Πλατεία Μιαούλη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ ανδριάντας |
ανδριάντας |
||
Γραμμή 12:
Τον Οκτώβριο του 1862, οι κάτοικοι του νησιού πληροφορήθηκαν στην πλατεία την έξωση του Όθωνα και λίγες ημέρες αργότερα (15 Οκτωβρίου), η πλατεία μετονομάστηκε σε «Πλατεία Λεωτσάκου» προς τιμήν του [[Νικόλαος Λεωτσάκος|Νικόλαου Λεωτσάκου]], διοικητή μικρού σχετικά στρατιωτικού τμήματος της Σύρου, ο οποίος στις 28 Φεβρουαρίου 1862 τέθηκε επικεφαλής της στρατιωτικής φρουράς της Ερμούπολης που επιχείρησε να απελευθερώσει τους πολιτικούς κρατούμενους στην [[Κύθνος|Κύθνο]]. Στην αποτυχημένη εκείνη εκστρατεία (γνωστή και ως [[Κυθνιακά]]), ο Λεωτσάκος σκοτώθηκε μαζί με τον αξιωματικό [[Περικλής Μωραϊτίνης|Μωραϊτίνη]] και τον φοιτητή Σκαρβέλη.
Ακολούθησε το χτίσιμο της Λέσχης το 1863. Το 1868, το μεσαίο τμήμα της πλατείας απέκτησε λιθόστρωτο δάπεδο από μάρμαρα [[Τήνος|Τήνου]], ενώ το 1870 συμπληρώθηκε η πλακόστρωση και των υπόλοιπων τμημάτων. Το 1876, θεμελιώθηκε το δημαρχείο και η πλατεία άρχισε να παίρνει τη σημερινή της μορφή. Το 1889, έγιναν τα αποκαλυπτήρια του
Γρήγορα η πλατεία έγινε ο τόπος συγκέντρωσης των κατοίκων της πόλης. Το 1912, πλήθος κόσμου υποδέχτηκε τον [[Ελευθέριος Βενιζέλος|Ελευθέριο Βενιζέλο]], ενώ το 1917 αποδοκιμάστηκε έντονα ο [[Κωνσταντίνος Α΄ της Ελλάδας|Βασιλιάς Κωνσταντίνος]].
| |||