Μεσαιωνική Ισπανία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 64:
Οι άλλες περιοχές που ενασχολήθηκαν με την Ανακατάκτηση ήταν η Αραγωνία, η Ναβάρρα και η Καταλονία, με τις δύο τελευταίες να αναπτύσσουν ιδιόρρυθμες σχέσεις με τη Γαλλία. Οι Βάσκοι και στις δύο πλευρές των δυτικών Πυρηναίων ήταν δυσαρεστημένοι με τη φραγκοκρατία και επαναστάτησαν σε αρκετές περιπτώσεις. Στο Ρονσεβό εξόντωσαν τις δυνάμεις του Καρλομάγνου και, το 824, μια νέα νίκη εξασφάλισε την ανεξαρτησία των Βάσκων της Παμπλόνας. Τα ονόματα και οι ημερομηνίες των βασιλέων ή ηγεμόνων τους είναι πολύ αβέβαια μέχρι τη βασιλεία του [[Σάντσο Β΄ της Παμπλόνας|Σάντσο Β΄]]. Εκείνος παραιτήθηκε υπέρ του γιου του [[Γκαρσία Σάντσες Β΄ της Παμπλόνας|Γκαρσία Σάντσες Β΄]], στη βασιλεία του οποίου συνασπίστηκε με τους Λεονέζους και τους Ναβαρρέζους στη [[Μάχη του Βαλντεχουνκέρα]] εναντίον του Εμιράτου της Κόρδοβας.<ref name=Spain/> Ο [[Σάντσο Γ΄ της Παμπλόνας|Σάντσο Γ΄]] ήταν ένας από τους μονάρχες που επηρέασαν περισσότερο την ισπανική ιστορία. Κατάφερε μάλιστα να γίνει βασιλιάς της Ναβάρρας, της Καστίλλης, της Αραγωνίας και του [[Σομπράρμπε]].<ref>https://www.britannica.com/biography/Sancho-III-Garces</ref><ref>http://homepages.rpi.edu/~holmes/Hobbies/Genealogy2/ps07/ps07_003.htm</ref> Πριν το θάνατό του (1035) χώρισε τα βασίλεια, δίνοντας τη Ναβάρρα στον μεγαλύτερο γιο του Γκαρσία, την Καστίλλη στον Φερδινάνδο, την Αραγωνία στον Ραμίρο και το Σομπράρμπε στον Γκονζάλο. Αυτή η πρακτική του κληρονομικού διαμοιρασμού των διαφόρων κρατών της Ιβηρικής Χερσονήσου - μια ιδέα που την δανείστηκαν από τη γαλλική φεουδαρχία και ήταν προηγουμένως άγνωστη στα ισπανικά βασίλεια - εισήχθη εκείνη την περίοδο. Είχε ως αποτέλεσμα να σχηματιστούν πολυάριθμες πολιτικές διαιρέσεις, οι οποίες οδήγησαν σε εσωτερικές συγκρούσεις και σε αδυναμία να πραγματοποιηθεί η ενότητα που ήταν απαραίτητη για την ολοκλήρωση της Ανακατάκτησης.<ref name=Spain/><ref>http://www.mathematical.com/navarresancho3.html</ref><ref>https://www.turismo.navarra.es/eng/Productos/Producto_camino-santiago/Relacionados/SANCHO+EL+MAYOR_ARTIFICE_CAMINO_FRANCES.htm</ref><ref>http://www.house-empire.com/personpage.lasso?token.cardid=2502</ref>
===Η ενοποίηση της Ισπανίας===
Στο δρόμο της ένωσης των διάφορων κρατών που διαμορφώθηκαν στην Ισπανία από την Ανακατάκτηση παρουσιάστηκαν αρκετές δυσκολίες. Η ποικιλομορφία των σημείων αφετηρίας τους ήταν η σημαντικότερη από αυτές. Η Ναβάρρα και η Καταλονία βρίσκονταν σε ιδιαίτερα στενή επαφή με τη Γαλλία και ο γάμος του [[Ραϋμόνδος Βερεγγάριος Γ΄ της Βαρκελώνης|Ραϋμόνδου Βερεγγάριου Γ΄ της Βαρκελώνης]] με τη [[Ντους Α΄ της Προβηγκίας|Ντους Α΄, Διάδοχο της Προβηγκίας]], έκανε τις σχέσεις μεταξύ των λαών των [[Οξιτανορομανικές γλώσσες|οξιτανορομανικών γλωσσών]] τόσο στενές ώστε η επακόλουθη ανάπτυξη της Καταλονίας συνδέθηκε σημαντικά με εκείνη της Νότιας Γαλλίας. Στη Ναβάρρα, από την άλλη, όταν η δυναστεία του Σάντσο του Πρεσβύτερου έπαψε, το Στέμμα πέρασε διαδοχικά στους Οίκους των [[Οίκος του Μπλουά|Μπλουά]](1234) και του [[Οίκος του Εβρέ|Εβρέ]] (1349-1441), με αποτέλεσμα η Ναβάρρα, μέχρι τον 15ο αιώνα, να βιώνει με πολύ στενότερους δεσμούς με τη [[γαλλική μοναρχία]] απ΄ ό,τι με τα ισπανικά κράτη. Επιπλέον, οι φεουδαρχικές σχέσεις που αναπτύχθηκαν στην Ιβηρική Χερσόνησο είχαν ως αποτέλεσμα τον κατακερματισμό της εξουσίας εντός των βασιλείων. Ο [[Φερδινάνδος Α΄ της Λεόν]] χώρισε το βασίλειό του σε πέντε μέρη που απέδωσε στους γιους του, την Καστίλλη, τη Λεόν, τη Γαλικία, τη Ζαμόρα και τον Τόρο. Παρομοίως, ο [[Αλφόνσος Ζ΄ του Λεόν και της Καστίλης]] χώρισε πάλι την Καστίλλη και τη Λεόν, αφήνοντας την πρώτη στο γιο του [[Σάντσο Γ΄ της Καστίλης|Σάντσο Γ΄]] και τη δεύτερη στον [[Φερδινάνδος Β΄ του Λεόν|Φερδινάνδος Β΄]].<ref name=Spain/>
Ένα άλλο αποτέλεσμα των φεουδαρχικών σχέσεων, που εισήχθησαν από τους πρίγκιπες της Βουργουνδίας, ήταν η ανεξαρτητοποίηση της Πορτογαλίας. Ο [[Αλφόνσος ΣΤ΄ του Λεόν και Καστίλης]] έδωσε τις κόρες του [[Ουρράκα του Λεόν|Ουρράκα]] και [[Θηρεσία, κόμισσα της Πορτογαλίας|Θηρεσία]] σε γάμο με [[Ραϋμόνδος της Βουργουνδίας|Ραϋμόνδο της Βουργουνδίας]] και τον [[Ερρίκος, κόμης της Πορτογαλίας|Ερρίκο της Βουργουνδίας]] αντίστοιχα, οι οποίοι ίδρυσαν δύο δυναστείες, αυτή της Πορτογαλίας και εκείνη της Καστίλλης και της Λεόν. Τα Βασίλεια των Αστουριών, της Γαλικίας, της Λεόν και της Καστίλλης ενώθηκαν οριστικά υπό τον [[Φερδινάνδος Γ΄ της Καστίλλης|Άγιο Φερδινάνδο]], κληρονόμο της Λεόν μέσω του πατέρα του [[Αλφόνσος Θ΄ του Λεόν|Αλφόνσο Θ΄]] και της Καστίλλης μέσω της μητέρας του [[Βερεγγάρια της Καστίλης|Βερεγγάριας]]. Με τον ίδιο τρόπο η Καταλονία και η Αραγωνία ενώθηκαν οριστικά με το γάμο του [[Ραϋμόνδος Βερεγγάριος Α΄ της Βαρκελώνης|Ραϋμόνδου Βερεγγάριου Α΄ της Βαρκελώνης]] με την [[Πετρονίλα της Αραγωνίας|Πετρονίλα της Αραγωνίας]]. Αυτά τα τρία συνεχώς αναπτυσσόμενα κράτη, ολοκλήρωσαν την Ανακατάκτηση. Η ένωσή τους στο πλαίσιο μιας εθνικής πολιτικής οντότητας πραγματοποιήθηκε τρεις αιώνες περίπου αργότερα.<ref name=Spain/>
[[File:Castello di reggio calabria, esterno 01.jpg|thumb|260px|Το [[Κάστρο των Αραγωνέζων]] στο [[Ρήγιο]] της [[Καλαβρία]]ς.]]
Το βασίλειο που σχηματίστηκε από την ένωση της Αραγωνίας και της Καταλονίας ήταν το πρώτο που ολοκλήρωσε την Ανακατάκτηση, στο πλαίσιο που το επέτρεπαν οι γεωγραφικές συνθήκες. Έπειτα, κατηύθυνε τις δυνάμεις του προς τα ανατολικά. Ο [[Πέτρος Β΄ της Αραγωνίας|Πέτρος Β΄ ο Καθολικός]], βασιλιάς της Αραγωνίας και της Καταλονίας, μετέβη στη Ρώμη για να ζητήσει την ακύρωση του γάμου του με την [[Μαρία του Μονπελιέ]] και τη στέψη του από τον πάπα. Ο πρώτος σκοπός του δεν πραγματοποιήθηκε, ενώ ο δεύτερος του προκάλεσε πολλά προβλήματα, καθώς οι Αραγωνέζοι ευγενείς αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν τη θέση υποτέλειας στην Αγία Έδρα, την οποία είχε θέσει για το βασίλειο ο Πέτρος. Η φεουδαρχική αυτή σχέση διακόπηκε οριστικά από τον Βασιλιά [[Πέτρος Δ΄ της Αραγωνίας|Πέτρο Δ΄]]. Ο Πέτρος Β΄ σκοτώθηκε στη [[Μάχη του Μυρέ]] (1213), υπερασπιζόμενος τους [[Σταυροφορία των Αλβιγηνών|Αλβιγηνούς]] συγγενείς του εναντίον του [[Σίμων Ε΄ του Μονφόρ|Σίμωνα του Μονφόρ]], τον οποίο [[Ιννοκέντιος Γ΄]] είχε στείλει εναντίον τους. Ο γιος του, [[Ιάκωβος Α΄ της Αραγονίας|Ιάκωβος Α΄]], ολοκλήρωσε την Καταλανο-Αραγωνέζικη Ανακατάκτηση, καταλαμβάνοντας την [[Μαγιόρκα]] (1228) και τη [[Βαλένθια]] (1238), ενώ βοήθησε τον γαμπρό του, [[Αλφόνσος Ι΄ της Καστίλης|Αλφόνσο Ι΄ της Καστίλλης]], να ολοκληρώσει την [[Κατάκτηση της Μούρθια (1265-66)|ανάκτηση της Μούρθια]]. Ο γιος και διάδοχός του, [[Πέτρος Γ΄]], έδωσε μια νέα κατεύθυνση στην καταλανική-αραγωνέζικη πολιτική σκηνή με την επιβολή των δικαιωμάτων της συζύγου του, [[Κωνσταντία Χοενστάουφεν της Σικελίας|Κωνσταντίας]], στα βασίλεια της [[Βασιλείου της Σικελίας|Σικελίας]] και της [[Βασίλειο της Νάπολης|Νεάπολης]]. Επωφελούμενος από τον [[Σικελικός Εσπερινός|Σικελικό Εσπερινό]] (1282), εναντίον του καθεστώτος του [[Κάρολος ο Ανδεγαυός|Καρόλου του Ανδεγαυού]], κατέλαβε για τον ίδιο το Στέμμα της Σικελίας και επιτέθηκε στη Νεάπολη.<ref name=Spain/>
==Παραπομπές==
| |||