Οτορίνο Ρεσπίγκι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ επιμέλεια
Γραμμή 9:
 
===Σταδιοδρομία===
Το 1900, ο Ρεσπίγκι δέχτηκε τη θέση του εξάρχοντα βιολονίστα στην ορχήστρα του Ρωσικού Αυτοκρατορικού Θεάτρου (σήμερα Θεάτρου «Μαριίνσκι») στην [[Αγία Πετρούπολη]], την εποχή που ανέβαζε έργα ιταλικής όπερας.<ref>Bompiani, 727</ref> Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, δέχθηκε μεγάλη επιρροή από τη συγκεκριμένη μουσική φόρμα και ήταν εκεί που συναντήθηκε με τον [[Νικολάι Ρίμσκι-Κόρσακοφ|Ρίμσκι-Κόρσακοφ]], τον οποίο θαύμαζε πολύ ως ενορχηστρωτή.<ref>MacLeod</ref> Έκανε μαθήματα μαζί του για πέντε μήνες. Κατόπιν επέστρεψε στην Μπολόνια για να συνεχίσει τις σπουδές του στη σύνθεση, γεγονός που του απέφερε δεύτερο δίπλωμα. Μέχρι το 1908, η κύρια δραστηριότητά του ήταν πρώτος βιολονίστας στο «Κουιντέτο ΜουγκελίνιΜουτζελίνι», που είχε ιδρύσει ο συνθέτης Μπρούνο ΜουγκελλίνιΜουτζελλίνι. Μετά την αποχώρησή του από το σύνολο, ο Ρεσπίγκι εγκαταστάθηκε στη Ρώμη. Στη συνέχεια, πέρασε λίγο χρόνο στη Γερμανία, πριν επιστρέψει στην Ιταλία και στρέψει την προσοχή του στη σύνθεση.
 
Το 1909 έκανε πρεμιέρα η όπερα ''Σεμίραμις'' του Ρεσπίγκι, η οποία σημείωσε σημαντική επιτυχία. Εντούτοις, κοιμήθηκε κατά τη διάρκεια του συμποσίου μετά την παράσταση, λόγω εξάντλησης από τη γραφή των ορχηστρικών παρτών. Υπάρχει η εικασία οτι οι ακανόνιστοι ρυθμοί στις ώρες ύπνου του συνθέτη, πιθανόν, να δείχνουν πως έπασχε από [[ναρκοληψία]].<ref>MacLeod</ref> Το 1913 διορίστηκε καθηγητής σύνθεσης στο Ωδείο της Αγίας Καικιλίας στη Ρώμη, θέση που κατείχε για το υπόλοιπο της ζωής του. Το 1917 η διεθνής φήμη του αυξήθηκε μετά από πολλαπλές παραστάσεις του πρώτου από τα συμφωνικά του ποιήματα, ''Οι Πηγές της Ρώμης''. Το [[1919]] νυμφεύθηκε την κατά δεκαπέντε χρόνια νεότερή του Έλσα Ολιβιέρι-Σαντζάκομο (Elsa Olivieri-Sangiacomo), η οποία υπήρξε παλαιότερη μαθήτριά του. Η Έλσα ήταν τραγουδίστρια και συνθέτρια όπερας, χορωδιακών και συμφωνικών έργων, καθώς και τραγουδιών. <ref>ΠΛΜ</ref> Παρόλο που πηγές αναφέρουν ότι είχε κάνει κάποιες σύντομες σπουδές με τον Μαξ Μπρουχ όταν βρισκόταν στη Γερμανία, η σύζυγός του υποστήριξε αργότερα ότι αυτό δεν είχε συμβεί.<ref>Respighi (1962), 25</ref>