Επιθηλιακός ιστός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το σχήμα και το μέγεθος αυτών των κυττάρων είναι πλούσιο, καθώς μπορούμε να τα βρούμε ως πλακώδεςπλακώδη, κυβικόκυβικά και κυλινδρικό,κυλινδρικά. ανάλογοΑνάλογα με το σχήμα τους έρχεταιλαμβάνει σχήμα και ο πυρήνας τους,: '''συνήθως''' '''τα''' '''σφαιρικά''' '''και''' '''τα κυβοειδή''' έχουν '''σφαιρικούς πυρήνες''' ενώ τα '''πλακώδες'''πλακώδη έχουν επίσης '''πλακώδεςπλακώδη πυρήνα'''.

Αυτός '''ο ιστός δεν έχειδοαθέτει "δικά του" αγγεία''' για την τροφοδοσία του με θρεπτικές ουσίες και για την αποβολή των άχρηστων ουσιών. Ακόμα και όταν μιλάμε για πλούσιες δομές, όπως τα πολύστιβα επιθήλια, για αυτό '''η τροφοδοσία τους εξαρτάται από τον συνδετικό ιστό''', ο οποίος συμβάλλει και στην στήριξη τον επιθηλίων,. οΟ συνδετικός ιστός που κάνειδιαδραματίζει αυτόαυτόν τον ρόλο είναι γνωστός και ως '''[[Δέρμα|χόριο]] ή υποδόριος ιστός,'''. στοΣτο σημείο της επαφής των δυο αυτών ιστών '''υπάρχει''' '''πάντα''' μια εξωκυττάρια '''βασική μεμβράνη''',. οιΟι ουσίες διαχέονται μέσω της βασικής μεμβράνης από τον έναέναν ιστό στον άλλον. Ενδιαφέρουσα πληροφορίαΕνδιαφέρον είναι πως οι νευρικές ίνες διαπερνούν τηντη βασική μεμβράνη σε αντίθεση με τα τριχοειδή αγγεία.

Σε επιθήλια που ασκείται συχνά μηχανική τριβή, (πχπ.χ. στη γλώσσα) είναι σύνηθες να παρατηρείται ένα μόρφωμα που λέγεται '''θηλή''', καιη οποία ουσιαστικά είναι μια ενθυλάκωση.

Τα επιθηλιακά κύτταρα εμφανίζουν πολικότητα. ΕκείΤΟ σημείο που ενώνεταιενώνονται με τον συνδετικό ιστό ονομάζεται '''βασικός πόλος''' και η απέναντι περιοχή (που είναι ελεύθερη επιφάνεια συνηθως) λέγεται '''κορυφαίος πόλος'''. Οι πόλοι διαφέρουν και στηνστη λειτουργία και στηνστη δομή τους. Στα κυλινδρικά και στα κυβοειδή κύτταρα οι επιφάνειες που έρχονται σε επαφή με τα γειτονικά κύτταρα λέγονται '''πλάγιες επιφάνειες'''. Για την αύξηση της λειτουργικής ικανότητας εμφανίζουν συχνά αλληλοεσοχές, που έχουν ως σκοπό την επέκταση της επιφάνειας επαφής τους.

Ο βασικός πόλος αποτελείται από ένα ηλεκτροπυκνοτικό στρώμα πάχους 20-100nm ([[Νανόμετρο|νανόμετρα]]) και αποτελείται από δύο υμένες,: τονΤον βασικό υμένα, ο οποίος περιλαμβάνει ένα δίκτυο από λεπτά ινίδια, και τον δικτυωτό υμένα ο οποίος βρίσκεται κάτω από τον βασικό και είναι πιο διάχυτος και ινώδης.

Στην πλασματική μεμβράνη διακρίνουμε διάφορες δομές, οι οποίες βοηθούν στην συνοχή των κυττάρων καθώς και στην κυτταρική επικοινωνία,. αυτέςΑυτές οι δομές είναι πολυάριθμες και αρκετά εμφανείς στα επιθήλια. σεΣε αντίθεση με άλλους ιστούς,τα επιθήλια εμφανίζουν πολλές εξειδικευμενες διακυτταρικές συνδέσεις, όπουοι οποίες εξυπηρετούν διαφορετικές λειτουργίες,αυτές είναι οιτις εξής:

*'''Οι στερεές ή αποφρακτικές συνδέσεις'''

*'''Οι συνδέσεις πρόσφρυσης ή αγκυροβολίας'''

*'''Οι χασματικές συνδέσεις'''

ΤηςΟι στερεές συνδέσεις φράζουνφράσσουν τον χώρο μεταξύ των κυττάρων και τηςτις βρίσκουμε στο κορυφαίο τμήμα του μεσοκυττάριου χώρου,. οΟ φραγμός μεταξύ τον μεμβρανών οφείλεται σε δυο [[Πρωτεΐνη|πρωτεΐνες]] που υπάρχουν σε κάθε κύτταρο, στην '''οκκλουδίνη''' και στην '''κλοδίνη.''' Στα επιθηλιακά κύτταρα αυτές οι συνδέσεις σχηματίζουν ζώνες,αυτές οι ζώνεςοποίες εμποδίζουν την τηςτις μεμβρανικές πρωτεΐνες από το να μετακινηθούν (από την κορυφαία επιφάνεια σε άλλες θέσεις, πχ πλάγια, αντίστροφα κλπ) αυτό επιτρέπει την δημιουργία δύο μεμβρανών,με διαφορετική πρωτεϊνική σύνθεση,με διαφορετικούς υποδοχείς και εν τέλει με διαφορετικές λειτουργίες επειδή κάθε κύτταρο έχει δύο πλευρές.Τέλος,τα πλαγιοβασικά τμήματα είναι μέρος του βασικού διαμερίσματος και στηρίζετε στον εκάστοτε συνδετικό ιστό,ενώ η κορυφαία κυτταρική μεμβράνη αποτελει μέροςτμήμα ενός συνόλου κυττάρων (είτε όργανοοργάνου είτε ιστού).

Οι συνδέσεις '''πρόσφρυσης''' είναι θέσεις ζωνοειδούς κυτταρικής συγκόλληση,συγκόλλησης. αυτέςΑυτές περιβάλλουν το κύτταρο κάτω από την αποφρακτική ζώνη,. ηΗ κυτταρική σύνδεση μεσολαβείτεαποτελείται από γλυκοπρωτεΐνες του κυττάρου, που αλληλεπιδρούν με ιόντα [[ΚάλιοΑσβέστιο|Ca²⁺]] και λέγονται '''καδχερίνες''',το κυτταροπλασματικό τους άκρο συνδέεται με την '''κατενίνη''' η οποία μέσω πρωτεϊνών προσφύεται σε νημάτια ακτίνης στηνστη ζώνη συγκόλλησης, σχηματίζοντας τμήμα του τελικού δικτύου ενός κυτταροπλασματικού χαρακτηριστικού που παρατηρείτεπαρατηρείται σε αρκετά επιθηλιακά κύτταρα,αυτό. Αυτό το χαρακτηριστικο συμβάλει σε πολλές λειτουργίες και μια εξ αυτόν είναι και η κινητικότητα του κυτταροπλάσματος. Σε αυτές της συνδέσεις ανήκει επίσης και η αποκαλούμενη κηλίδα συγκόλλησης, η οποία μοιάζει με κηλίδα.

Οι '''χασματικές συνδέσεις''' χρησιμεύουν περισσότερο στην '''επικοινωνία''' και όχι στην σύνδεση και '''είναι πολυάριθμες'''. Οι πρωτεΐνες τους λέγονται '''κοννεξίνες''', και δομούν τα '''κοννεξόνια''' τα οποία είναι εξαμερή συμπλέγματα,. ότανΌταν δυο κύτταρα ακουμπούν μεταξύ τους τότε οι κοννεξίνες κινούνται και ενώνονται, δημιουργώντας έτσι το κοννεξόνιο. Αυτές οι συνδέσεις επιτρέπουν την διακυτταρική ανταλλαγή μικρόν μορίων κάτω του 1,5[[Νανόμετρο|nm]] καθώς ο ίδιος ο πόρος τον κοννεξονίον είναι 1,5[[Νανόμετρο|nm]], μερικοί διαμεσολαβητές κινούνται ταχύτατα μέσο αυτών των συνδέσεων με αποτέλεσμα να επιτρέπονται κύτταρα από διάφορους ιστούς να δρουν συγχρονισμένα, παράδειγμα αποτελεί η [[καρδιά]], η οποία μπορεί να κάνει συγχρονισμένη σύσπαση χάρη αυτού του μηχανισμού.