Πολιορκία της Κωνσταντινούπολης (1260): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Αφού διαχειμασε στη [[Λάμψακος|Λάμψακο]], τον Ιανουάριο του 1260 ο Παλαιολόγος διέσχισε τον [[Ελλήσποντος|Ελλήσποντο]] με το στρατό του και κατευθύνθηκε προς την Κωνσταντινούπολη. <ref></ref> Ωστόσο, οι αναφορές των βυζαντινών χρονογράφων σχετικά με τα επόμενα γεγονότα διαφέρουν πολύ μεταξύ τους.

Σύμφωνα με την ιστορία του [[Γεώργιος Ακροπολίτης|Γεωργίου Ακροπολίτη]], ο Αυτοκράτορας στηρίχθηκε στις υποσχέσεις προδοσίας κάποιου [[Λατινική Αυτοκρατορία|λατίνου]] ευγενούς «Άσελ» (που ταυτίστηκε διαφορετικά είτε με τον Ανσέλ ντε Τουσύ είτε με τον Ανσέλ ντε Καγιέ), ο οποίος είχε ένα σπίτι δίπλα στα [[Τείχη της Κωνσταντινούπολης|τείχη]] της [[Τείχη της Κωνσταντινούπολης|πόλης]] και είχε υποσχεθεί για να ανοίξει μια πύλη προς τα στρατεύματα των Νίκαια. Κατά συνέπεια, η αποστολή δεν ήταν αρκετά μεγάλη για μια σοβαρή επίθεση στην πόλη. Ο Μιχαήλ οδήγησε τους άντρες του να στρατοπεδεύσουν στο [[Γαλατάς|Γαλάτα]], φαινομενικά να ετοιμάζεται να επιτεθεί στο [[Πύργος Γαλατά (παλαιός)|φρούριο του Γαλατά]] στη βόρεια ακτή του [[Κεράτιος Κόλπος|Χρυσού Κέρατος]], ενώ περίμενε την προδοσία του Άσελ. Ωστόσο, ο Άσελ δεν ενήργησε και ισχυρίστηκε ότι τα κλειδιά του είχαν ληφθεί από τον κυβερνήτη της πόλης. Ο Akropolites λέει τότε ότι ο Μιχαήλ απέκτησε εκεχειρία ενός έτους και εγκατέλειψε την πολιορκία. <ref></ref> <ref></ref>

Οι άλλοι χρονογράφοι ( [[Γεώργιος Παχυμέρης|Γιώργος Παχυμέρης]], [[Νικηφόρος Γρηγοράς]] και άλλοι) παρουσιάζουν την αποστολή με πολύ διαφορετικό φως, ως επιχείρηση μεγάλης κλίμακας, με αποφασιστική και παρατεταμένη προσπάθεια ενάντια στην ίδια την πόλη. Περιέλαβε μια προκαταρκτική εκστρατεία για την απομόνωση της πόλης καταλαμβάνοντας τα απομακρυσμένα οχυρά και τους οικισμούς που ελέγχουν τις προσεγγίσεις, μέχρι τη Σέλμπρια (περίπου 60&nbsp;χλμ. από την πόλη), καθώς και μια άμεση επίθεση στο Γαλάτα. Ήταν μια υπόθεση μεγάλης κλίμακας, που εποπτεύονταν προσωπικά από τον Μιχαήλ από ένα εμφανές υπερυψωμένο μέρος, με μηχανές πολιορκίας και προσπάθειες να υπονομεύσουν τον τοίχο. Ωστόσο, η Γαλάτα κράτησε λόγω της αποφασιστικής αντίστασης των κατοίκων της και των ενισχύσεων που μεταφέρθηκαν από την πόλη με βάρκες. Αντιμέτωποι με αυτό, και ανησυχώντας από τα νέα της επικείμενης ανακούφισης για τον πολιορκημένο, ο Μιχαήλ άφησε την πολιορκία. <ref name="Macrides368"></ref> <ref></ref>

Η διαφορά στους δύο λογαριασμούς αποδίδεται από τους σύγχρονους μελετητές στη γνωστή τάση του Akropolites να ελαχιστοποιεί τις αποτυχίες του Μιχαήλ VIII. Οι δύο αφηγήσεις, που και οι δύο χαρακτηρίζουν μια απόπειρα εναντίον του Γαλατά, αναφέρονται σαφώς στο ίδιο γεγονός, και η πλοκή του Άσελ μπορεί πράγματι να αντικατοπτρίζει ένα γνήσιο επεισόδιο της πολιορκίας που δόθηκε αδικαιολόγητα από τους Ακροπολίτες. <ref name="Macrides368">Macrides (2007), p. 368</ref> <ref></ref>