηρετεί μέχρι σήμερα. Από το 2001 έως το 2011 διετέλεσε Διευθυντής του Ινστιτούτου Αστρονομίας και Αστροφυσικής και από το 2003 έως το 2011 υπήρξε Αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του [[Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών|Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών]]. Διετέλεσε Πρόεδρος του Τμήματος Φυσικής κατά τις διετίες 1985-1987 και 1987-1989. Υπήρξε ιδρυτής και Διευθυντής Σπουδών του Ελεύθερου Δημοτικού Πανεπιστημίου (ΕΛ.ΔΗ.ΠΑ) του Πειραιά (1987–1989). Διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. του [[Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Πάτρας|Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.) Πάτρας]] (1999-2002).
==Πολιτική ιδεολογία==
Από το 2006-07 τουλάχιστον, αντιστεκόμενος, κατά δήλωση του ιδίου, στον ''«τεχνολογικό νεοβαρβαρισμό και αμοραλιστικό οικονομισμό που δίκην πλημμυρίδος κατακλύζουν τη γη των προγόνων μας»''<ref>Χρίστος Γούδης, «Έλληνες», εκδ. Μέτρον, 2006</ref>, αν και παρέμεινε κομματικά ανένταχτος (ο ίδιος αυτοπροσδιορίζεται πολιτικά ως «αναρχοδεξιός»<ref>[http://www.elkosmos.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=452:--l----r-&catid=100:2008-10-17-07-36-05&Itemid=302 Χρίστος Γούδης, συνέντευξη στον Γιώργο Πισσαλίδη, «Ελεύθερος Κόσμος», 2-2-2009], ανακτήθηκε 9-8-2009</ref>), δραστηριοποιήθηκε εντονότερα στον ελληνοκεντρικό - εθνικιστικό πολιτικό χώρο<ref>[http://www.e-grammes.gr/article.php?id=2891 Χρήστος Χαρίτος, «Η ιδεολογία της Δεξιάς», «Ελεύθερος Κόσμος», 11-11-2007], αναδημ. «Ελληνικές Γραμμές», ανακτήθηκε 9-8-2009</ref>. Μετά τα βιβλία «Η Κουλτούρα της Δεξιάς» (2005) και «Οδός Ελλήνων» (2006), εξέδωσε την «Ανατομία της Δεξιάς» (2007) και το ιστορικό έργο «Ιστορία της Νεότερης Ελλάδας» (2007). Στις [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 2007|βουλευτικές εκλογές του 2007]] μετέσχεμετείχε ως υποψήφιος βουλευτής επικρατείας<ref>[http://www.naftemporiki.gr/election/story.asp?id=1404398 «Οι υποψήφιοι του ΛΑΟΣ σε όλη την Ελλάδα», «Η Ναυτεμπορική», 29-8-2007]</ref> και εκπρόσωπος τύπου<ref>[http://www.simerini.gr/?newsid35=8441&newspage35=385§ion=32 ''Σημερινή'' 24 Αυγούστου 2007]{{Dead link|date=Οκτώβριος 2019 }}, ανακτήθηκε 21-12-2008.</ref> του [[Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός|ΛΑ.Ο.Σ]].
Τον Δεκέμβριο του 2007 ίδρυσε το Ινστιτούτο Εθνικών και Κοινωνικών Μελετών «Ίων Δραγούμης»<ref>{{Cite web |url=http://www.iondragoumis.gr/ |title=Ινστιτούτο Εθνικών και Κοινωνικών Μελετών «Ίων Δραγούμης» |accessdate=2013-03-08 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20130308064233/http://www.iondragoumis.gr/ |archivedate=2013-03-08 |url-status=dead }}</ref>, ίδρυμα του οποίου κατέχει από τότε την θέση του προέδρου. Καταστατικός σκοπός του Ιδρύματος είναι ''«η συστηματική μελέτη, έρευνα και προβολή της Ελληνικής Ιστορίας, η ανάδειξη της τρισχιλιετούς συνέχειας του Ελληνικού Έθνους, η προβολή του Ελληνισμού μέσα από τις πολιτιστικές και ιστορικές του διαστάσεις, όπως και η προώθηση της αρμονικής συμβίωσης και συνεργασίας των εθνών (με την καλλιέργεια του αμοιβαίου σεβασμού της ιστορίας, των παραδόσεων, των ηθών και των εθίμων τους), η ανάδειξη των προσωπικοτήτων της νεότερης Ελληνικής ιστορίας και η συμβολή στην ποιοτική αναβάθμιση της πνευματικής και πολιτικής ζωής της Ελλάδος»<ref>Ινστιτούτο Εθνικών και Κοινωνικών Μελετών «Ίων Δραγούμης»'', [https://web.archive.org/web/20100119193357/http://www.iondragoumis.gr/iondragoumis-katastatiko.pdf Καταστατικό]</ref>. ▼
Όταν ο δήμαρχος Αθηναίων [[Γεώργιος Καμίνης|Γιώργος Καμίνης]], μετά τη δολοφονία του [[Μένης Κουμανταρέας|Μένη Κουμανταρέα]], έκανε πρόταση στο δημοτικό συμβούλιο να μετονομαστεί η Δημοτική Αγορά Κυψέλης, σε Δημοτική Αγορά Κυψέλης «Μένης Κουμανταρέας» προς τιμή του «αθηναϊστή» - και ενός από τους σπουδαιότερους της μεταπολεμικής γενιάς - συγγραφέα, ο Χρήστος Γούδης απάντησε : «Να φυτέψουμε και συκιές προς τιμήν του».
==Εργογραφία==
Στην επιστημονική του εργογραφία περιλαμβάνονται πάνω από ογδόντα επιστημονικές δημοσιεύσεις σε διεθνή περιοδικά της ειδικότητάς του, το σύγγραμμα «The Orion Complex: A Case Study of Interstellar Matter» (Reidel, 1982), δώδεκα πανεπιστημιακά συγγράμματα στο πεδίο της Αστροφυσικής και της Φυσικής, το έργο για το ευρύτερο κοινό «Κοσμικές Διαδρομές» (1991 και αναθεωρημένη έκδοση 2005), και σε συνεργασία με την Π.-Ε. Χριστοπούλου τα έργα «Περί Αστρολογίας» (1993) και «Οι Πρωτοπόροι της Επιστήμης και της Τεχνολογίας» (1997).
Γράφει και δημοσιεύει ποίηση από το 1968. Στην ποιητική του εργογραφία περιλαμβάνονται οι ποιητικές συλλογές «Μνήμες» (1988), «Λιγεία» (1988), «Ίσις» (1988), «Αλέξανδρος» (2000), «Ιερή Συνεύρεση» (2001), «Anahuac» (2001), «Παλίμψηστο» (2002), «Η Σελήνη των Νεκρών» (2005), «Έλληνες» (2006) και «Καινοφανή και Αστερόεντα» (2006).
Γνώστης επτά ξένων γλωσσών (αγγλικά, γερμανικά, ισπανικά, ρωσικά, γαλλικά, ιταλικά και πορτογαλικά), μετέφρασε, σχολίασε και παρουσίασε σε δίγλωσσες εκδόσεις τα μείζονα ποιητικά έργα του Federico Garcίa Lorca στο δίτομο έργο «Λόρκα: Ποιήματα της Ανδαλουσίας» (2003) και «Λόρκα: Ποιητής στη Νέα Υόρκη» (2005), όπως και ποιήματα Bρετανών ποιητών που δημοσιεύθηκαν στο αφιέρωμα που ο ίδιος επιμελήθηκε «Ποίηση και Αστρονομία» (2003).
Άλλο πεδίο ενασχολήσεως του Χρίστου Γούδη, μετά την αστροφυσική και την ποίηση, υπήρξε η πολιτική φιλοσοφία. Έχει συγγράψει τα έργα πολιτικής και κοινωνικής φιλοσοφίας «Η Κουλτούρα της Δεξιάς» (2005) και «Οδός Ελλήνων» (2006), όπως και περίπου διακόσια άρθρα στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο γύρω από θέματα επιστήμης, πολιτισμού και πολιτικής φιλοσοφίας, ενώ παράλληλα έχει επανειλημμένως αναπτύξει τις θέσεις και τις απόψεις του γύρω από μείζονα επιστημονικά, κοινωνικά και εθνικά θέματα σε ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές. Συνέβαλε, από το 1982 και μετά, στην διαμόρφωση της ιδεολογίας και της πολιτικής φιλοσοφίας της ευρύτερης φιλελεύθερης, εθνικής, και ελευθεριακής Δεξιάς, αλλά και της πολιτικής της στην Έρευνα, την Παιδεία και τον Πολιτισμό, μέσα από τις δραστηριότητές του σε think tanks της παράταξης, όπως το ΚΠΕΕ (Κέντρο Πολιτικής Έρευνας και Επιμόρφωσης), η ΚΙΠΑΕΑ (Κίνηση για τον Πολυμερή Αφοπλισμό, την Ελευθερία και την Ασφάλεια της Ευρώπης), η ΕΜΠΡΟΣ (Εταιρεία Μελέτης Προβλημάτων Συλλογικών), το ΙΠΟΜΕ (Ινστιτούτο Πολιτικών Μελετών), το Φιλελεύθερο Φόρουμ, το ΚΕΜΕΠΕ (Κέντρο Μελέτης Προβλημάτων του Ελληνισμού), και την θέση του ως Υπεύθυνου Ιδεολογίας και Πολιτικής στο ΙΔΚΚ (Ινστιτούτο Δημοκρατίας «Κωνσταντίνος Καραμανλής»).
▲Τον Δεκέμβριο του 2007 ίδρυσε το Ινστιτούτο Εθνικών και Κοινωνικών Μελετών «Ίων Δραγούμης»<ref>{{Cite web |url=http://www.iondragoumis.gr/ |title=Ινστιτούτο Εθνικών και Κοινωνικών Μελετών «Ίων Δραγούμης» |accessdate=2013-03-08 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20130308064233/http://www.iondragoumis.gr/ |archivedate=2013-03-08 |url-status=dead }}</ref>, ίδρυμα του οποίου κατέχει από τότε την θέση του προέδρου. Καταστατικός σκοπός του Ιδρύματος είναι '' «η συστηματική μελέτη, έρευνα και προβολή της Ελληνικής Ιστορίας, η ανάδειξη της τρισχιλιετούς συνέχειας του Ελληνικού Έθνους, η προβολή του Ελληνισμού μέσα από τις πολιτιστικές και ιστορικές του διαστάσεις, όπως και η προώθηση της αρμονικής συμβίωσης και συνεργασίας των εθνών (με την καλλιέργεια του αμοιβαίου σεβασμού της ιστορίας, των παραδόσεων, των ηθών και των εθίμων τους), η ανάδειξη των προσωπικοτήτων της νεότερης Ελληνικής ιστορίας και η συμβολή στην ποιοτική αναβάθμιση της πνευματικής και πολιτικής ζωής της Ελλάδος»<ref>Ινστιτούτο Εθνικών και Κοινωνικών Μελετών «Ίων Δραγούμης»'', [https://web.archive.org/web/20100119193357/http://www.iondragoumis.gr/iondragoumis-katastatiko.pdf Καταστατικό]</ref> .''
===Βιβλία===
*
* ''Aνάχουακ'', 2001
* ''Ιερή Συνεύρεση''
* ''Λόρκα - Ποιήματα της Aνδαλουσίας''
* ''Κοσμικές διαδρομές'', Εκδόσεις Εκάτη, 2005
* ''Η κουλτούρα της Δεξιάς'', Εκδόσεις Άγνωστο, 2005, ISBN 9608877601
* ''Οδός Ελλήνων'', Εκδόσεις Κάκτος, 2006, ISBN 9789603827061
* ''Ανατομία της Δεξιάς'', Εκδόσεις Κάκτος, 2007, ISBN 9789603827498
* ''Ιστορία της Νεότερης Ελλάδας'', Εκδόσεις Κάκτος, 2007, ISBN 9789603827573
==Παραπομπές==
|
