Δείκτης (πληροφορική): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Δείκτες σε δεδομένα μπορούν να αυξήσουν την απόδοση σε βρόχους επανάληψης, όπως για παράδειγμα σε βρόχο πρόσβασης σε χαρακτήρες [[Συμβολοσειρά|συμβολοσειρών]] ή βρόχους σε πίνακες αναφοράς (lookup tables) ή βρόχους διάσχισης δενδρικών δομών (tree structures). Σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, είναι αποδοτικότερο από πλευράς χρήσης μνήμης και χρόνου να αντιγραφεί ένα δείκτης και στην συνέχεια να χρησιμοποιηθεί ο τελεστής έμμεσης αναφοράς από το να αντιγραφούν τα δεδομένα (ιδιαίτερα στην περίπτωση ογκωδών δομών δεδομένων) στα οποία ο δείκτης αναφέρεται. <ref name="dimitris_mixahl_pinakes_deitkes_klp">{{cite web | url=http://www.dit.hua.gr/~michail/teaching/progI09/slides/130_References-And-Dynamic-Memory.pdf | title=Πίνακες, Δείκτες, Αναφορές και Δυναμική Μνήμη | accessdate=2011-10-03 | author=Δημήτρης Μιχαήλ | publisher=Τμήμα Πληροφορικής και Τηλεματικής - Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο }}{{Dead link|date=Οκτώβριος 2019 }}</ref>

 

Στις περισσότερες [[Γλώσσα υψηλού επιπέδου|γλώσσες υψηλού επιπέδου]] οι δείκτες χρησιμοποιούνται σπανίως διότι αυτές παρέχουν άλλους μηχανισμούς που κάνουν περιττή την χρήση δεικτών. Στις γλώσσες υψηλού επιπέδου που χρησιμοποιούνται οι δείκτες, παίζουν ουσιαστικά τον ρόλο [[καταχωρητής|καταχωρητών γενικού σκοπού]] των [[Γλώσσα χαμηλού επιπέδου|γλωσσών χαμηλού επιπέδου]] όπως είναι η [[συμβολική γλώσσα]] και η [[γλώσσα μηχανής]]. Επειδή οι δείκτες επιτρέπουν την κατευθείαν πρόσβαση σε θέση μνήμης, η χρήση αυτών στον προγραμματισμό δημιουργεί ρίσκα με την λάθος χρήση αυτών.