Σχέσεις Ελλάδας και Τουρκίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι '''σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας''' χαρακτηρίζονται από εναλλασσόμενες περιόδους αμοιβαίας εχθρότητας και συμφιλίωσης από τότε που η Ελλάδα κέρδισε την ανεξαρτησία της από την [[Οθωμανική Αυτοκρατορία]] το [[Συνθήκη Κωνσταντινούπολης (1832)|1832]], μετά την [[Ελληνική Επανάσταση του 1821]]. Από τότε οι δύο χώρες έχουν αντιμετωπίσει η μία την άλλη σε τέσσερις μεγάλους πολέμους, τον [[Ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897|Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897]], τον [[Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος|Πρώτο Βαλκανικό Πόλεμο]] το 1912-1913, τον [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο]] (1914-1918) και τέλος τον [[Μικρασιατική εκστρατεία|Ελληνο-τουρκικό Πόλεμο των ετών 1919 - 1922]]. Με τον τερματισμό του τελευταίου ακολούθησε η [[Ελληνοτουρκική ανταλλαγή πληθυσμών του 1923|ανταλλαγή των πληθυσμών]] μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Και οι δύο χώρες εντάχθηκαν στο [[ΝΑΤΟ]] το 1952. Οι σχετικά καλές σχέσεις επιδεινώθηκαν και πάλι κατά τη δεκαετία του 1950, λόγω του [[Σεπτεμβριανά|πογκρόμ των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης το 1955]] , των απελάσεων των Ελλήνων από την Κωνσταντινούπολη το 1960, το [[Κυπριακό ζήτημα]], την [[τουρκική εισβολή στην Κύπρο]] το 1974  και τις μετέπειτα στρατιωτικές αντιπαραθέσεις σχετικά με τη διαφορά επάνω στο ζήτημα της κυριότητας ορισμένων νησιών του Αιγαίου. Μία περίοδος σχετικής εξομάλυνσης άρχισε μετά το 1999 με τη λεγόμενη <nowiki>''διπλωματία του σεισμού''</nowiki>, η οποία άλλαξε την αρνητική κατάσταση των προηγούμενων ετών. Τα τελευταία χρόνια (δεκαετία 2010) τα περιστατικά έντασης έχουν αυξηθεί και πάλι.{{πηγή}}