Τάβλι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Πρέπει να σημειωθεί ότι οι δυο παραπάνω τρόποι ''δεν'' είναι ισοδύναμοι, καθώς ο πρώτος τρόπος αποκλείει την πιθανότητα ''διπλής'' ως πρώτη ζαριά δίνοντας πλεονέκτημα στον παίκτη που παίζει δεύτερος. Καθώς οι διπλές ως πρώτη ζαριά θεωρούνται κατά μέσον όρο καλύτερες από τις υπόλοιπες, αυτό είναι ένα μειονέκτημα του παίκτη που θα παίξει πρώτος στην περίπτωση 1(πχπ.χ. με ζάρι 4-1 ή 3-2, ή 5-1 κοκ). Σε ορισμένες περιοχές της Ελλάδας, συνηθίζεται τα παιχνίδια να παίζονται με την αντίστροφη σειρά δηλαδή φεύγα-πλακωτό-πόρτες και να εφαρμόζεται υποχρεωτικά η περίπτωση 1 ώστε το πλεονέκτημα να μεταφέρεται στο δεύτερο παίκτη και όχι σε αυτόν που παίζει πρώτος. Το φεύγα μπαίνει πρώτο παιχνίδι της σειράς αποκλείοντας τον πρώτο παίκτη από το να φέρει πεντάρες οι οποίες θα τον έβαζαν στην περιοχή του αντιπάλου με την πρώτη ζαριά και έτσι δίνεται αυτό το πλεονέκτημα στο δεύτερο παίκτη.

Επίσης ένας σημαντικός κανόνας που ισχύει στο ρίξιμο των ζαριών σε κάθε παιχνίδι, είναι ότι σε περίπτωση που ο αντίπαλος παίκτης σταματήσει επίτηδες με τα χέρια του τη ζαριά του αντιπάλου πριν σταματήσουν τα ζάρια στο ταμπλό(δηλαδή κόψει επίτηδες τη ζαριά του άλλου παίκτη), τότε ο παίκτης δεν ξαναρίχνει τα ζάρια αλλά επιλέγει ποιο συνδυασμό ζαριών τον συμφέρει να παίξει(πχπ.χ. εξάρες).