Γλώσσες της Ελλάδας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

|Ομιλείται σε μέρη των νομών Φλώρινας, Πέλλας, Κιλκίς, Σερρών, Δράμας και Καστοριάς, κυρίως σε μεγάλο ποσοστό, στον νομό της [[Νομός Φλώρινας|Φλώρινας]], όπου ομιλείται σχεδόν σε όλο τον νομό {{refn|group="σ"|Ορισμένες πηγές αναφέρουν τη [[Μελίτη Φλώρινας|Μελίτη]] και αρκετά χωριά της περιοχής, ως το επίκεντρο του σλαβομακεδονικού εθνικού ακτιβισμού στην Ελλάδα. Από τις αρχές ως τα μέσα κυρίως του 20ου αιώνα εκδόθηκε στην Ελλάδα μια σειρά εθνικιστικών ψευδογλωσσολογικών και εθνολογικών δημοσιεύσεων κυρίως από δασκάλους, όπως τον Κωνσταντίνο Τσιούλκα, που, αν και δήλωναν ότι δεν είχαν γνώση των σλαβικών γλωσσών, παρουσίαζαν καταλόγους με επινοημένες ετυμολογίες σλαβικών λέξεων από την αρχαία ελληνική και αρνούνταν το σλαβικό χαρακτήρα των διαλέκτων που μιλούσαν οι σλαβόφωνοι Οι ίδιοι οι ομιλητές των σλαβικών διαλέκτων χρησιμοποιούν μια ποικιλία όρων για τη γλώσσα τους: «βουλγάρικα», «σλάβικα», «μακεδόνικα», «μακεδονίτικα», «νας» (σημαίνει, ''Η δική μας γλώσσα''), «ντόπια» ή «ντόπικα» ή απλώς «η γλώσσα», όροι οι οποίοι ενδέχεται να εναλλάσσονται αναλόγως των συμφραζομένων και του αν οι χρήστες τους θέλουν να προβάλουν (ή να αποφύγουν να προβάλουν) κάποιον εθνικό ισχυρισμό. Οι σλαβικές διάλεκτοι ομιλούνται σήμερα ως δεύτερη γλώσσα από τους σλαβόφωνους της Μακεδονίας.}}, αλλά και τον νομό [[Νομός Πέλλας|Πέλλας]], όπου ομιλείται κυρίως στην περιοχή της [[Δήμος Αλμωπίας|Αλμωπίας]] ([[Αριδαία]] και χωριά) και της [[Δήμος Έδεσσας|Έδεσσας]] (στα περισσότερα χωριά), ενώ απαντάται επίσης και σε χωριά της [[Νομός Καστοριάς|Καστοριάς]].