Ιστοχημεία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η ιστοχημική [[χρωστική|χρώση]] εφαρμόζεται ευρύτατα στη διάγνωση ανώμαλων κυττάρων, όπως αυτών που βρίσκονται σε κακοήθεις όγκους. Ειδικοί μοριακοί σημαντήρες είναι χαρακτηριστικοί συγκεκριμένων κυτταρικών γεγονότων, όπως ο πολλαπλασιασμός ή ο κυτταρικός θάνατος δια [[Απόπτωση|αποπτώσεως]]).<ref>{{Cite journal|last=Whiteside|first=G|last2=Munglani|first2=R|date=1998|title=TUNEL, Hoechst and immunohistochemistry triple-labelling: an improved method for detection of apoptosis in tissue sections—an update|url=http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1385299X98000208|journal=Brain Research Protocols|volume=3|pages=52–53}}</ref> Η ανοσοϊστοχημεία χρησιμοποιείται επίσης πολύ στη βασική έρευνα, για την κατανόηση της κατανομής και του εντοπισμού των βιοσημαντήρων και διαφορετικά εκφραζόμενων πρωτεϊνών σε διαφορετικά μέρη ενός ιστού.

Η οπτικοποίηση μιας αλληλεπιδράσεως αντισώματος-αντιγόνου μπορεί να επιτευχθεί με διαφορετικούς τρόπους. Στον πλέον συνηθισμένο, ένα αντίσωμα συζεύγνυται με ένα ένζυμο, όπως η [[υπεροξειδάση]], που μπορεί να καταλύσει μία αντίδραση η οποία παράγει [[χρωστική]]. Εναλλακτικά, το αντίσωμα μπορεί επίσης να προσδεθεί σε ένα [[φθορισμοφόρο]], όπως η [[φθοροσκεΐνη]] ή η [[ροδαμίνη]], τεχνική η οποία ονομάζεται ([[ανοσοφθορισμός]] (''immunofluorescence'').