Οίκος των Γκαουζιδών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Νέα σελίδα: Ο '''Οίκος των Γκαουζιδών''', γερμ. Haus von Gausi (6ος - 7ος αι.) ήταν μία εξέχουσα δυναστική γενιά Λομβαρδ...
(Καμία διαφορά)

Έκδοση από την 14:29, 25 Νοεμβρίου 2020

Ο Οίκος των Γκαουζιδών, γερμ. Haus von Gausi (6ος - 7ος αι.) ήταν μία εξέχουσα δυναστική γενιά Λομβαρδών στο β' ήμισυ του 6ου αι. (547-572). Ήταν είτε παγανιστές είτε Αρειανιστές Χριστιανοί και ήταν συχνά σε αντίθεση με την Ορθόδοξη Εκκλησία. Υπό την εξουσία τους, οι Λομβαρδοί μετανάστευσαν για πρώτη φορά στην Ιταλική χερσόνησο.

O Αλβοΐνος ηγεμόνας των Λομβαρδών.

Οι Γκάουζι ανάγουν την καταγωγή τους στους Γότθους και ήταν εξέχουσα οικογένεια όταν, το 539, η φυλή ήρθε κάτω από της εξουσία ενός ανήλικου, του Βαλθάριου της γενεάς των Λεθινιδών και ενός Γκαουζίδη, του Αυδοΐνου που εκλέχθηκε αντιβασιλιάς. Το 547 ο γιος και διάδοχος του Αυδοΐνου, ο Αλβοΐνος, οδηγησε τους Λομβαρδούς στην Ιταλία το 569 και απεβίωσε χωρίς άρρενες απογόνους το 572 και το 573. Έκανε τους Λομβαρδούς βασιλείς και είναι ηγεμόνες διεκδικητές της Ιταλίας. Διάδοχός του ήταν ο Κλέφος της γενεάς των Μπέλεος.

Ο σταυρός του Γισούλφου Α΄ δούκα του Φρίουλι.

Ο ευγενής οίκος των Γκάουζι συνεχίστηκε με τον ανιψιό του Αλβοΐνου, τον Γιζούλφο Α΄ δούκα του Φρίουλι. Οι κληρονόμοι του τελικά συνέχισαν με το να εξασφαλίσουν εξουσία στο δουκάτο του Μπενεβέντο, πράγμα που οδήγησε στην εγκαθίδρυση ενός άλλου Γκαουζίδι ηγεμόνα της Ιταλίας, του εγγονού του Γριμοάλδου δούκα του Μπενεβέντο και μετά βασιλιά των Λομβαρδών.

Γενεαλογία των Γκαουζιδών

Αυδοΐνος
βασ. των Λομβαρδών
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Γρασούλφος Α΄
δούκας του Φρίουλι
 
Αλβοΐνος
βασ. των Λομβαρδών
 
 
 
 
Γρισούφος Α΄
δούκας του Φρίουλι
 
 
 
 
Γισούλφος Β΄
δούκας του Φρίουλι
 
Ρομίλδα
ΟΙΚΟΣ ΑΓΙΛΟΛΦΙΔΩΝ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Γριμοάλδος
δούκας του Μπενεβέντο
 
Θεοδότη
ΟΙΚΟΣ ΑΓΙΛΟΛΦΙΔΩΝ
 
Γέλλα
 
Θέοδος
δούκας της Βαυαρίας
ΟΙΚΟΣ ΑΓΙΛΟΛΦΙΔΩΝ
 
 
 
 
 
 
Γαριβάλδος
βασ. των Λομβαρδών

Πηγές

  • Jarnut, Jörg. Storia dei Longobardi. Turin: Einaudi, 2002.
  • Rovagnati, Sergio. I Longobardi. Milan: Xenia, 2003.

{{Βασιλικοί Οίκοι της Ευρώπης]]