Μάρκελλος της Άγκυρας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Λίγα χρόνια μετά την Σύνοδο της Νίκαιας (το [[325]]) ο Μάρκελλος έγραψε ένα βιβλίο εναντίον του [[Αστέριος ο Καππαδόκης|Αστέριου του Σοφιστή]], μιας εξέχουσας προσωπικότητας στο κόμμα που υποστήριξε τον [[Άρειος|Άρειο]]. Από αυτό το βιβλίο σώθηκαν μόνο θραύσματα. Ο Μάρκελλος κατηγορήθηκε ότι υποστήριξε πως η [[Αγία Τριάδα|Τριάδα]] στη [[Θεός|Θεότητα]] δεν ήταν παρά μια προσωρινή διανομή. Σύμφωνα με τα θραύσματα που σώζονται, ο [[Θεός]] ήταν αρχικά ένα μόνο Όν (υπόσταση), αλλά κατά τη δημιουργία του σύμπαντος ο Λόγος βγήκε από τον [[Γιαχβέ|Πατέρα]] και ήταν στην ουσία η "Δραστηριότητα του Θεού στον κόσμο". Αυτός ο Λόγος έγινε ενσαρκωμένος στον [[Ιησούς Χριστός|Χριστό]] και έτσι αποτελούσε την Εικόνα του Θεού. Το [[Άγιο Πνεύμα]] εξελίχθηκε επίσης ως τρίτο Θείο Πρόσωπο από τον Πατέρα και από τον Χριστό σύμφωνα με το [https://www.bible.com/el/bible/173/JHN.20.22.TGV Κατά Ιωάννην 20:22]: «φύσηξε στα πρόσωπά τους και τους λέει: "Λάβετε Πνεύμα Άγιο".». Ωστόσο, κατά την ολοκλήρωση όλων των πραγμάτων, ο Χριστός θα επιστρέψει στον Πατέρα και η Θεότητα θα είναι και πάλι η απόλυτη ενότητα.<ref>{{Cite web|url=https://www.newadvent.org/cathen/09642a.htm|title=CATHOLIC ENCYCLOPEDIA: Marcellus of Ancyra|website=www.newadvent.org|accessdate=2020-10-22}}</ref>

 

 

Ο Μάρκελλος εκδιώχθηκε στην [[Βυζαντινή Κωνσταντινούπολη|Κωνσταντινούπολη]] το [[336]] σε συμβούλιο υπό την προεδρία του [[Ευσέβιος ο Νικομηδείας|Ευσέβιου της Νικομήδειας]], των Αρειανών και του [[Βασίλειος της Άγκυρας|Βασιλείου της Άγκυρας]] που διορίστηκε στη θέση του. Ο Μάρκελλος ζήτησε αποζημίωση στη [[Ρώμη]] από τον [[Πάπας Ιούλιος Α΄|Πάπα Ιούλιο Α´]], ο οποίος έγραψε στους επισκόπους που είχαν εκδώσει τον Μάρκελλο, υποστηρίζοντας ότι ο Μάρκελλος ήταν αθώος από τις κατηγορίες που άσκησαν εναντίον του. Η Σύνοδος της Σέρντικα (κέντρο της σημερινής [[Σόφια|Σόφιας]] της [[Βουλγαρία|Βουλγαρίας]]) (343) εξέτασε επισήμως το βιβλίο του και το κήρυξε απαλλαγμένο από [[αίρεση]]. Φαίνεται όμως ότι δεν είχε αποκατασταθεί όταν ο [[Κωνσταντίνος Β΄|Κωνσταντίνος Β']], που απειλήθηκε από τον αδερφό του με [[Πόλεμος|πόλεμο]], επέτρεψε την αποκατάσταση του Αθανασίου της Αλεξάνδρειας και του [[Αρχιεπίσκοπος Νέας Ρώμης Παύλος Α΄|Παύλου της Κωνσταντινούπολης]] στα ιερατικά τους αξιώματα το [[345]]. Ωστόσο, η [[Σύνοδος (εκκλησιαστική)|σύνοδος]] έκανε τον μαθητή του Μάρκελλου, Φωτεινό ({{Lang-en|''Photinus''}}), ο οποίος αργότερα δίδαξε μια παραλλαγή της θεολογίας του Μάρκελλου, επίσκοπο του [[Σίρμιο|Σίρμιου]].<ref>{{Cite web|url=https://www.sacred-texts.com/chr/ecf/202/2020068.htm|title=Church History, βιβλίο 2ο, κεφάλαιο 18|last=Scholasticus|first=Socrates|ημερομηνία=|website=www.sacred-texts.com|publisher=|archiveurl=|archivedate=|accessdate=2020-10-22|quote=But while there was yet an inseparable communion between the Western and Eastern churches, there sprang up another heresy at Sirmium, a city of Illyricum; for Photinus, who presided over the churches in that district, a native of the Lesser Galatia, and a disciple of that Marcellus who had been deposed, adopting his master’s sentiments, asserted that the Son of God was a mere man.}}</ref> Το [[344]], η [[Σύνοδοι της Αντιόχειας|Σύνοδος της Αντιόχειας]] [[Θρησκευτικές ποινές|αφόρισε]] τον Μάρκελλο πάλι και συνέταξε το [https://contramodalism.com/macrostich/ Μακρόστιχο] ({{Lang-en|''Macrostich''}}), ένα δόγμα που απαριθμούσε τις πεποιθήσεις και τις αντιρρήσεις τους στις διδασκαλίες του Μάρκελλου (μεταξύ άλλων).<ref>{{Cite book|title=The search for the Christian doctrine of God : the Arian controversy, 318-381|first=Richard Patrick Crosland|last=Hanson|publisher=Baker Academic|isbn=0-8010-3146-X|year=2005|edition=1η|location=Grand Rapids, Mich.|page=318-381|url=https://www.worldcat.org/oclc/63245620|id=63245620|quote=}}</ref>