Θεοφάνειος σχολή: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 5:
==Ίδρυση και ευεργέτες==
Το πρώτο σχολείο για τους Χριστιανούς της Πρέβεζας ιδρύθηκε με τις προτροπές του αγίου [[Κοσμάς ο Αιτωλός|Κοσμά του Αιτωλού]], ο οποίος επισκέφθηκε την Πρέβεζα το 1779. Το 1800 ο μητροπολίτης Άρτης & Πρεβέζης [[Ιγνάτιος Ουγγροβλαχίας|Ιγνάτιος Μπάμπαλος]] κατόρθωσε, με τη συμπαράσταση του διακεκριμένου Πρεβεζάνου προκρίτου [[Ιωάννης Γενοβέλης|Ιωάννη Γκενοβέλη]], να συσταθεί στην πόλη Σχολαρχείο. Η ίδρυση του σχολείου αυτού ήταν τεράστια επιτυχία και οφείλεται αφενός μεν στην επιρροή που είχε ο μητροπολίτης Ιγνάτιος στον [[Αλή Πασάς|Αλή πασά Τεπελενλή]] και αφετέρου στο ευνοϊκό καθεστώς στο οποίο υπαγόταν τότε η Πρέβεζα, μια [[Πρέβεζα#Η_Συμπολιτεία_του_Ακρωτηρίου_(1800-1806)|Αυτονομία υπό την προστασία της Ρωσίας]]. Η αρχή ήταν δύσκολη και η έλλειψη οικονομικών πόρων ξεπερνιόταν με συνδρομές των τοπικών μοναστηριών και ναών. Σε αυτή την κρίσημη ώρα έφτασε η μεγάλη δωρεά του Αναστασίου Θεοφάνη.<ref>{{Harvnb|Βιτάλης|1980|p=162}}.</ref>
Ο Αναστάσιος Θεοφάνης, γιος του Γεωργίου,<ref group="Σημ.">Επισημαίνεται η λανθασμένη αναφορά του Πρεβεζάνου λογίου [[Ηλίας Βασιλάς|Ηλία Βασιλά]] ότι γιος τού Αναστασίου Θεοφάνους ήταν ο Γεώργιος. Βλ. {{Harvnb|Βασιλάς(1)|2012|p=139}}.<br> Ο Αναστάσιος Θεοφάνης ήταν γιος του Γεωργίου και, όπως προκύπτει από τη διαθήκη του, δεν είχε απογόνους. Βλ. {{Harvnb|Βιτάλης|1980|pp=162-180}}.</ref> ήταν Πρεβεζάνος έμπορος, ο οποίος μετανάστευσε στη Ρωσία και από την εκεί εμπορική του δραστηριότητα απέκτησε μεγάλη περιουσία. Πέθανε το 1814 έχοντας συντάξει διαθήκη, της οποίας εκτελεστές όρισε τους Αντώνιο Ι. Καραμολέγκη από τη [[Θεσσαλονίκη]], Μιχαήλ Αγγέλου από τη [[Σαντορίνη]] και Ιωάννη Δ. Μπουγιουκλή. Ζητούσε από τους εκτελεστές της διαθήκης του να εκκαθαριστεί η περιουσία του, να αποδοθούν τα οριζόμενα ποσά σε όσους όριζε σε αυτήν, και τα υπόλοιπα να κατατεθούν στο Αυτοκρατορικό Ορφανοτροφείο της [[Μόσχα]]ς (με τη μορφή εντόκων ομολογιών) με σκοπό να αποστέλλονται οι ετήσιοι τόκοι για την κάλυψη των εξόδων λειτουργίας σχολείου στη γενέτειρά του Πρέβεζα. Κάτι παρόμοιο είχε κάνει το 1806 ο επίσης Ηπειρώτης [[Ζώης Καπλάνης]], που ζούσε και αυτός στη Μόσχα, για την μετέπειτα ονομασθείσα [[Καπλάνειος Σχολή|Καπλάνειο Σχολή των Ιωαννίνων]]. Έτσι, οι εκτελεστές τής διαθήκης του Θεοφάνη κατέθεσαν αρχικά, το 1822, 42.450 χάρτινα ρούβλια με ετήσιο τόκο 5%, το 1825 9.156 χάρτινα ρούβλια με ετήσιο τόκο 4% και το 1832 10.844 χάρτινα ρούβλια με τον ίδιο τόκο. Συνολικά 62.450 ρούβλια, τα οποία το 1832 είχαν ήδη γίνει, με έναν πρόχειρο υπολογισμό, περί τα 75.000 ρούβλια και απέδιδαν ετήσιους τόκους σχεδόν 3.000 χάρτινων ρουβλίων. Το 1859, με αυτοκρατορική διαταγή, οι καταθέσεις του Ορφανοτροφείου της Μόσχας μεταφέρθηκαν στην αυτοκρατορική Τράπεζα της [[Αγία Πετρούπολη|Πετρούπολης]], με ετήσιο τόκο 4% και αφού προηγουμένως μετατράπηκαν σε 20.875 αργυρά ρούβλια.<ref>{{Harvnb|Βιτάλης|1980|pp=163-164}}.</ref>
Ο [[Φιλάρετος Βιτάλης]] αναφέρει ότι με φροντίδα των επιτρόπων και του Μητροπολίτου Άρτης και Πρεβέζης Νεοφύτου Ε΄ Σκρίφα το υπάρχον Σχολαρχείο Πρεβέζης μετονομάστηκε σε '''Αναστασιαία Θεοφάνειο Σχολή''' και τον Απρίλιο του 1834 εξασφαλίστηκε νόμιμη άδεια λειτουργίας της από την τουρκική κυβέρνηση.<ref>{{Harvnb|Βιτάλης|1980|p=166}}.</ref>
| |||