Χρυσή Αυγή: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ →2012-2019: Κοινοβουλευτική εκπροσώπηση: διόρθωση τυπογραφικού |
→1987-1997: Δραστηριοποίηση: +επαναφορά πληροφορίας για την κοινωνική σύνθεση των μελών της ΧΑ την περίοδο αυτή |
||
Γραμμή 43:
Το 1985 ο Μιχαλολιάκος προσανατολίστηκε σε αυτόνομη δράση μαζί με μια μικρή ομάδα ομοϊδεατών. Το 1987 ξεκίνησε εκ νέου η έκδοση του περιοδικού,<ref>{{harvnb|Ψαρράς|2012|p=52-3}}</ref> οπότε και συντάχθηκε για εσωτερική χρήση της οργάνωσης ένα καταστατικό.<ref name="katastatiko-a"/><ref name="katastatiko-b"/> Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, η Χρυσή Αυγή εκμεταλλεύτηκε την [[εθνικισμός|εθνικιστική]] έξαρση που ακολούθησε του [[Μακεδονικό ονοματολογικό ζήτημα|Μακεδονικού ζητήματος]],<ref name="IOS-02071998"/> πραγματοποιώντας την πρώτη δημόσια εμφάνισή της στην Αθήνα στο συλλαλητήριο της 10ης Δεκεμβρίου 1992, όταν μια ομάδα κρούσης 30 ατόμων οπλισμένων με ρόπαλα και ασπίδες επιτέθηκε στην κατειλημμένη από φοιτητές [[ΑΣΟΕΕ]] και έπειτα στην κατάληψη της [[Οικία Λέλας Καραγιάννη|Οικίας της Λέλας Καραγιάννη]] και σε δύο νεαρούς μέλη αριστερής οργάνωσης. Η αστυνομία αποδείχθηκε αναποτελεσματική, ενώ εννιά συλληφθέντες χρυσαυγίτες αφέθηκαν ελεύθεροι δίχως να κρατηθούν τα στοιχεία τους. Τα ΜΜΕ κατήγγειλαν «εμφάνιση νεοναζί», ενώ η οργάνωση ανέλαβε την ευθύνη της επίθεσης σε «οργανωμένα αντεθνικά στοιχεία».<ref name="ios19980927b"/><ref name="efsyn16808"/> Τον επόμενο μήνα η ΧΑ ξεκίνησε την έκδοση ομώνυμης εβδομαδιαίας εφημερίδας.<ref>{{harvnb|Ψαρράς|2012|p=69}}</ref> Το ίδιο έτος σημειώθηκε έκρηξη βόμβας στα γραφεία της Χρυσής Αυγής η οποία αποδόθηκε στον [[Επαναστατικός Λαϊκός Αγώνας|Επαναστατικό Λαϊκό Αγώνα]].<ref>{{cite web|url=http://www.hri.org/news/greek/mpegrb/2003/03-02-03.mpegrb.html|title=Macedonian Press Agency: News in Greek, 03-02-03|publisher=|accessdate=11 April 2016}}</ref> Μέλη της Χρυσής Αυγής πολέμησαν στον [[πόλεμος της Βοσνίας|πόλεμο της Βοσνίας]] στο πλευρό του [[Σερβική Δημοκρατία|σερβικού]] στρατού. Το Μάρτιο του 1995 σχημάτισαν την «[[Ελληνική Εθελοντική Φρουρά]]» (ΕΕΦ), μονάδα που ενσωματώθηκε στον τακτικό σερβοβοσνιακό στρατό με έδρα τη [[Βλασένιτσα]], από την οποία πέρασαν 60 ως 100 εθελοντές.<ref name="mikro20050716"/><ref name="vima167178"/>
Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας είχε διαμορφωθεί ένας στενός πυρήνας μελών γύρω από την ηγεσία αποτελούμενος από έναν περίγυρο περίπου 100 ατόμων (κυρίως νεαρών [[σκίνχεντς]]) στην [[Αττική]] και μικρότερων ομάδων στην επαρχία. Διαμορφώθηκε επίσης μια παραστρατιωτική δομή υπό τον υπαρχηγό της οργάνωσης, αξιωματικό εν αποστρατεία Γιάννη Γιαννόπουλο.<ref name="IOS-02071998"/> Από το 1992 έως το 1997 καταγγέλθηκαν πάνω από 50 επιθέσεις χρυσαυγιτών.<ref name="ios-3ekatharismata-pezodromiou"/> Η τυπολογία των επιθέσεων αυτών είναι ίδια με εκείνες που πραγματοποιούσαν οι [[μελανοχίτωνες]] του [[Μουσολίνι]]: αστραπιαίες επιδρομές ενόπλων με στόχο το σακάτεμα του θύματος (ή των θυμάτων) και εξαφάνιση των δραστών. Μετά τις καταγγελίες των συμβάντων, η Χρυσή Αυγή συνήθως διάψευδε τη συμμετοχή της σε αυτά, ακόμα κι όταν δράστες ήταν επώνυμα μέλη ή στελέχη της, ενώ στα έντυπα της οργάνωσης όπως την εφημερίδα της περιέχονταν σαφείς προτροπές προς τα μέλη και τους οπαδούς της για την ανάληψη τέτοιων ενεργειών με στόχο την «κυριαρχία στο πεζοδρόμιο» απέναντι σε «εθνικούς και φυλετικούς εχθρούς».<ref name="ios-3ekatharismata-pezodromiou"/><ref>Περιοδικό ''Searchlight'', τεύχη 331-42, 2003, σελ. 20, 21</ref> Παρά τη στρατιωτική δομή της οργάνωσης, ο Μιχαλολιάκος απαντούσε στις αιτιάσεις ενός μέρους του Τύπου, το οποίο προς τα τέλη της δεκαετίας του 1990 χαρακτήριζε τη Χρυσή Αυγή «εγκληματική οργάνωση», ότι η Χρυσή Αυγή δεν ευθύνεται για τις πράξεις των οπαδών της και ότι κανένα μέλος της δεν είχε ποτέ καταδικαστεί.<ref>{{harvnb|Ψαρράς|2012|p=94-5}}</ref>
Με απόφαση του Μιχαλολιάκου η Χρυσή Αυγή συμμετείχε στις [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1996|βουλευτικές εκλογές του 1996]] με κεντρικό σύνθημα «Ψηφίστε μας για να φοβηθούν». Απέσπασε 4.487 ψήφους (0,07%), αποτέλεσμα που δε θεωρήθηκε ικανοποιητικό και αποδόθηκε από την οργάνωση σε νοθεία του κράτους και των κομμάτων.<ref>{{harvnb|Ψαρράς|2012|p=344-5}}</ref><ref name="ypes1996"/> Μετά την εκλογική αυτή αποτυχία, επιχειρήθηκε η τηλεοπτική προβολή της οργάνωσης. Η τηλεοπτική παρουσία οδήγησε σε διαμαρτυρίες οπαδών της οργάνωσης ότι ατονεί η δράση «στο πεζοδρόμιο» και στην αποχώρηση της ομάδας υπό το Γιαννόπουλο. Για την εκτόνωση της δυσαρέσκειας της βάσης δημιουργήθηκε η «φάλαγγα», μια παραστρατιωτική δομή 10–12 ατόμων υπό το νέο υπαρχηγό της οργάνωσης, [[Αντώνης Ανδρουτσόπουλος|Αντώνη Ανδρουτσόπουλο]], γνωστό με το ψευδώνυμο «Περίανδρος».<ref name="IOS-02071998"/>
| |||