Σοφία Αντωνιάδη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 7:
Επέστρεψε στην [[Ελλάδα]] και το 1922, εξέδωσε το «Θυσία του Αβραάμ», ενώ την περίοδο 1924-1926 έδωσε σειρά διαλέξεων σχετικά με τη νεοελληνική λογοτεχνία στην [[Επαγγελματική Σχολή Θεάτρου]]. Το 1930, υπό την επίβλεψη του [[Ουμπέρ Περνό]] (''Hubert Pernot''), καθηγητή του Πανεπιστημίου του Παρισιού, απέκτησε το [[διδακτορικό δίπλωμα|διδακτορικό της δίπλωμα]] με την διατριβή « L' Ėvangile de Luc. Esquisse de grammaire et de style » (''Το Ευαγγέλιο κατά Λουκά''), καθώς και τη συνοδευτική διατριβή « Pascal traducteur de la Bible » (''Ο Πασκάλ ως μεταφραστής της Βίβλου'').<ref name="M269"/>
 
Το 1935, σε ηλικία 35 ετών, εξελέγη έκτακτη καθηγήτρια παλαιοχριστιανικής, μεσαιωνικής και νεοελληνικής γλώσσας στο [[Πανεπιστήμιο του ΛάιντενΛέιντεν]], στη θέση του Ολλανδού Βυζαντινολόγου Ν. Κ. Χέσελινγκ. Το 1951 έγινε τακτική καθηγήτρια στην ίδια έδρα, ενώ από το 1948 είχε εκλεγεί στο [[Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ]] στην έδρα της νεοελληνικής γλώσσας και λογοτεχνίας. Δίδαξε στην Ολλανδία για 25 χρόνια, εκτός από την εποχή του [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου]], όταν και επέστρεψε στην Ελλάδα. Αποχώρησε από την πανεπιστημιακή της σταδιοδρομία το 1955 όταν και ανέλαβε την θέση της διευθύντριας στο [[Ελληνικό Ινστιτούτο Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών της Βενετίας]].<ref name="M269-270">Μανούσακας, σσ. 269-270</ref> Έμεινε στην θέση αυτή μέχρι το 1966, όταν και επέστρεψε στην Αθήνα.<ref>Μανούσακας, σελ. 271</ref>
 
Απεβίωσε στις [[25 Ιανουαρίου]] 1972 στην [[Αθήνα]].<ref name="M269"/>