Πόντιος Πιλάτος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Πόντιος Πιλάτος''' (Pontius Pilate, λατινικά : ''Pontius Pīlātus)'' ήταν ο πέμπτος επίτροπος (de facto [[Έπαρχος (ρωμαϊκή εποχή)|έπαρχος]]) της [[Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|ρωμαϊκής]] επαρχίας της [[Ιουδαία|Ιουδαίας]], υπηρετώντας υπό τον αυτοκράτορα Τιβέριο από το [[26]] έως το [[36]].<ref>Ρόπς Ν.'' Η καθημερινή ζωή στην Παλαιστίνη στους χρόνους του Ιησού. Χρονολογικός Πίνακας από την ανάρρηση του Ηρώδη ως την πτώση της Ιερουσαλήμ. ''σελ 530-531</ref> Είναι περισσότερο γνωστός σήμερα επειδή το όνομά του συνδέθηκε με τηντη δίκη και την σταύρωση του [[Ιησούς Χριστός|Ιησού Χριστού]].

Οι ιστορικές πηγές για τηντη ζωή του Πιλάτου αφορούν μια επιγραφή που είναι γνωστή ως Πέτρα του Πιλάτου, η οποία επιβεβαιώνει την ιστορικότητά του και καθιερώνει τον τίτλο του ως [[Έπαρχος (ρωμαϊκή εποχή)|επάρχου]] ; μια σύντομη αναφορά από τον ΤακιτοΤάκιτο ; τον Φίλωνα από την Αλεξάνδρια ; τον Ιώσηπο Φλάβιο ; τα τέσσερα ευαγγέλια ; τις Πράξεις των Αποστόλων ; την Πρώτη Επιστολή στον Τιμόθεο ; το Ευαγγέλιο του Νικόδημου ; το Ευαγγέλιο του Μάρκου ; και άλλα αποκρυφιστικά έργα. Με βάση αυτές τις πηγές, εμφανίζεται ότι ο Πιλάτος ήταν απόγονος της οικογένειας Pontii και ότι διαδέχτηκε τον Βαλέριο Γράτο ως επίτροπος της Ιουδαίας το 26 μΧ. Κάποτε προσέβαλε τις θρησκευτικές ευαισθησίες του λαού του, φτάνοντας σε σκληρή κριτική από τον Φίλωνα, και πολλές δεκαετίες αργότερα από τον Ιώσηπο. Σύμφωνα με τον Ιώσηπο, ο οποίος έγραψε γύρω στο 93 μ.Χ. σχετικά με τα γεγονότα, ο Πιλάτος εκθρονίστηκε και στάλθηκε στηνστη Ρώμη από τον Lucius Vitellius, μετά την σκληρή κριτική που άσκησε απέναντι στην εξέγερση ενός Σαμαρείτη, φτάνοντας εκεί αμέσως μετά από τον θάνατο του Τιβέριου ο οποίος έγινε στις 16 Μαρτίου του 37 μ.Χ. Ο Πιλάτος αντικαταστάθηκε από τον Μάρκελλο.

Και στα τέσσερα Ευαγγέλια, ο Πιλάτος προσπαθεί να επηρεάσει το πλήθος απέναντι στον Ιησού ώστε να απαλλαγεί από την τελική εκτέλεση και συναινεί μόνο όταν το πλήθος αρνείται να υποχωρήσει. Επιδιώκει να αποφύγει την προσωπική ευθύνη για τον θάνατο του Ιησού. Στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου, ο Πιλάτος πλένει τα χέρια του για να δείξει ότι δεν είναι υπεύθυνος για την εκτέλεση του Ιησού και ότι τον στέλνει απρόθυμα στον θάνατο. Στο Ευαγγέλιο του Μάρκου, όπου ο Ιησούς απεικονίζεται ως αθώος στο σχέδιο απέναντι στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ο Πιλάτος απεικονίζεται ως απρόθυμος να τον εκτελέσει. Στο Ευαγγέλιο του Λουκά, ο Πιλάτος δεν συμφωνεί στο ότι ο Ιησούς συνομωτούσε κατά της Ρώμης και επιπλέον ο Ηρώδης Αντύπας, τέτραρχος της Γαλιλαίας, δεν βρίσκει τίποτα προδοτικό στις ενέργειες του Ιησού. Στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη, ο Πιλάτος δηλώνει ότι "δεν βρίσκω καμιά ενοχή σε Αυτόν [τον Ιησού]" και ζητά από τους Εβραίους να ελευθερώσει τον Ιησού από τηντη φυλακή.

Η μόνη αρχαιολογική απόδειξη που επιβεβαιώνει την ύπαρξη του Πιλάτου είναι η λατινική επιγραφή που βρέθηκε σε έναν ασβεστόλιθο και αφορούσε τα λόγια του Πιλάτου προς τον Τιβέριο. Το τεχνητούργημα, γνωστό και ως Πέτρα του Πιλάτου<ref name=":0">{{Cite web|url=http://www.kchanson.com/ANCDOCS/latin/pilate.html|title=Pilate Inscription|website=www.kchanson.com|accessdate=2020-04-09}}</ref>, ανακαλύφθηκε το 1961 από μια αρχαιολογική ομάδα με επικεφαλής τον Αντόνιο Φρόβα. Βρέθηκε στο εσωτερικό μιας σκάλας, σε μια ημικυκλική δομή, πίσω από το κτίριο ενός ρωμαϊκού θεάτρου στην Καισάρεια, την πόλη που χρησίμευε ως διοικητικό κέντρο της Ρώμης στην επαρχία της Ιουδαίας. Οι Ρωμαίοι διοικητές είχαν ως έδρα τους την Καισάρεια και επισκέπτονταν μόνο την Ιερουσαλήμ σε ειδικές περιστάσεις ή σε περιόδους αναταραχών. Το τεχνητούργημα του Πιλάτου αποτελεί κομμάτωνκομμάτι των επιγραφών ενός κτιρίου, πιθανότατα ενός ναού, που κατασκευάστηκε ενδεχομένως προς τιμήν του αυτοκράτορα Τιβέριου και χρονολογείται από το 26-36 μ.Χ. Η αφιέρωση δηλώνει ότι ο Πιλάτος ήταν έπαρχος της Ιουδαίας. Οι πρώτοι κυβερνήτες της Ιουδαίας ήταν έπαρχοι, ξεκινώντας από τον Cuspius Fadus το 44 μ.Χ. Αυτό το τεχνητούργημα σήμερα στεγάζεται στο Μουσείο του Ισραήλ στην Ιερουσαλήμ, ενώ ένα αντίγραφό του βρίσκεται στην Καισάρεια.

Για την καταγωγή του Πιλάτου δεν γνωρίζουμε πολλά πράγματα. Καταγόταν από οικογένεια ευγενών ωστόσο κανένας δεν μπορεί να την προσδιορίσει με σιγουριά. Υπάρχουν εκδοχές που αναφέρουν ότι το όνομά του προέρχεται από τηντη σύντμηση της λέξης "''Pilaetus''" που χρησιμοποιείτο για να χαρακτηρίσει κάποιον που ήταν απελεύθερος.<ref>Ρόπς Ν.'' Η καθημερινή ζωή στην Παλαιστίνη στους χρόνους του Ιησού. Κεφ 3. Το πολιτικό πλαίσιο. 5. Οι κληρονόμοι του Ηρώδη και οι επίτροποι.''σελ 83.</ref>

Κάποιες άλλες εκδοχές υποστηρίζουν ότι καταγόταν από Ρωμαίο αξιωματικό επειδή το όνομά του προέρχεται από τη λέξη "''pilus''" δηλαδή "''πίλος''". Ο "''πίλος''" ("''pilum''") ήταν το βαρύ ακόντιο (''hasta velitaris, γρόσφος'') που χρησιμοποιούσαν από την εποχή της Δημοκρατίας<ref>ΣΕΚΟΥΝΤΑ Ν.-ΝΟΡΘΓΟΥΝΤ Σ.-ΧΟΥΚ Ρ.''Οι πρώτοι ρωμαϊκοί στρατοί.''σελ. 41.</ref> οι ατελώς εξοπλισμένοι γροσφομάχοι που άνοιγαν τις εχθροπραξίες και οι λεγεωνάριοι της πρώτης γραμμής (οι νεαροί άστατοι)<ref>Ιστορία του Ελληνικού Έθνους.''Τομ.Ε Ελληνιστικοι Χρόνοι.Η Ρώμη κατά τα τέλη του 3ου αι.π.Χ. Στρατός και στόλος.''σελ. 24.</ref> για να κλονίσουν την παράταξη των αντιπάλων τους. Αργότερα, την εποχή της Ηγεμονίας που στις λεγεώνες υπήρχαν πολλοί εκατόνταρχοι, ο "''πίλος''" έγινε διακριτικό βαθμού, ο εκατόνταρχος που ονομαζόταν "''πρώτος πίλος''"(''primus pilus'') ήταν ο εκατόνταρχος της α΄ εκατονταρχίας της α΄ κοορτίδος δηλαδή ο ανώτερος ανάμεσα στους 60 που υπήρχαν στηνστη λεγεώνα.<ref>Ιστορία του Ελληνικού Έθνους.''Τομ ΣΤ. Ο ΡΩΜΑΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΕΩΣ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΣΕΒΗΡΩΝ. Είδη στρατιωτικών σωμάτων.Λεγεώνες.''σελ. 62</ref>

Τέλος μια τρίτη εκδοχή υποστηρίζει ότι ήταν γιος του στρατηγού Μάρκου Πόντιου που είχε συμμετάσχει υπό τις διαταγές του συνεργάτη του [[Οκταβιανός Αύγουστος |Αυγούστου]] [[Μάρκος Βιψάνιος Αγρίππας|Μάρκου Ουϊψάνιου Αγρίππα]] στον Κανταβρίκο πόλεμο, ότι ήταν φίλος του αδικοχαμένου [[Γερμανικός| Γερμανικού]] και ότι η γυναίκα του (Κλαύδια Πρόκουλα) ήταν κόρη της ακόλαστης θυγατέρας του Αυγούστου Ιουλίας, γεγονός που θα μπορούσε να εξηγήσει τόσο την σταδιοδρομία του όσο και την παρουσία της συζύγου του στην Ιουδαία<ref>Ρόπς Ν.'' Η καθημερινή ζωή στην Παλαιστίνη στους χρόνους του Ιησού. Κεφ 3. Το πολιτικό πλαίσιο. 5.Οι κληρονόμοι του Ηρώδη και οι επίτροποι.'' σελ. 83.</ref>.

Η [[Ρωμαίοι επίτροποι στην Ιουδαία# Οι πρώτοι Ρωμαίοι επίτροποι| διακυβέρνηση]] του Πιλάτου στην Ιουδαία ήταν σκληρή και προκλητική τόσο απέναντι στις ιουδαϊκές αρχές όσο και απέναντι στον ιουδαϊκό λαό. Όταν κάποια στιγμή οι [[Ιουδαία (ρωμαϊκή επαρχία)#Ο τερματισμός της ρωμαϊκής αρχής στην Ιουδαία|βιαιοπραγίες ξεπέρασαν τα όρια]], ο Πιλάτος ανακλήθηκε στη [[Ρώμη]] και εξορίστηκε.

Οι βασικές αρμοδιότητες του επίτροπου και του έπαρχου ήταν στρατιωτικής φύσεως αλλά ως εκπρόσωποι της αυτοκρατορίας ήταν υπεύθυνοι για τηντη συλλογή των φόρων και είχαν περιορισμένες δικαστικές αρμοδιότητες. Άλλες διοικητικές αρμοδιότητες βρίσκονταν στα χέρια των τοπικών αρχόντων, όπως ήταν τα δημοτικά συμβούλια ή οι δημοτικές κυβερνήσεις. Ωστόσο η εξουσία που κατείχε ο Ανώτερος Ιερέας εξασκούνταν από την ρωμαϊκή αποικία της Συρίας ή από τον επίτροπο της Ιουδαίας την εποχή του Πιλάτου και μέχρι το 41 μ.Χ. Για παράδειγμα, ο Καιάφας έγινε Ανώτερος Ιερέας στον Ναό του Ηρώδη από τον επίτροπο Βαλέριο Γράτο και τον διαδέχτηκε ο Σύριος Lucius Vitellius. Ο Πιλάτος κατοικούσε στην Καισάρεια αλλά ταξίδευε σε όλη την επαρχία, κυρίως στην Ιερουσαλήμ, ώστε να εξασκήσει τα καθήκοντά του. Κατά την διάρκεια του Passover, μιας γιορτής βαθιάς εθνικής και θρησκευτικής σημασίας για τους Ιουδαίους, ο Πιλάτος, ως κυβερνήτης ή έπαρχος, ήταν αναμενόμενο ότι θα βρισκόταν στην Ιερουσαλήμ για να διατηρήσει την τάξη. Δεν θα γινόταν ορατός από τα πλήθη των προσκυνητών εξαιτίας της βαθιάς ευαισθησίας του εβραϊκού λαού απέναντι στην ιδιότητα αυτού του τελευταίου ως ρωμαϊκής επαρχίας.

Υπάρχουν πολλοί μύθοι στηνστη λαογραφία της Γερμανίας σχετικά με τον Πιλάτο, κυρίως για την γέννησή του, σύμφωνα με τους οποίους ο Πιλάτος γεννήθηκε στην πόλη Forchheim ή στο μικρό χωριό Hausen. Ο θάνατός του δραματοποιήθηκε σε μια μεσαιωνική παράσταση μυστηρίου από τον Cornwall, που είχε τον τίτλο ''Ordinalia''.

Το νησί της Ponza στηνστη Νάπολη της Ιταλίας πιστεύεται ότι πήρε το όνομά του από τον Πόντιο Πιλάτο ; η οικογένειά του έχτισε εκεί σπηλιές που πήραν το όνομά του.

Θεατρικές παραστάσεις και ταινίες που ασχολούνται με τηντη ζωή του Ιησού Χριστού συχνά περιλαμβάνουν και τον χαρακτήρα του Πόντιου Πιλάτου λόγω του κεντρικού ρόλου που διαδραμάτισε κατά τις τελευταίες ημέρες της ζωής του Ιησού. Οι συγγραφείς έχουν βρει ποικίλους λόγους που κάνουν τον Πιλάτο κεντρικό χαρακτήρα και συμπληρώνουν κάποιες λεπτομέρειες από τηντη ζωή του. Ο Πιλάτος έχει ενσαρκωθεί με διαφορετικούς τρόπους :

# Ένας άνδρας ο οποίος λησμονεί τηντη σημαντικότητα του Γαλιλαίου τον οποίο καταδικάζει σε θάνατο.