Κυαίστωρ του ιερού παλατίου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
του ιερού παλατίου |
|||
Γραμμή 4:
== Ο quaestor sacri palatii στο πρώιμο Βυζάντιο ==
Το αξίωμα δημιουργήθηκε από τον Αυτοκράτορα [[Μέγας Κωνσταντίνoς|Κωνσταντίνο Α΄]] (β. 306-337), με καθήκοντα ο κάτοχός του να συντάσσει νόμους και να απαντά στις αναφορές, που απευθύνονταν στον Αυτοκράτορα. Αν και λειτουργούσε ως επικεφαλής νομικός σύμβουλος του Αυτοκράτορα και ως εκ τούτου ασκούσε μεγάλη επιρροή, τα πραγματικά δικαστικά του δικαιώματα ήταν πολύ περιορισμένα. <ref name="ODB">{{Harvnb|ODB}}.</ref> {{Sfn|Bury|1911|p=73}} Έτσι από το 440 προήδρευε, από κοινού με τον [[πραίτωρας της νομαρχίας της Ανατολής|πραίτωρα της νομαρχίας της Ανατολής]],
Σύμφωνα με το σύγγραμμα ''Notitia Dignitatum'' (Διακριτικά Αξιωμάτων), ο ''κυαίστωρ'' κατείχε την τάξη του ''εκλαμπροτάτου ανδρός'' ([[Λαμπρότατος|vir illustris)]] και δεν είχε δικό του προσωπικό (''officium''), αλλά είχε έναν αριθμό βοηθών (''adiutores'') από τα τμήματα των γραφείων (''sacra scrinia''). <ref>''Notitia Dignitatum'', ''Pars Orient.'' XII and ''Pars Occident.'' X.</ref> Στα μέσα του 6ου αι., σύμφωνα με νόμο, ο αριθμός τους καθορίστηκε σε 26 ''adiutores'': 12 από τα ''scrinia memoriae'', 7 από το ''scrinium epistolarum'' και 7 από το ''scrinium libellorum'', αν και στην πράξη οι αριθμοί αυτοί συχνά ξεπεράστηκαν. {{Sfn|Kelly|2004|p=94}}
| |||