Βιολί: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι περισσότεροι μεγάλοι συνθέτες έγραψαν μουσική για σόλο βιολί, μεταξύ των οποίων οι δάσκαλοι του Μπαρόκ [[Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ]] και [[Γκέοργκ Φρήντριχ Χαίντελ]] αλλά και σημαντικοί συνθέτες της κλασικής εποχής όπως οι [[Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ]] και [[Λούντβιχ βαν Μπετόβεν]]. Στην "οικογένεια" του βιολιού ανήκει επίσης η βιόλα, το βιολοντσέλο ή τσέλο και το κοντραμπάσo

 

[[Αρχείο:Violin_bridge_blank_and_finished.jpg|right|thumb|150 px|''"Καβαλάρης"'']]

Το βιολί έχει ταστιέρα χωρίς τάστα, γεγονός που κάνει δύσκολη την εκμάθησή του. Οι [[χορδή (μουσική)|χορδές]] του εκτείνονται κατά μήκος της ταστιέρας και στερεώνονται με κλειδιά στον χορδοστάτη, αφού περάσουν επάνω από ένα ξύλινο στήριγμα, τον ''καβαλάρη'', που συγκρατείται στη θέση του από την πίεση των χορδών. Ο καβαλάρης μεταδίδει τις [[Ταλάντωση|ταλαντώσεις]] των χορδών στο κούφιο (με αέρα) σκάφος που μεγεθύνει τον ήχο, λειτουργώντας κατ' ουσίαν ως [[αντηχείο]]. Στο εσωτερικό του οργάνου, κάτω από τον καβαλάρη, βρίσκεται ένα λεπτό ραβδάκι (''ψυχή'') που μεταβιβάζει τις ταλαντώσεις των χορδών στη ράχη του οργάνου, συμβάλλοντας έτσι στη διαμόρφωση του χαρακτηριστικού ήχου του βιολιού. Το δοξάρι του είναι κατασκευασμένο από ξύλο και τρίχες από ουρά αλόγου.