Ήβη Στάγκαλη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ προσθήκη φωτογραφίας |
|||
Γραμμή 7:
Η Ήβη Στάγκαλη ( 1922 Κωνσταντινούπολη -1999 Αθήνα) ήταν Ελληνίδα<ref name=":0" /> ζωγράφος, ιδρυτικό μέλος της τουρκικής πρωτοποριακής [[Ομάδα των Δέκα|Ομάδας των Δέκα]], γνωστής ως [[:tr:Onlar_Grubu|Onlar grubu]] (1947 – 1955).Το 1964 ως Ελληνίδα υπήκοος απελάθηκε από την Τουρκία μαζί με την κόρη της, ηλικίας ενός έτους, και ήρθε ως πρόσφυγας στην Ελλάδα. Πέρασε το υπόλοιπο της ζωής της στην Αθήνα.
=== Τα πρώτα χρόνια ===
Η Ήβη Στάγκαλη γεννήθηκε στις 29 Μαρτίου του 1922 στην Κωνσταντινούπολη. Γόνος αστικής οικογενείας , ήταν η μεγαλύτερη από τις δυο κόρες που απέκτησε ο Ιωάννης και η Μαρίκα Στάγκαλη. Η μητέρα της είχε οίκο μόδας ,“Salon” ''',''' και ο πατέρας της ήταν καθηγητής γυμναστικής. Μαζί με την αδελφή της Θάλεια, πέρασε ευτυχισμένα παιδικά χρόνια μέσα στο ήρεμο οικογενειακό περιβάλλον που διαταράχθηκε από τον πρόωρο θάνατο του πατέρα της, όταν η ίδια ήταν δεκατεσσάρων ετών.
Οι δυο αδελφές τη δεκαετία του 1930 πήγαν στο [[Ζάππειο Παρθεναγωγείο Κωνσταντινουπόλεως|Ζάππειο Παρθεναγωγείο]].
=== Σπουδές ===
Με στόχο τις σπουδές στη [[Σορβόννη]], καθ υπόδειξη του Γάλλου θείου τους Paul Martin, η Ήβη διέκοψε στη μέση τις σπουδές της στο [[Ζάππειο Παρθεναγωγείο Κωνσταντινουπόλεως|Ζάππειο]] για να τις ολοκληρώσει κάνοντας μαθήματα κατ οίκον με δυο Γάλλους καθηγητές . Έναν για τα θεωρητικά μαθήματα και έναν για μαθηματικά, φυσική – χημεία κτλ. Το όνειρο της οικογένειας όμως με την νεαρή Ήβη φοιτήτρια στη [[Σορβόννη]] δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ.
Η παρουσία του “ θείου Πωλ” στη ζωή της Ήβης Στάγκαλη, αντίθετα από τα σχέδια που είχε ο ίδιος για τη νεαρή ανιψιά του, καλλιέργησε εκείνο το έδαφος που χρειαζόταν η Ήβη προκειμένου να αναπτυχθεί η ανεξάρτητη προσωπικότητα της. Ο Paul Martin μαζί με τη σύζυγο του -αδελφή της μητέρας της Ήβης και της Θάλειας– ζούσε μαζί με την οικογένεια. Ήταν διευθυντής στην βιβλιοθήκη του γαλλικού προξενείου στην Τουρκία και καθώς δεν γνώριζε ελληνικά, στο σπίτι μιλούσαν γαλλικά. Η γνώση των γαλλικών ευνόησε τις πνευματικές αναζητήσεις της νεαρής Ήβης. Πέρασε την εφηβική της ηλικία στο σπίτι, “ κρυμμένη” στη βιβλιοθήκη του θείου της , και ήρθε σε επαφή με κείμενα που δεν ήταν εύκολο να βρεθούν εκείνη την εποχή στην Κωνσταντινούπολη. Η συστηματική ανάγνωση διεύρυνε τους πνευματικούς ορίζοντες της νεαρής Ήβης Στάγκαλη και την ώθησε έξω από τα πλαίσια της κοινότητας των Ρωμιών της Πόλης. Το 1942 κρυφά από την οικογένεια της αρχίζει να παρακολουθεί μαθήματα στην Ακαδημία Καλών Τεχνών ως ακροάτρια καθώς η ελληνική υπηκοότητα δεν της επιτρέπει να εγγραφεί κανονικά. Οι σπουδές της ολοκληρώθηκαν το 1949
=== Ομάδα των Δέκα ===
Πολύ νωρίς ο δάσκαλος της, [[:en:Bedri Rahmi Eyüboğlu|Bedri Rahmi Eyüboğlu]] , ένας από τους κορυφαίους Τούρκους ζωγράφους του 20<sup>ου</sup> αιώνα, την διακρίνει και το 1946 η Ήβη Στάγκαλη συμμετέχει ως ιδρυτικό μέλος στην [[Ομάδα των Δέκα|Oμάδα των Δέκα]] ([[:tr:Onlar Grubu|Onlar Grubu]]). Με αυτό τον τρόπο το όνομα της Ελληνίδας ζωγράφου, που δεν είχε δικαίωμα κανονικής εγγραφής στη σχολή της, λόγω ελληνικής υπηκοότητας και αργότερα, για τον ίδιο λόγο διώχθηκε από τη χώρα που αναγνώριζε ως δική της, συνδέθηκε με την Ιστορία της σύγχρονης τουρκικής ζωγραφικής, καθώς οι [[:tr:Onlar Grubu|Onlar]] αποτελούν έναν από τους σημαντικότερους σταθμούς της. Στόχος της ομάδας των Δέκα ήταν, διατηρώντας την επαφή με την παράδοση και πατώντας πάνω στην παράδοση να εντάξουν τη σύγχρονη ζωγραφική της Τουρκίας στα μεγάλα ρεύματα της Δύσης. Στην πρώτη έκθεση της ομάδας που έγινε στην τραπεζαρία της Ακαδημίας, στην είσοδο αναρτήθηκαν εκατέρωθεν ένα έργο τουρκικής λαϊκής τέχνης και ένα έργο του [[Δομήνικος Θεοτοκόπουλος|El Greco]], ύψους το καθένα δυο μέτρων. Με αυτόν τον συμβολισμό, οι [[:tr:Onlar Grubu|Onlar]] ήθελαν να δώσουν το στίγμα των καταστατικών αρχών της ομάδας τους.
=== Έργο ===
Η ΄Ηβη Στάγκαλη από το 1947 μαζί με τους [[:tr:Onlar Grubu|Onlar]] και αργότερα ως βοηθός του [[:en:Bedri Rahmi Eyüboğlu|Bedri Rahmi]] συμμετέχει σε εκθέσεις στην Τουρκία και την Ευρώπη. Παράλληλα κάνει εικονογραφήσεις βιβλίων ([[Τζακ Λόντον]], [[Ζακ Πρεβέρ]] κ.α.). Το 1947 γίνεται η πρώτη αγορά έργου της από την [[:en:Ziraat Bank|Ziraat bankası]] (Αγροτική τράπεζα). Το 1955 συμμετέχει στην πρώτη έκθεση εκτός της [[Ομάδα των Δέκα|Ομάδας των Δέκα]]. Το επόμενο έτος παίρνει μέρος στη συλλογική έκθεση του τουρκογερμανικού συνδέσμου στην Άγκυρα. Στην πρώτη Διεθνή έκθεση το 1958 στις Βρυξέλλες είναι υπεύθυνη του τουρκικού περιπτέρου. Το ίδιο έτος μένει για ένα μήνα στο Παρίσι κάνοντας αιματηρές οικονομίες προκειμένου να παρατείνει τη διαμονή της.
Γραμμή 21 ⟶ 27 :
Το 1963 γεννιέται η κόρη της Μάγια. Το 1964 ως Ελληνίδα υπήκοος απελάθηκε από την Τουρκία μαζί με την κόρη της, ηλικίας ενός έτους, και ήρθε ως πρόσφυγας στην Ελλάδα. Πέρασε το υπόλοιπο της ζωής της στην Αθήνα Το 1964 Τούρκοι καλλιτέχνες και διανοούμενοι συγκεντρώνουν -δίχως αποτέλεσμα - υπογραφές προκειμένου να μην απελαθεί η Στάγκαλη.
=== Στην Αθήνα ===
Τον Οκτώβριο έρχεται με την κόρη της στην Αθήνα. Φέρνει μαζί της έργα μικρού μεγέθους, τα μεγάλα τα αφήνει στο σταθμό τρένου του [[:en:Sirkeci railway station|Sirkeci]] με προορισμό την Αθήνα. Τα έργα της δεν έφτασαν ποτέ και μέχρι σήμερα αγνοούνται. Τον πρώτο καιρό πίστευε ότι θα τα καταφέρει να επιστρέψει στην Τουρκία και να συνεχίσει τη ζωή της εκεί. Την απογοήτευση την διαδέχτηκε βαριάς μορφής κατάθλιψη. Έκανε ελάχιστα έργα και σταδιακά σταμάτησε να ζωγραφίζει. Έζησε σε κατάσταση οικονομικής δυσχέρειας. Για μικρό διάστημα παρέδιδε μαθήματα γαλλικών και έκανε εργασίες βιοποριστικού χαρακτήρα που εξασφάλιζαν τα στοιχειώδη. Πέθανε από λευχαιμία στις 27 Αυγούστου του 1999.
| |||