Γενετική: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ως '''γενετική''' ορίζεται η μελέτη των [[Γονίδιο|γονιδίων]], της [[κληρονομικότητα|κληρονομικότητας]] και της [[βιοποικιλότητα|βιοποικιλότητας]]<ref name="griffiths2000sect60">{{cite book |author1=Anthony J. F. Griffiths |author2=Jeffrey H. Miller |author3=David T. Suzuki |author4=Richard C. Lewontin |author5=William M. Gelbart |title=An Introduction to Genetic Analysis |year=2000 |isbn=0-7167-3520-2 |edition=7η |publisher=W. H. Freeman |location=New York |chapterurl=http://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/bv.fcgi?rid=iga.section.60 |chapter=Genetics and the Organism: Introduction |accessdate=2019-09-11}}</ref><ref name="Hartl_and_Jones">Hartl D, Jones E (2005)</ref> στους ζωντανούς [[Οργανισμός (βιολογία)|οργανισμούς]]. Γενικά, η γενετική θεωρείται κλάδος της [[βιολογία|Βιολογίας]]. Ως εκ τούτου συμβάλλει στην κατανόηση της κληρονομικότητας σε πολλές εφαρμοσμένες επιστήμες της ζωής, ενώ παράλληλα συνδέεται στενά με την μελέτη των συστημάτων πληροφοριών.

 

 

Οι γονιδιακοί μηχανισμοί της κληρονομικότητας γνωρισμάτων καθώς και της [[Μοριακή κληρονομικότητα|μοριακής κληρονομικότητας]] αποτελούν ακόμα μια βασική αρχή της γενετικής του [[21ος αιώνας|21ου αιώνα]],αλλά η σύγχρονη γενετική έχει επεκταθεί πέρα από την κληρονομικότητα για την μελέτη της συμπεριφοράς και της λειτουργίας των γονιδίων. Η δομή, η λειτουργία, η ποικιλομορφία και η διανομή των γονιδίων έχουν μελετηθεί τόσο στο πλαίσιο του [[κύτταρο|κυττάρου]] όσο και του οργανισμού, αλλά και του ευρύτερου πληθυσμού. Η γενετική έχει οδηγήσει στην ανάπτυξη μιας σειράς από επιμέρους επιστημονικούς τομείς, όπως για παράδειγμα της [[επιγενετική]]ς και της [[πληθυσμιακή γενετική|πληθυσμιακής γενετικής]]. Πλέον οι μελέτες έχουν καλύψει όλο το φάσμα τών ζωντανών οργανισμών, συμπεριλαμβανομένων των [[Βακτήρια|βακτηρίων]],των [[φυτό|φυτών]], των [[ζώο|ζώων]] και των [[Άνθρωπος|ανθρώπων]].

Η λέξη γενετική προέρχεται από την [[Αρχαία Ελλάδα]] από την λέξη γενετικός που σημαίνει «γενική/παραγωγική», και η οποία με τη σειρά της προέρχεται από τη λέξη γέννεσις,που έχει την έννοια της δημιουργίας.<ref>{{cite web |url=http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A1999.04.0057%3Aentry%3D%2321880&redirect=true |title=Genetikos (γενετ-ικός) |work=Henry George Liddell, Robert Scott, A Greek-English Lexicon |publisher=Perseus Digital Library, Tufts University |accessdate= 2012-02-20}}</ref><ref>{{cite web |url=http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A1999.04.0057%3Aentry%3D%2321873&redirect=true |title=Genesis (γένεσις) |work=Henry George Liddell, Robert Scott, A Greek-English Lexicon |publisher=Perseus Digital Library, Tufts University |accessdate= 2012-02-20}}</ref><ref>{{cite web |url=http://www.etymonline.com/index.php?search=Genetic&searchmode=none |title=Genetic |publisher=Online Etymology Dictionary |accessdate= 2012-02-20}}</ref>

 

Ο προσεγγιστικός γενικός ορισμός του γονιδίου είναι ότι αποτελεί ένα τμήμα (της αλληλουχίας) του DNA που κωδικοποιεί ένα μόριο με γνωστή κυτταρική λειτουργία ή διαδικασία (για παράδειγμα την παραγωγή των μορίων της πρωτεΐνης μελανίνης). Ένα γονίδιο είναι σαν μια λέξη σε μία γλώσσα (π.χ ελληνική) . Τα νουκλεοτίδια (μόρια) που απαρτίζουν τα γονίδια μπορούν να θεωρηθούν ως τα «γράμματα» της γλώσσας. Ένα γονίδιο μπορεί να έχει ένα μικρό ή μεγάλο αριθμό νουκλεοτιδίων, με τον ίδιο τρόπο που μια λέξη μπορεί να είναι μικρή ή μεγάλη (όπως π.χ. διαφοροποιείται η λέξη «κύτταρο» από τη λέξη «ηλεκτροφυσιολογία»). Ένα μόνο γονίδιο συχνά αλληλεπιδρά με τα γειτονικά γονίδια για την παραγωγή μιας κυτταρικής λειτουργίας και μπορεί ακόμη και να είναι αναποτελεσματικό, χωρίς αυτά τα γειτονικά γονίδια. Αυτό μπορεί να φανεί με τον ίδιο τρόπο που μια «λέξη» μπορεί να έχει νόημα μόνο στο πλαίσιο μιας πρότασης. Μια σειρά από νουκλεοτίδια μπορούν να τοποθετηθούν μαζί χωρίς να σχηματίζουν ένα γονίδιο (μη κωδικοποιήσιμες περιοχές του DNA), σαν μια σειρά από γράμματα τα οποία μπορούν να διατάσσονται το ένα δίπλα στο άλλο χωρίς να σχηματίζουν μια λέξη(π.χ. ηφκακδθ).

Μια τυποποιημένη έκφραση που χρησιμοποιείται συχνά (αλλά δεν ισχύει πάντα) είναι "ένα γονίδιο, μία πρωτεΐνη" που σημαίνει ότι ένα μοναδικό γονίδιο κωδικοποιεί ένα μοναδικό τύπο πρωτεΐνης σε ένα κύτταρο (ένζυμο, παράγοντα μεταγραφής, κ.λ.π.).

Παρόλο που δεν χρησιμοποιούν την απλοειδή / διπλοειδή μέθοδο της σεξουαλικής αναπαραγωγής, τα [[βακτήρια]] έχουν πολλές μεθόδους για την απόκτηση νέων γενετικών πληροφοριών. Ορισμένα βακτήρια μπορούν να υποστούν [[Σύζευξη (βιολογία)|σύζευξη]], μεταφέροντας ένα μικρό κυκλικό κομμάτι του DNA σε ένα άλλο βακτήριο.<ref>{{Cite book |author1 = Anthony J. F. Griffiths |author2= Jeffrey H. Miller |author3=David T. Suzuki |author4=, Richard C. Lewontin |author5= William M. Gelbart |chapter = Bacterial conjugation |title=An Introduction to Genetic Analysis |edition=7η |publisher = W. H. Freeman |year = 2000 |isbn = 0-7167-3520-2 |location = New York |chapterurl=https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK21942/ |accessdate=2019-09-11}}</ref> Τα βακτήρια μπορούν επίσης να λάβουν ακατέργαστα τμήματα του DNA που βρίσκονται στο περιβάλλον και να τα εντάξουν στο γονιδιώμα τους, ένα φαινόμενο γνωστό ως [[Μετασχηματισμός (βιολογία)|μετασχηματισμός]]<ref>{{Cite book|chapter = Bacterial transformation |title=An Introduction to Genetic Analysis |author1 = Anthony J. F. Griffiths |author2= Jeffrey H. Miller |author3=David T. Suzuki |author4=, Richard C. Lewontin |author5= William M. Gelbart |publisher = W. H. Freeman|year = 2000|isbn = 0-7167-3520-2|location = New York |edition = 7η |chapterurl=https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK21993/ |accessdate=2019-09-11}}</ref>. Αυτές οι μέθοδοι οδηγούν σε [[οριζόντια μεταφορά γονιδίων]], μεταδίδοντας θραύσματα των γενετικών πληροφοριών μεταξύ οργανισμών που θα ήταν διαφορετικά άσχετοι μεταξύ τους.

[[File:Morgan crossover 2 cropped.png|thumb|Η απεικόνιση του διπλού επιχιασμού μεταξύ των χρωμοσωμάτων του Thomas Hunt Morgan το 1916.]]

=== Ο ανασυνδυασμός και η γενετική σύνδεση ===

 

 

== Χαρακτηριστικά της κληρονομικότητας ==

Ένα [[τετράγωνο Punnett]] απεικονίζει μια διασταύρωση ανάμεσα σε δύο μπιζέλια ετερόζυγα για μοβ (Β) και λευκά (β) άνθη.]]

 

 

 

 

[[File:Pedigree-chart-example.svg|left|thumb|304x304px|Τα γενετικά γενεαλογικά διαγράμματα βοηθούν την καταγραφή των προτύπων κληρονόμησης των χαρακτηριστικών.]]

Οι γενετιστές χρησιμοποιούν διαγράμματα και σύμβολα για να περιγράψουν την κληρονόμηση. Ένα γονίδιο αντιπροσωπεύεται από ένα ή λίγα γράμματα. Συχνά ένα σύμβολο "+" χρησιμοποιείται για να σηματοδοτήσει το σύνηθες, [[μη - μεταλλαγμένο αλληλόμορφο]] για ένα γονίδιο.

 

 

Κατά τη μελέτη γενετικών ασθενειών στον άνθρωπο,οι γενετιστές χρησιμοποιούν συχνά τα [[Γενεαλογικό διάγραμμα|γενεαλογικά διαγράμματα]] για να απεικονίσουν την κληρονόμηση των χαρακτηριστικών.<ref>{{cite book|author1 = Anthony J. F. Griffiths |author2=Jeffrey H. Miller |author3=David T. Suzuki |author4=Richard C. Lewontin |author5= William M. Gelbart |year=2000 |chapterurl = http://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK21977/ |chapter = Human Genetics |title = An Introduction to Genetic Analysis |edition=7η |isbn = 0-7167-3520-2 |location = New York |publisher = W. H. Freeman |accessdate=2019-09-11}}</ref> Αυτά τα διαγράμματα χαρτογραφούν την κληρονόμηση ενός χαρακτηριστικού σε ένα οικογενειακό δέντρο.

 

[[File:Galton-height-regress.png|thumb|231x231px|Το ανθρώπινο ύψος είναι ένα γνώρισμα με πολύπλοκες γενετικές αιτίες. Τα δεδομένα του Francis Galton από το 1889 δείχνουν τη σχέση μεταξύ του ύψους των απογόνων σε συνάρτηση με μέσο ύψος γονέα. Ενώ συσχετίζονταν, το εύρος στα ύψη των απογόνων δείχνει ότι το περιβάλλον είναι επίσης ένας σημαντικός παράγοντας σε αυτό το χαρακτηριστικό.]]

Οι οργανισμοί έχουν χιλιάδες γονίδια, καθώς και σε σεξουαλικά αναπαραγόμενους οργανισμούς αυτά τα γονίδια γενικά μεταβιβάζονται ανεξάρτητα μεταξύ τους. Αυτό σημαίνει ότι η κληρονόμηση ενός αλληλόμορφου για κίτρινο ή πράσινο χρώμα μπιζελιού δεν έχει καμία σχέση με την κληρονόμηση των αλληλομόρφων για λευκά ή μοβ άνθη. Το φαινόμενο αυτό, γνωστό ως "[[Μεντελική κληρονομικότητα#Ο δεύτερος νόμος - Νόμος ανεξάρτητης μεταβίβασης των γονιδίων|δεύτερος νόμος του Μέντελ]]" ή "νόμος ανεξάρτητης μεταβίβασης των γονιδίων", σημαίνει ότι τα αλληλόμορφα διαφορετικών γονιδίων ανακατεύονται μεταξύ τους στους γαμέτες ώστε τελικά με τη γονιμοποίηση να σχηματίζουν απογόνους με πολλούς διαφορετικούς συνδυασμούς (ορισμένα γονίδια δεν μεταβιβάζονται ανεξάρτητα, αποδεικνύοντας την [[γενετική σύνδεση]]).

* [[Γενετική των πληθυσμών]]: Η γενετική των πληθυσμών εστιάζει στην κατανομή συχνοτήτας διαφόρων γονιδίων σε διαφορετικούς πληθυσμούς, χρησιμοποιεί δηλαδή τεχνικές που προέρχονται από τον κλάδο της [[στατιστική|στατιστικής]]. Με αυτό τον τρόπο επιδιώκει να δώσει απαντήσεις σε ερωτήματα που σχετίζονται με τις μετακινήσεις πληθυσμών κατά το παρελθόν, τις φυλογενετικές τους σχέσεις, το βαθμό ανάπτυξης διαφόρων [[φυλή|φυλετικών]] τύπων και τον τρόπο προσαρμογής τους στο περιβάλλον. Παρακλάδι της γενετικής πληθυσμών θεωρείται η [[οικολογική γενετική]], η οποία σχετίζεται με την [[οικολογία]], καθώς εστιάζει στη μελέτη ζωικών και φυτικών πληθυσμών.

 

[[Αρχείο:Genetic code.svg|thumb|Ο γενετικός κώδικας. Μέσω μιας τριπλέτας DNA (κωδικόνιο), η γενετική πληροφορία μεταφέρεται στο mRNA και μετά στην πρωτεΐνη.]]

=== Γενετικός κώδικας ===

Η ειδική αλληλουχία αμινοξέων έχει ως αποτέλεσμα ένα μοναδικό τρισδιάστατης δομής μόριο για την εν λόγω πρωτεΐνη, και οι τρισδιάστατες δομές των πρωτεϊνών σχετίζονται με τις λειτουργίες τους.<ref>{{Cite book|author1=Bruce Alberts |author2=Alexander Johnson |author3=Julian Lewis |author4= Martin Raff |author5=Keith Roberts |author6=Peter Walter |chapterurl = http://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK26830/|title = Molecular Biology of the Cell |chapter=The Shape and Structure of Proteins |year=2002 |accessdate=2019-09-11 |publisher=Garland Science |location=New York |edition=4η}}</ref><ref>{{Cite book|author1=Bruce Alberts |author2=Alexander Johnson |author3=Julian Lewis |author4= Martin Raff |author5=Keith Roberts |author6=Peter Walter |chapterurl = http://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK26911/|title = Molecular Biology of the Cell |chapter=Protein Function |year=2002 |accessdate=2019-09-11 |publisher=Garland Science |location=New York |edition=4η}}</ref> Ορισμένα είναι απλά δομικά μόρια, όπως οι ίνες που σχηματίζονται από το πρωτεΐνη [[κολλαγόνο]]. Πρωτεΐνες μπορούν να συνδεθούν με άλλες πρωτεΐνες και απλά μόρια, μερικές φορές δρώντας ως [[ένζυμα]], διευκολύνοντας [[χημικές αντιδράσεις]] εντός των δεσμευμένων μορίων (χωρίς να μεταβάλλεται η δομή της ίδιας της πρωτεΐνης). Η δομή της πρωτεΐνης είναι δυναμική: η πρωτεΐνη [[αιμοσφαιρίνη]] κάμπτεται σε ελαφρώς διαφορετικές μορφές, δεδομένου ότι διευκολύνει τη σύλληψη, τη μεταφορά και την απελευθέρωση των μορίων του οξυγόνου στο αίμα των θηλαστικών.

 

 

Μερικά γονίδια μεταγράφονται σε RNA, αλλά δεν μεταφράζονται σε πρωτεΐνη. Προϊόντα με τέτοια μόρια RNA ονομάζονται [[μη κωδικά RNA]]. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα προϊόντα αυτά διπλώνουν σε δομές που εμπλέκονται σε κρίσιμες κυτταρικές λειτουργίες π.χ. [[ριβοσωμικό RNA]] (rRNA) και [[μεταφορικό RNA]] (mRNA). Το RNA μπορεί επίσης να έχει ρυθμιστική δράση μέσω αλληλεπιδράσεων υβριδισμού με άλλα μόρια RNA (π.χ. [[microRNA]]).{{citation needed}}

 

[[Αρχείο:Niobe050905-Siamese Cat.jpeg|thumb|259x259px|Οι Σιαμαίες γάτες παρουσιάζουν θερμοευαίσθητη μετάλλαξη στην παραγωγή χρωστικής.]]

Παρά το γεγονός ότι τα γονίδια περιέχουν όλες τις πληροφορίες που ένας οργανισμός χρησιμοποιεί για να λειτουργήσει, το περιβάλλον παίζει σημαντικό ρόλο στον προσδιορισμό του τελικού φαινοτύπου ενός οργανισμού. Αυτή είναι η συμπληρωματική σχέση που συχνά αναφέρεται ως «φύση και την ανατροφή». Ο φαινότυπος ενός οργανισμού εξαρτάται από την αλληλεπίδραση των γονιδίων και του περιβάλλοντος. Ένα ενδιαφέρον παράδειγμα είναι ο χρωματισμός της [[ γάτας του Σιάμ]]. Στην περίπτωση αυτή η θερμοκρασία του σώματος της γάτας λειτουργεί σαν περιβαλλοντολογικός παράγων. Τα γονίδια της γάτας κωδικοποιούν τα σκούρα μαλλιά κι έτσι, τα κύτταρα στα μαλλιά της γάτας παράγουν κυτταρικές πρωτεΐνες που οδηγούν σε σκούρα μαλλιά. Αλλά, αυτές οι κυτταρικές πρωτεΐνες είναι ευαίσθητες στη θερμοκρασία (δηλαδή παρουσιάζουν μια μετάλλαξη που τις κάνει ευαίσθητες στη θερμοκρασία) και υφίστανται [[Μετουσίωση|μετουσιώση]] σε περιβάλλοντα υψηλότερης θερμοκρασίας, αποτυγχάνοντας να παράγουν σκούρα χρωστική στα μαλλιά σε περιοχές όπου η γάτα έχει υψηλότερη θερμοκρασία του σώματος. Εν τούτοις, σε ένα περιβάλλον χαμηλότερης θερμοκρασίας, η δομή της πρωτεΐνης είναι σταθερή και παράγει κανονικά σκούρα χρωστική για τα μαλλιά. Η πρωτεΐνη παραμένει λειτουργική σε περιοχές του δέρματος που είναι πιο ψυχρές - όπως τα πόδια, τα αυτιά, η ουρά και το πρόσωπο -, κι έτσι η γάτα έχει σκούρα μαλλιά στα άκρα της.<ref>{{Cite journal|author1=DL Imes |author2=LA Geary |author3=RA Grahn |author4=LA Lyons |date=Απρίλιος 2006 |accessdate=2019-09-11 |url = https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1464423/|title = Albinism in the domestic cat (Felis catus) is associated with a tyrosinase (TYR) mutation |journal = Animal genetics |publisher=Wiley-Blackwell, John Wiley & Sons |website=US National Library of Medicine

Μια δημοφιλής μέθοδος για τον προσδιορισμό του πώς τα γονίδια και το περιβάλλον («φύση και ανατροφή») συμβάλλουν σε ένα φαινότυπο, είναι ταυτόσημη με τη μελέτη στα μονοζυγωτικά και διζυγωτικά δίδυμα ή αδέλφια των πολλαπλών γεννήσεων.<ref>{{Cite book|title = Nature via nurture: Genes, experience and what makes us human |url = https://archive.org/details/naturevianurture00ridl_000 |author = Matt Ridley |publisher = Harper Perennial |year = 2003 |isbn = 978-1-84115-745-0 |pages =[https://archive.org/details/naturevianurture00ridl_000/page/n80 73] |edition = 4η }}</ref> Τα πανομοιότυπα αδέλφια προέρχονται από το ίδιο ζυγωτό, που είναι γενετικά το ίδιο. Τα ετεροζυγωτικά αδέλφια είναι γενετικά διαφορετικοί ο ένας από τον άλλο, σαν κανονικά αδέλφια. Με την ανάλυση των στατιστικών στοιχείων σχετικά με το πόσο συχνά ένα δίδυμο από ένα σύνολο έχει μια συγκεκριμένη διαταραχή σε σύγκριση με άλλες ομάδες διδύμων, οι επιστήμονες μπορούν να καθορίσουν αν η διαταραχή αυτή προκαλείται από γενετικούς ή περιβαλλοντικούς παράγοντες (δηλαδή αν η «φύση» ή η «ανατροφή» το προκαλεί). Ένα διάσημο παράδειγμα είναι η μελέτη στα [[τετράδυμα Genain]], τα οποία ήταν πανομοιότυπα [[τετράδυμα]] και όλα διαγνωσμένα με [[σχιζοφρένεια]].<ref>{{Cite book|author = David Rosenthal |title=The Genain quadruplets: a case study and theoretical analysis of heredity and environment in schizophrenia |publisher = Basic Books |year = 1964 |isbn = |location = New York |url=https://psycnet.apa.org/record/2007-02259-000 |accessdate=2019-09-11 |doi=10.1037/11420-000}}</ref>

 

Το γονιδίωμα ενός δεδομένου οργανισμού περιέχει χιλιάδες γονίδια, αλλά δε χρειάζεται όλα αυτά τα γονίδια να είναι ενεργά σε οποιαδήποτε δεδομένη χρονική στιγμή. Όταν λέμε ότι ένα γονίδιο εκφράζεται εννοούμε ότι μεταγράφεται σε mRNA και έπειτα μεταφράζεται σε πρωτεΐνη. Υπάρχουν πολλές κυτταρικές μέθοδοι για τον έλεγχο της έκφρασης των γονιδίων, έτσι ώστε οι πρωτεΐνες να παράγονται μόνο όταν τις χρειάζεται το κύτταρο. Μία από αυτές τις μεθόδους είναι τα περίπλοκα ρυθμιστικά δίκτυα που δημιουργούνται από την αλληλεπίδραση μεταξύ ρυθμιστικών παραγόντων, υποκινητών (promoters) και προωθητών (enhancers). Οι [[μεταγραφικοί παράγοντες|παράγοντες μεταγραφής]] είναι ρυθμιστικές πρωτεΐνες που δεσμεύονται στο DNA, είτε προάγοντας είτε αναστέλλοντας τη μεταγραφή ενός γονιδίου.<ref>{{Cite journal|title = Signal transduction and the control of gene expression |journal=Science |volume=295 |issue=5556 |author1 = Ali H. Brivanlou |author2=James E. Darnell Jr. |date = 2002-02-01 |pages = 813–818 |PMID = 11823631 |doi = 10.1126/science.1066355}}</ref> Οι υποκινητές και οι ενισχυτές είναι τμήματα του DNA όπου δεσμεύονται οι ρυθμιστικοί παράγοντες. Σε αντίθεση με τους υποκινητές που βρίσκονται πάντα στην αρχή του γονιδίου που ρυθμίζουν, οι ενισχυτές μπορεί να βρεθούν πολύ μακρυά από το γονίδιο, μετά από το γονίδιο ή ακόμα και μέσα σε εξόνια του ίδιου γονιδίου. Κάθε ρυθμιστικός παράγοντας αναγνωρίζει και δεσμεύεται μόνο σε συγκεκριμένες αλληλουχίες DNA έτσι οι αλληλουχίες των προωθητών και των ενισχυτών υπόκεινται σε εξελικτική πίεση και είναι συντηρημένες.

 

Με τη σύγκριση της [[Ομολογία (βιολογία)|ομολογίας]] μεταξύ των γονιδιωμάτων διαφορετικών ειδών, είναι δυνατόν να υπολογιστεί η εξελικτική απόσταση μεταξύ τους και πότε μπορεί να έχουν αποκλίσεις. Οι γενετικές συγκρίσεις γενικά θεωρούνται μια πιο ακριβής μέθοδος χαρακτηρισμού της συγγένειας μεταξύ των ειδών από τη σύγκριση των φαινοτυπικών χαρακτηριστικών. Οι εξελικτικές αποστάσεις μεταξύ των ειδών μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να σχηματίσουν εξελικτικά δένδρα. Αυτά τα δέντρα αντιπροσωπεύουν την [[κοινή καταγωγή]] και την απόκλιση των ειδών με την πάροδο του χρόνου, αν και δεν δείχνουν την μεταφορά γενετικού υλικού μεταξύ ασυσχέτιστων ειδών (γνωστή ως [[οριζόντια μεταφορά γονιδίων]] και πιο συχνή σε βακτήρια).<ref>{{Cite journal|author1= Yuri I. Wolf |author2= Igor B. Rogozin |author3=Nick V. Grishin |author4=Eugene V. Koonin |date=2002-09-01 |title= Genome trees and the tree of life |journal=Trends in genetics |volume=18 |issue=9 |page=472–479 |publisher=Elsevier Inc. |url=https://www.cell.com/trends/genetics/fulltext/S0168-9525(02)02744-0 |accessdate=2019-09-11 |doi=10.1016/S0168-9525(02)02744-0 |pmid=12175808}}</ref>

 

=== Μοντέλα οργανισμών ===

[[Αρχείο:Drosophila melanogaster - side (aka).jpg|thumb|223x223px|Η κοινή μύγα των φρούτων(Drosophila melanogaster ), είναι ένα συχνά χρησιμοποιούμενο μοντέλο οργανισμού στην γενετική έρευνα]]