Βικιπαίδεια

Γαλλική λογοτεχνία του 19ου αιώνα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Γραμμή 104:
Ο [[Σταντάλ]] θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους Γάλλους λογοτέχνες του 19ου αιώνα, και ορισμένα μυθιστορήματά του, όπως [[Το Κόκκινο και το Μαύρο|το ''Κόκκινο και το Μαύρο'']] (1830) και ''[[Το Μοναστήρι της Πάρμας]]'', (1839) συγκαταλέγονται ανάμεσα στα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Άλλα έργα του το ''Περί έρωτος'' (De l'amour,1822), ''το'' ημιτελές ''[[Λυσιέν Λεβέν]]'' (1835). Ο Σταντάλ κινήθηκε μεταξύ του ρομαντισμού και του ρεαλισμού και το έργο του χαρακτηρίζεται από λεπτή ψυχολογική ανάλυση.
 
Ο [[Ονορέ ντε Μπαλζάκ]] ήταν ένας από τους σημαντικότερους μυθιστοριογράφους όλων των εποχών, θεμελιωτής του [[Ρεαλισμός (λογοτεχνία)|ρεαλιστικού μυθιστορήματος]], συγγραφέας με τεράστιο έργο που αργότερασυγκέντρωσε έγινεστην γνωστό''[[Η ωςΑνθρώπινη κωμωδία|'''Η''' '''Ανθρώπινη Κωμωδίακωμωδία''']]'' μια συλλογή που περιλαμβάνει κατανεμημένα σε τρία θέματα τα 91 μυθιστορήματα, μύθους και διηγήματα που έγραψε από το 1829 έως το 1848. Το σημαντικότερο θέμα είναι οι '''''Μελέτες των ηθών''.''' Εκεί περιλαμβάνονται οι «σκηνές της ιδιωτικής ζωής» με χαρακτηριστικά έργα την ''Τριαντάχρονη γυναίκα'' (La femme de trente ans,1834) και το ''Συμβόλαιο γάμου'' ( Le Contrat de marriage, 1835), οι «σκηνές της επαρχιακής ζωής»: ''Ο Παπάς της Τουρ'' (Le Curé de Tours,1832) και ''[[Ευγενία Γκραντέ]] (Eugenie Grandé;'' 1833) , οι "«σκηνές της παρισινής ζωής"»: ''Καίσαρ Μπιροττώ'' (Cesar Birotteau,1837), ''[[Η εξαδέλφη Μπέτυ]]'' (La Cousine Betty), ''Μεγαλεία και δυστυχίες των εταιρώνκουρτιζάνων'', (''Splendeurs et misères des courtisanes,''1847), οι «σκηνές της πολιτικής ζωής»: ''Μια σκοτεινή υπόθεση'' (Une tenebreuse affaire, 1841) ), οι "σκηνές της στρατιωτικής ζωής": ''[[Οι Σουάνοι]]'' (Les Chouans, 1829) και οι «σκηνές της ζωήςεπαρχιακής στην εξοχήζωής» : ''[[Χαμένες ψευδαισθήσεις]] (1837-1843), Ο γιατρός της εξοχής'' (Le Medecin de campagne, 1833). Ο δεύτερος κύκλος είναι οι '''Φιλοσοφικές μελέτες:''' ''[[Το δέρμα της λύπης|Το μαγικό δέρμα]]'' (La peau de chagrin,1831), ''[[Λουί Λαμπέρ]]'', (Louis Lambert,1832) , ''Το άγνωστο αριστούργημα'', (Le chef-d’ oeuvre inconnu, 1831), αυτά τα τελευταία έργα πουτου φέρνουν περισσότερο στη φαντασία και στον μυστικισμό παρά στον ρεαλισμό. Ο τρίτος κύκλος είναι οι '''''Αναλυτικές μελέτες''''' (σειρά δοκιμίων με τίτλο ''Η φυσιολογία του γάμου'', έργο σατιρικό και χιουμοριστικό με θέμα τη συζυγική απιστία, ''Πραγματεία περί των νεώτερων διεγερτικών (Traité des excitants modernes'').
 
Τα έργα της [[Γεωργία Σάνδη|Ζωρζ Σάντ]] (Consuelo - 1842, ''Η λίμνη του διαβόλου'' (La Mare au devil - 1846), μυθιστόρημα αγροτικής ηθογραφίας, "μια ταπεινή ιστορία, με φόντο τις φτωχές αγροτικές περιοχές που διέτρεχα κάθε μέρα" <ref>Γεωργία Σάνδη, από τον Πρόλογο του 1851</ref> Η μικρή Φαντέτ (La Petite Fadette - 1849), επίσης αγροτικό μυθιστόρημα εμπνευσμένο από τη ζωή της στο πατρικό κτήμα.
 
Η επόμενη γενιά θα ενισχύσει αυτή την ρεαλιστική προσέγγιση κυρίως με τον [[Γκυστάβ Φλωμπέρ]], που είχε πάντα σαν βάση την έρευνα και την παρατήρηση. Στο έργο του περιλαμβάνονται δύο αριστουργήματα που χαρακτηρίζονται από την τελειότητα του ύφους και την απαισιόδοξη ειρωνεία: η ''[[Μαντάμ Μποβαρύ]]'' (Madame Bovary,1857) και η ''Αισθηματική αγωγή'' (L’Éducation sentimentale,1869). Ο «μαθητής» του, [[Γκυ ντε Μωπασσάν]], ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης του διηγήματος, έγραψε επίσης μυθιστορήματα δίνοντας προσοχή στην εμβάθυνση των ψυχολογικών και κοινωνιολογικών παρατηρήσεων: ''μια Ζωή'' ( une Vie,1883) και ιδιαίτερα ''ο Φιλαράκος'' (Bel-Ami,1885).
 
Πολλοί συγγραφείς συμμετέχουν επίσης στη μυθιστορηματική δημιουργία το δεύτερο μισό του αιώνα. [[Αλφόνς Ντωντέ]]: ''Οι θαυμαστές περιπέτειες του Ταρταρέν ντε Ταρασκόν'', (Aventures prodigieuses de Tartarin de Tarascon 1872)<ref group="Σημ.">Ελληνική μετάφραση Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη ως ''Ταρταρίνος ο εκ Ταρασκώνος,'' εκδόσεις«ΕΣΤΙΑ».</ref> και ο σοσιαλιστής επαναστάτης Ζυλ Βαλέ<ref>[https://www.rassias.gr/1087valles.html Ζυλ Βαλέ]</ref> :''Το παιδί (''L'Enfant, 1879). Ο [[Ιούλιος Βερν]], ιδιαίτερα γνωστός για τα περιπετειώδη μυθιστορήματά του και τη βαθιά επιρροή του στο λογοτεχνικό είδος της [[Επιστημονική φαντασία|επιστημονικής φαντασίας]] . Έργα του: ''[[Ταξίδι στο κέντρο της Γης]]'' (Voyage au centre de la Terre, 1864), [[Από τη Γη στη Σελήνη]] (De la Terre à la Lune, 1865), ''[[Πέντε εβδομάδες με αερόστατο]]'' (Cinq semaines en ballon, 1863) . Έγραψε ταξιδιωτικές ιστορίες που διαδραματίζονται σε θάλασσες, σε στεριές και στον αέρα, προβλέποντας μερικά από τα σύγχρονα κατορθώματα του ανθρώπου. Τα μυθιστορήματά του μεταφράστηκαν σχεδόν σε όλες τις γλώσσες του κόσμου και διαβάζονται μέχρι σήμερα.
Γραμμή 116:
Ο [https://www.biblionet.gr/προσωπο?personid=5880 Ζωρζ Ονέ] έγραψε μια σειρά μυθιστορημάτων με τίτλο ''Αγώνες ζωής'' (Batailles de vie), πιο γνωστά από τα οποία είναι ο ''Σέργιος Πανίν'' (Serge Panine,1881), ''ο Αρχισηδηρουργός'' (Le Maître de forges, 1882), ''η κόμισα Σάρα'' (La Comtesse Sarah, 1883) και πολλά άλλα. Πολλά από τα μυθιστορήματά του προσαρμόστηκαν στο θέατρο. Γνώρισε μεγάλη επιτυχία και τα έργα του ήταν πολύ δημοφιλή αλλά έγινε αποδέκτης αυστηρής κριτικής κυρίως για τη ροπή του προς τον εύκολο συναισθηματισμό.
 
Ο [[Ανρί Μυρζέ]] έγραψε τις ''[[Σκηνές απότης τημποέμικης μποέμικη ζωήζωής]]'' (Scecnes de la vie de Bohème, 1845), όπου περιγράφει τη ζωή των φτωχών, αντισυμβατικών καλλιτεχνών του Παρισιού που ζούσαν ενάντια στους κανόνες και τις κοινωνικές συμβάσεις, μυθιστόρημα στο οποίο βασίστηκε η όπερα του [[Τζάκομο Πουτσίνι|Πουτσίνι]] "La[[Λα Bohème"Μποέμ (Πουτσίνι)|''Λα Μποέμ'']].
 
=== Το νατουραλιστικό μυθιστόρημα ===
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Γαλλική_λογοτεχνία_του_19ου_αιώνα"