Μάχη του Σέλτσου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[File:112 Voulgareli.jpg|thumb|left|Το χωριό Βουργαρέλι]]

Έτσι, γύρω στα τέλη Δεκεμβρίου του 1803, 1140 άνθρωποι περίπου ξεκίνησαν, για να πάνε στο χωριό Βρεστενίτσα (σημ. [[Πηγές Άρτας]]) με σκοπό να περάσουν στο αρματολίκι των [[Άγραφα|Αγράφων]]. Οι [[Αρματωλοί|αρματωλοί]] των Αγράφων όμως δεν τους άφησαν να περάσουν, φοβούμενοι την οργή του Αλή Πασά, και έτσι η ομάδα γύρισε και πάλι πίσω στη Βρεστενίτσα. Όταν έμαθαν ότι καταφτάνουν οι στρατιώτες του πασά των Ιωαννίνων, αποφάσισαν να πολεμήσουν, αμυνόμενοι στο μοναστήρι του Σέλτσου, το οποίο απέχει 5 χλμ από το χωριό Βρεστενίτσα. Η τοποθεσία αυτή, ιδανικό σημείο άμυνας καθώς είναι σχεδόν απροσπέλαστη, ωστόσο δεν έχει καμία έξοδο διαφυγής. Οι Σουλιώτες αποφάσισαν ή να νικήσουν τους στρατιώτες και να φύγουν από εκεί ή να πεθάνουν. <br />

Στις [[12 Ιανουαρίου]] του [[1804]], 5000 Τουρκαλβανοί στρατιώτες και αρκετοί Έλληνες αρματολοί της περιοχής περικύκλωσαν την ευρύτερη περιοχή και στις [[15 Ιανουαρίου]] επιχείρησαν την πρώτη επίθεσή τους. Ωστόσο, δεν κατάφεραν να εκπορθήσουν τις οχυρωματικές κατασκευές που είχαν εν τω μεταξύ φτιάξει οι Σουλιώτες, και έτσι αποφάσισαν να προχωρήσουν σε αποκλεισμό, με σκοπό να αναγκάσουν τους Σουλιώτες να παραδοθούν, για να μην πεθάνουν από την πείνα. <br />

Οι Σουλιώτες, με την βοήθεια των γειτονικών χωριών —που κατάφερναν να τους προσφέρουν τα στοιχειώδη για την επιβίωσή τους— άντεξαν πολιορκία 3 μηνών.