Άγιος Νικόλαος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ επιμέλεια, +κατηγ., +πρότυπο DEFAULTSORT |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 34:
Ο Αγιος Νικόλαος αποδήμησε ειρηνικά στις [[6 Δεκεμβρίου]] του έτους [[343]]. Μετά τον θάνατό του ονομάστηκε «Μυροβλύτης», καθώς σύμφωνα με την παράδοση της χριστιανικής θρησκείας, τα λείψανά του άρχισαν να αναβλύζουν Άγιο μύρο, όπως και άλλων αγίων. Τα λείψανά του διατηρήθηκαν στα [[Μύρα]] της Λυκίας έως και τον [[11ος αιώνας|ενδέκατο αιώνα]], όπου το [[1087]] κάποιοι ναύτες αφαίρεσαν τα περισσότερα και τα μετέφεραν στην [[Ιταλία]], στην πόλη [[Μπάρι]], όπου τοποθετήθηκαν στην [[Βασιλική του Αγίου Νικολάου (Μπάρι)|Βασιλική του Αγίου Νικολάου]], που θεμελιώθηκε εκεί το 1087 ακριβώς για να στεγάσει τα λείψανα του Αγίου. Οι Βυζαντινοί κατηγόρησαν τους Λατίνους για «ιερή κλοπή» και τους προειδοποίησαν ότι θα βρεθούν αντιμέτωποι εκτός από τον νόμο και με την οργή του ίδιου του Αγίου. Οι [[Σελτζούκοι]] είχαν κατακτήσει την περιοχή όμως μετά τη [[Μάχη του Μαντζικέρτ]] (1071), και οι ναυτικοί ισχυρίστηκαν ότι πήραν τα οστά για να τα προστατεύσουν από τους Τούρκους, που είχαν στην κατοχή τους τα Μύρα. Λέγεται ότι κατά την τέλεση της θείας λειτουργίας άρχισε να αναβλύζει τόσο πολύ μύρο από τα ιερά λείψανα, που οι πιστοί το μάζευαν σε δοχεία για θεραπεία από διάφορες αρρώστιες, ενώ αρκετοί λιποθυμούσαν από την ευωδία του μύρου αυτού.<br />
Οι Βενετοί που συμμετείχαν στην [[Α΄ Σταυροφορία]] πέρασαν από τα Μύρα, αφαίρεσαν τα υπόλοιπα οστά και τα μετέφεραν στην επιστροφή τους
Η μνήμη του γιορτάζεται στις [[6 Δεκεμβρίου]], τόσο από την [[Ορθόδοξη Εκκλησία|Ορθόδοξη]], όσο και από τη [[Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία]].
Γραμμή 71:
Το 1957, ο ίδιος καθηγητής, με τον ίδιο βοηθό πραγματοποίησαν δεύτερη εξέταση των λειψάνων, τα οποία αμέσως μετά τοποθετήθηκαν στη σαρκοφάγο από όπου τα είχαν βγάλει αρχικά. Επρόκειτο για μια «ανατομική ανθρωπολογική μελέτη, που απέβλεπε στον προσδιορισμό και την αποτύπωση της εικόνας και των χαρακτηριστικών των οστών και κυρίως στην ανασύνθεση της φυσικής εμφάνισης ή ακόμη και της εικονογραφικής μορφής του ανθρώπου, στο όποιο ανήκαν τα υπό εξέταση οστικά λείψανα».<ref name=Katakomvi>«Κατακόμβη», Εξαμηνιαία έκδοση Μητροπολιτικού-Καθεδρικού Ι.Ν. Αγ. Νικολάου Βόλου, Αφιέρωμα στον Άγιο Νικόλαο, Ανάπλαση της μορφής του Αγ. Νικολάου από τον καθηγητή της ανατομίας στο πανεπιστήμιο του Μπάρι, Luigi Martino, Φωτίου Νικητοπούλου, Θεολόγου, Δεκέμβριος 1998, σσ. 38-52</ref>
Η εξέταση απέδειξε ότι πολλά τμήματα των οστών έλειπαν, και ότι η κάρα είχε διατηρηθεί καλύτερα από τα υπόλοιπα. Παράλληλα, όταν ανοίχτηκε
Η μελέτη των οστών έδειξε ότι ο κάτοχός τους έπασχε από αρθρίτιδα και διάχυτη ενδοκρανιακή υπερόστωση. Θεωρείται ότι αυτά πρέπει να κληροδοτήθηκαν στον Άγιο από κάποια υγρή φυλακή, όπου θα πέρασε αρκετά χρόνια της ζωής του και μάλιστα σε προχωρημένη ηλικία, όπως μαρτυρούν τα σχετικά αγιολογικά κείμενα. Ο ίδιος καθηγητής εκτέλεσε ανάπλαση της μορφής του αγίου Νικολάου με βάση τα οστά της κάρας του, και το αποτέλεσμα έμοιαζε με τη μορφή του αγίου όπως εικονίζεται στο Παρεκκλήσιο του Αγίου Ισιδώρου της Βασιλικής του Αγίου Μάρκου Βενετίας.<ref name=Katakomvi/>
|